καλα ταξιδια και ειδικα αυτη την εποχη να γνωρισουμε την Πατριδα μας *

online διαδρομες, ταξιδια, περιηγησεις, οδοιπορικα απο τα αρχαια χρονια μεχρι τις μερες μας...με περιηγητη τον Πάνο Σ. Αϊβαλή
Η Φωτό Μου
......................................γυρίζουμε και γνωρίζουμε την πανέμορφη Ελλάδα για να μένουν και τα ευρώ στη Ελλάδα ...
...........................................................Ενθετο περιοδικό της εφημερίδας "Αρκαδικό Βήμα" *
email επικοινωνιας: kepeme@gmail.com

~~

~~
....με βάρκα την ελπίδα για μακρινά ταξίδια

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009

ΔΡΟΜΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Η ΑΥΡΙΑΝΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ
-ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΔΙΟΔΙΑ 19-12-2009





Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΚΟΙΝΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΕΙ ΝΑ ανοίξουμε την Κυριακή 20/12 και ώρα 12 το μεσημέρι ΟΛΟΥΣ τους σταθμούς Διοδίων της Χώρας. ΔΡΟΜΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ-ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΝΩΝΟΥΜΕ τη ΦΩΝΗ ΜΑΣ και ΑΝΤΙΔΡΑΜΕ ΔΥΝΑΜΙΚΑ.

Το δρόμο της ελεύθερης κίνησης στο εθνικό οδικό δίκτυο, χωρίς την καταβολή τελών διοδίων, έδειξε στο Βόλο, η ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ Συντονιστική "Επιτροπών Αγώνα" Ενάντια στα Διόδια.

Στο πλαίσιο της ΠΡΩΤΗΣ πανελλήνιας συγκέντρωσης που πραγματοποιήθηκε χθες, σε αίθουσα του κτιρίου Παπαστράτου του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας,

στη σύσκεψη συμμετείχαν τα συντονιστικά όργανα της Πάτρας, της Βορείου Αττικής, της Θεσσαλονίκης,της Τραγάνας, της Πιερίας ,του Βόλου,Αγρινίου, Άρτας, Μέλη των ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ " ΑΚΡΙΒΕΙΑ STOP" απο ΟΛΗ την ΕΛΛΑΔΑ καθώς και εργαζόμενoι stage.

ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΗΚΕ ΟΤΙ:

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΔΙΟΔΙΑ και ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να καταργηθουν οι αποικιακού τύπου συμβάσεις παραχώρησης των εθνικών μας δρόμων. Συμβάσεις που επιτρέπουν στην «παραχωρησιούχο» εταιρεία να τοποθετεί διόδια μετωπικά και πλευρικά όπου και όσα θέλει, αδιαφορώντας για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις και τα συγκοινωνιακά προβλήματα που δημιουργούνται ,καθώς και να αυξάνει κάθε χρόνο τις τιμές των διοδίων.

Αποφασίστηκε να υπάρξει συντονισμός για κοινή αγωνιστική δράση ...για ελευθερους δρόμους χωρίς διοδια.
Τέλος η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΚΟΙΝΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΕΙ ΝΑ ανοίξουμε

την Κυριακή 20-12 και ώρα 12 το μεσημέρι

ΟΛΟΥΣ τους σταθμούς Διοδίων της Χώρας.

ΔΡΟΜΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΝΩΝΟΥΜΕ τη ΦΩΝΗ ΜΑΣ

και ΑΝΤΙΔΡΑΜΕ ΔΥΝΑΜΙΚΑ.



http://diodiastop.blogspot.com/2009/12/blog-post_15.html

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

Η πλειοψηφία των τουριστών νέοι και οικονομικά στριμωγμένοι...

ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΕΨΕΩΝ



Νέοι και οικονομικά στριμωγμένοι είναι οι περισσότεροι τουρίστες που έρχονται για ολιγοήμερες, πλέον, διακοπές στην Ελλάδα, ξοδεύοντας κατά μέσο όρο από 58 έως και 67 ευρώ ημερησίως. Φειδωλοί εμφανίζονται οι Ολλανδοί και «απλοχέρηδες» οι Αμερικανοί τουρίστες, αν και, γενικά, οι φτωχότεροι έχουν πολλαπλασιαστεί και οι έχοντες ή κατέχοντες δηλώνουν μικρότερα εισοδήματα, με αποτέλεσμα οι ημερήσιες δαπάνες να περιοριστούν κατά 20,7% σε διάστημα ενός χρόνου. Ένας στους τέσσερις επισκέπτες ξοδεύει λιγότερα από 25 ευρώ την ημέρα…
Αυτό προκύπτει από έρευνα μεταξύ 2.030 τουριστών που αναχώρησαν από τα αεροδρόμια Ελ. Βενιζέλος, Μακεδονία, Ηρακλείου, Κέρκυρας και Ρόδου κατά την περίοδο 10 Αυγούστου - 10 Σεπτεμβρίου 2009, που δημοσιοποίησε χτες το Ινστιτούτο Τουριστικών Ερευνών και Προβλέψεων (ΙΤΕΠ).


Συγκεκριμένα, εξετάστηκε το προφίλ των επισκεπτών από ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Ολλανδία, Αυστρία, Σουηδία και Βέλγιο, καθώς οι χώρες αυτές συμμετέχουν με ποσοστό 53% στο σύνολο των αφίξεων στην Ελλάδα. Από την ανάλυση των στοιχείων με βάση τις συνεντεύξεις που έκαναν εξειδικευμένοι ερευνητές προέκυψαν τα εξής: Το 5,5% των ερωτηθέντων έχει ηλικία κάτω των 20 ετών, το 49,9% έχει ηλικία μεταξύ 20 και 39 ετών, 38,4% μεταξύ 40 και 59 ετών, και μόνο το 6,2% είναι άνω των 60 ετών δίνοντας μέση ηλικία τα 37,9 έτη. Κατά μέσο όρο συνταξιδεύουν 2 άτομα, εκ των οποίων, κατά μέσο όρο, ένας στους έξι είναι ανήλικος. Ο μέσος αριθμός διανυκτερεύσεων των επισκεπτών της χώρας μας ανήλθε το 2009 σε 11,2 διανυκτερεύσεις. Η συνηθέστερη διάρκεια παραμονής είναι 7 διανυκτερεύσεις με ποσοστό εμφάνισης 21,9%, 14 διανυκτερεύσεις (19%), που το καλοκαίρι του 2009 σημείωσαν αύξηση λόγω των προσφορών των ξενοδοχείων και 10 διανυκτερεύσεις (13%).
Οι επισκέπτες από τις ΗΠΑ παρουσιάζουν την υψηλότερη μέση δαπάνη ταξιδιού ανά άτομο, που ανέρχεται σε 2.632 ευρώ, ενώ για τους επισκέπτες από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης η μέση δαπάνη ανά άτομο κυμαίνεται από 1.079 ευρώ (Ολλανδία) έως 1.584 ευρώ (Βέλγιο). Οι δαπάνες αυτές επιμερίστηκαν στα ποσά που δαπανήθηκαν στη χώρα τους και στα ποσά που δαπανήθηκαν στην Ελλάδα. Η μέση δαπάνη ανά άτομο, που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα, διαμορφώνεται σε μέσα επίπεδα στα 652 ευρώ και κυμαίνεται για τις χώρες της Ε.Ε., από 468 ευρώ για τους Ολλανδούς έως 766 ευρώ για τους Σουηδούς, και για τους Αμερικάνους στα 1.123 ευρώ. Η ημερήσια δαπάνη των τουριστών στην Ελλάδα, ανέρχεται για τους επισκέπτες από τις χώρες της Ε.Ε. στα 61 ευρώ, και κυμαίνεται από 50 ευρώ για τους Ολλανδούς έως 81 ευρώ για τους Γάλλους, ενώ οι Αμερικάνοι ξοδεύουν στη χώρα μας κατά μέσο όρο 97 ευρώ.
Όσον αφορά τα αεροδρόμια αναχώρησης, η υψηλότερη μέση ημερήσια δαπάνη εμφανίζεται στους τουρίστες που αναχώρησαν από τα αεροδρόμια Ελ. Βενιζέλος και της Ρόδου και ακολουθούν το αεροδρόμιο Μακεδονία με 54 ευρώ, του Ηρακλείου με και της Κέρκυρας.
Συγκρίνοντας τα ευρήματα της εφετινής έρευνας με τα αντίστοιχα του 2008, διαπιστώνεται η αύξηση του ποσοστού των επισκεπτών της χώρας μας που προέρχονται από τις μέσες και κατώτερες κοινωνικές τάξεις με μικρότερο διαθέσιμο εισόδημα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΠΟΥΡΑΣ
 Εφ. «Η ΑΥΓΗ» 10.12.2009

Αντιδρούν οι φτωχές χώρες σε σχέδιο της Δανίας για το κλίμα

Διχασμένοι οι συμμετέχοντες



Κοπεγχάγη:
Οι πρώτες διαφωνίες έκαναν αισθητή την παρουσία τους στη Διάσκεψη της Κοπεγχάγης, με αφορμή κείμενο της Δανίας που φαίνεται να φέρνει σε μειονεκτική θέση τις φτωχότερες χώρες. Αυτές ζητούν να επωμιστούν τα πιο πλούσια κράτη μεγαλύτερο κόστος για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
Η διαφωνία ξέσπασε εξαιτίας κειμένου της Δανίας, η οποία φιλοξενεί τη Διάσκεψη, που διέρρευσε την Τρίτη. Πολλοί λένε ότι το κείμενο αυτό θέτει εμπόδια στις πιο φτωχές χώρες, ζητώντας από τις πιο πλούσιες χώρες να μειώσουν λιγότερο τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, ενώ προβλέπει πιο σκληρούς περιορισμούς για τις αναπτυσσόμενες χώρες.

Οι πιο φτωχές χώρες θεωρούν ότι μεγάλο βάρος από τις προσπάθειες για αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής πέφτει στους ώμους τους. Ζητούν οικονομική βοήθεια για να καταφέρουν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της θέρμανσης του πλανήτη.

Το κείμενο της Δανίας προβλέπει μία νέα συμφωνία.
Την ίδια ώρα, στους διαδρόμους της Διάσκεψης έχει κάνει την εμφάνισή του και ένα άλλο κείμενο που αποδίδεται στην Κίνα, το οποίο προβλέπει επέκταση του Πρωτοκόλλου του Κιότο.
Ενώ το κείμενο της Δανίας προβλέπει ότι οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου θα αυξηθούν έως το 2020 και στη συνέχεια θα μειωθούν, θέτοντας ως στόχο την μείωση κατά 50% των εκπομπών αυτών μέχρι το 2050 (σε σχέση με τα επίπεδα του 1990).
Σύμφωνα με υπολογισμούς αναλυτών, αυτό σημαίνει ότι οι εκπομπές αερίων στη Δύση θα μπορούν να είναι μεγαλύτερες από ότι στις αναπτυσσόμενες χώρες, συμβάλλοντας σε αυτήν την «ανισότητα» που έχει διχάσει τη Διάσκεψη.
«Οι στόχοι θα πρέπει να έχουν αυξημένες φιλοδοξίες και να ακολουθούν τα όσα λέει η επιστήμη» δήλωσε ο Αντόνιο Χιλ της Όξφαμ, λέγοντας ότι οι βιομηχανικές χώρες θα πρέπει να προσφέρουν μεγαλύτερη μείωση εκπομπών αερίων από ότι έχουν κάνει μέχρι σήμερα.
Το σχέδιο των αναπτυσσόμενων χωρών προβλέπει πιο φιλόδοξους στόχους για τις ανεπτυγμένες χώρες για τα επόμενα πέντε με οκτώ χρόνια, ενώ η δράση των αναπτυσσόμενων χωρών θα καθορίζεται σε ξεχωριστή συμφωνία, αλλά δεν θα είναι νομικά δεσμευτική όπως εκείνη για τις ανεπτυγμένες χώρες, μιας και δεν αναφέρει συγκεκριμένους στόχους.
Παρά τις αντιδράσεις που έχουν προκαλέσει τα δύο κείμενα, ορισμένοι αξιωματούχοι είναι καθησυχαστικοί, λέγοντας ότι αυτά δεν είναι επίσημα κείμενα.
«Δεν έχουν εγκυρότητα» δήλωσε ο διαπραγματευτής της ΕΕ, Αρτουρ Ρουντζ-Μέτσγκερ. «Είναι μόνο ένα κομμάτι χαρτί. Τα μόνα κείμενα που έχουν εγκυρότητα είναι αυτά που τίθενται υπό διαπραγμάτευση» πρόσθεσε.
Διπλωμάτες αναπτυσσόμενων χωρών, αναφέρουν, πάντως, ότι το κείμενο της Δανίας έχει προκαταβάλλει τις διαπραγματεύσεις.
*από την εφημ. "ΤΟ ΒΗΜΑ" Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

120 χρόνια «Νational Geographic»


Το πρώτο σε κυκλοφορία περιοδικό στον κόσμο έχει γενέθλια. Μαζί του και η ελληνική έκδοση, η οποία για τα 10 χρόνια κυκλοφορίας της «γιορτάζει» με ένα επετειακό τεύχος

Το διάσημο περιοδικό με το κίτρινο πλαίσιο, το «Νational Geographic», έκλεισε 120 χρόνια. Στη χώρα μας η ελληνική έκδοση συμπλήρωσε δεκαετία και μαζί με το τεύχος Οκτωβρίου προσφέρει στους αναγνώστες του μια πολυτελή συλλεκτική έκδοση με τα καλύτερα άρθρα του περιοδικού που «έγραψαν» ιστορία: από τις μεγαλύτερες εξερευνήσεις και τις επιστημονικές ανακαλύψεις ως την απόλυτη περιπέτεια.

Στις 160 σελίδες της συλλεκτικής έκδοσης δημοσιεύονται εννέα θέματα για την ανακάλυψη του Βορείου Πόλου, για την αυτοκρατορία των Ινκα και το τελευταίο οχυρό τους, στην πόλη Μάτσου Πίτσου του Περού, για την Ελλάδα του τελευταίου αιώνα αλλά και την Ελλάδα τού σήμερα, για τους ορεινούς γορίλες της Κεντρικής Αφρικής, για τον τάφο του Τουταγχαμόν, για τις κλιματικές αλλαγές και για το Ευαγγέλιο του Ιούδα. Παρουσιάζει ακόμη το πρόσωπο της αφγανής προσφυγοπούλας με το «στοιχειωμένο» βλέμμα που μέσα του διαβάζεις την τραγωδία μιας χώρας ρημαγμένης. Η φωτογραφία της είχε δημοσιευθεί στο εξώφυλλο του «Νational Geographic» το 1985. Δεκαεπτά χρόνια μετά η ίδια Αφγανή αντικρίζει ξανά τον φακό και προκαλεί το παγκόσμιο ενδιαφέρον για άλλη μία φορά.

Το πρώτο σε κυκλοφορία περιοδικό στον κόσμο έγινε διάσημο για τις θρυλικές φωτογραφίες του, τους χάρτες και τις έρευνές του. Κάθε μήνα διαβάζεται από 40 εκατομμύρια ανθρώπους στα αγγλικά και εκδίδεται σε 30 γλώσσες. Η ελληνική έκδοση έχει κερδίσει περίπου 400.000 αναγνώστες.

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

«Με την πλάτη στον τοίχο, λόγω χρεών, ο ΕΟΤ» δηλώνει η Άτζελα Γκερέκου



Οφειλές ύψους 128 εκατ. ευρώ



Αγώνα δρόμου για την κάλυψη των χρεών του ΕΟΤ έναντι των διαφημιστών της Ελλάδας στο εξωτερικό, προανήγγειλε η υφυπουργός Τουρισμού και Πολιτισμού κυρία Αντζελα Γκερέκου από το Λονδίνο όπου βρέθηκε με αφορμή τη διεθνή τουριστική έκθεση «World Travel Market».
Με τη φράση «βρισκόμαστε με την πλάτη στον τοίχο» η υφυπουργός αφού έδωσε σαφές στίγμα για την υφιστάμενη κατάσταση σε ό,τι αφορά τα οικονομικά του ΕΟΤ και τις λανθασμένες επιλογές της προηγούμενης πολιτικής ηγεσίας, εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι η Ελλάδα το Φεβρουάριο θα είναι σε θέση να διαφημίζεται στα διεθνή τουριστικά φόρα. Το χρέος του ΕΟΤ, όπως η ίδια έχει αναφέρει, φτάνει τα 128 εκάτ. ευρώ και θα ληφθεί κάθε μέριμνα για την εκπλήρωση των οφειλών προς τρίτους.
Απαντώντας στις αιτιάσεις των εμπλεκομένων με τα τουριστικά πράγματα για κακή τουριστική διαφήμιση, όπως αυτή ξεδιπλώθηκε το 2009, η κυρία Γκερέκου επανέλαβε ότι στη νέα καμπάνια θα υπάρξουν βελτιωτικές τροποποιήσεις. «Δεν θα υπάρξει σπατάλη χρημάτων για διαφημιστικές προωθήσεις που δεν βοηθούν το ελληνικό τουριστικό προϊόν» είπε, κάνοντας λόγο για στοχευμένες προωθητικές ενέργειες.

Στην πρώτη της παρουσία σε μεγάλη διεθνή τουριστική έκθεση, η κυρία Γκερέκου θέλησε να δώσει ένα στίγμα της πολιτικής που θα ακολουθήσει έναντι των μεγάλων τουριστικών γραφείων. Η ίδια, αφού ήρθε σε επαφή με το σύνολο σχεδόν των σημαντικών αυτών τουριστικών οργανισμών (TUI, Thomas Cook, Thomson), στάθηκε και στους διοργανωτές ταξιδιών εναλλακτικού τουρισμού, για τους οποίους διέγνωσε μεγάλες ευκαιρίες στην Ελλάδα.

Η υπουργός εκτίμησε ότι οι εναλλακτικές μορφές τουρισμού θα προσδώσουν περεταίρω πλεονέκτημα στο τουριστικό προϊόν της χώρας μας και θα διαμορφώσουν ένα ικανό πόλο έλξης για τους Αγγλους τουρίστες.

Πόλος έλξης είναι η Ελλάδα και για τους υποψήφιους γαμπρούς και νύφες της Αγγλίας οι οποίοι, όπως τόνισε η κυρία Γκερέκου, δοκιμάζονται στα γρανάζια της ελληνικής γραφειοκρατίας. Η συγκεκριμένη αγορά εκτιμάται σε 50.000 άτομα που χορεύουν το χορό του Ησαϊα εκτός Βρετανίας.

Με αφορμή τη συνάντηση της υφυπουργού με τον υπουργό τουρισμού της Ινδίας, έπειτα από αίτημα του ιδίου, η κυρία Γκερέκου στάθηκε στην αναδιάρθρωση των γραφείων του ΕΟΤ στο εξωτερικό.

Η σταδιακή απεξάρτηση της Ελλάδας από το βραχνά των μεγάλων γραφείων διοργανωτών ταξιδιών κρίνεται επιβεβλημένη, τη στιγμή που η πίεση για χαμηλότερες τιμές στους ξενοδόχους δημιουργούν όλο και πιο ασφυκτική εικόνα, όπως σημειώνει και ο πρόεδρος της ΠΟΞ κ. Ανδρέας Ανδρεάδης. Τιμές πεντάστερων δίδονται με τιμές τριάστερου και τετράστερου τονίζει ο πρόεδρος της Hellexpo κ. Αριστοτέλης Θωμόπουλος και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για απαξίωση του τουριστικού μας προϊόντος.
Για το 2010 οι ξενοδόχοι, διά στόματος κ. Γεράσιμου Φωκά προέδρου του ΞΕΕ, σε δηλώσεις του εκτίμησε ότι η νέα χρονιά δεν μπορεί να είναι χειρότερη από το 2009. Στο ίδιο μήκος κινήθηκαν και απόψεις και του κ. Ανδρεάδη ο οποίος μεταξύ άλλων υπογράμμισε ότι περεταίρω πτώση των εσόδων το 2010 θα είναι ένα καταστροφικό σενάριο για τους ξενοδόχους.

Πάντως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού κάνει λόγο για ανάκαμψη που θα ξεκινήσει το 2010 και την τοποθετεί μεταξύ 1 και 3%.



*από την εφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ  - Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Μεγάλες δυνατότητες τουριστικής αξιοποίησης της Εγνατίας οδού


ο  Γ. Παυλίδης, νομάρχης Ξάνθης,

Ανάπτυξη των εναλλακτικών μορφών τουρισμού


Απαραίτητη θεωρεί την ανάπτυξη των εναλλακτικών μορφών τουρισμού στη χώρα πέρα από το μοντέλο των καλοκαιρινών διακοπών ο κ. Γ. Παυλίδης , νομάρχης Ξάνθης, σημειώνοντας τις δυνατότητες τουριστικής αξιοποίησης που παρουσιάζει η Εγνατία οδός μέσα από την προγραμματική σύμβαση «Εγνατία, Τουρισμός».

- Ποιος είναι ο στόχος της προγραμματικής σύμβασης «Εγνατία, Τουρισμός» στην οποία είστε επικεφαλής;

«Η Εγνατία οδός δίνει τη δυνατότητα στον επισκέπτη να διασχίσει όλη τη Βόρεια Ελλάδα και την Ηπειρο, με ασφάλεια, με πρωτόγνωρες εικόνες και υψηλού επιπέδου υποδομές φιλοξενίας. Τις νέες ευκαιρίες και δυνατότητες που δημιουργούνται αποφασίσαμε να αναδείξουμε και να αναπτύξουμε, οι 13 φορείς- 11 νομαρχίες, η Αναπτυξιακή Δυτικής Μακεδονίας ΑΕ (ΑΝΚΟ) και ο Σύνδεσμος των εν Ελλάδι Τουριστικών και Ταξιδιωτικών Γραφείων (ΗΑΤΤΑ)-, με την ανάλογη σύμβαση με τίτλο Τουριστική Αξιοποίηση της Εγνατίας οδού “Εγνατία, Τουρισμός”. Δημιουργήσαμε μια δομή συνεργασίας, ώστε το σημαντικό αυτό έργο υποδομής να αξιοποιηθεί κατάλληλα και προς όφελος των κατοίκων των περιοχών από τις οποίες διέρχεται, έτσι ώστε ό,τι αφαιρεί σε κίνηση από τους νομούς να προστίθεται σε νέα επισκεψιμότητα σε νέο χώρο και άξονα ανάπτυξης».




- Τι εικόνα παρουσιάζει ο τουρισμός του Νομού Ξάνθης εφέτος;

«Η πορεία του τουρισμού στον Νομό Ξάνθης είναι σταθερά ανοδική. Ο νομός μας έχει καθιερωθεί ως τουριστικός προορισμός 12 μηνών, ιδιαίτερα στις εναλλακτικές μορφές τουρισμού. Συνεχίζουμε σταθερά την επιτυχή τουριστική στρατηγική μας, επενδύοντας ως τώρα σε έλληνες επισκέπτες. Αμεσα τους επόμενους μήνες αναμένουμε κύμα επισκεπτών από τη Βουλγαρία με τη λειτουργία της τουριστικής διόδου Θερμών Ξάνθης- Ζλάτογκραντ Βουλγαρίας, την οποία ολοκληρώνουμε ως νομαρχία».

- Ποιες είναι κατά τη γνώμη σας οι προοπτικές της τουριστικής αξιοποίησης της Εγνατίας οδού στην περιοχή;
 «Οι επί μέρους τουριστικοί προορισμοί ανά νομό θέλουμε και επιδιώκουμε να γίνουν οι κρίκοι μιας αλυσίδας ενός μεγαλύτερου τουριστικού προορισμού περί τον οδικό άξονα της Εγνατίας οδού, γύρω και έξω από αυτόν, που θα απευθύνεται σε μεγαλύτερο κύκλο επισκεπτών. Ολες οι κλαδικές μορφές τουρισμού έχουν να επιδείξουν έναν σημαντικό αριθμό ενδιαφερόντων σημείων περί την Εγνατία οδό, όπου κάποιος κινείται με ταχύτητα και ασφάλεια».




- Ποιες θεωρείτε απαραίτητες ενέργειες της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού;

«Να καταγράψει με ακρίβεια την υπάρχουσα κατάσταση, κλαδικά και γενικά. Να αναλύσει το εσωτερικό και εξωτερικό περιβάλλον των παραμέτρων που συνθέτουν το τουριστικό προϊόν. Η νέα πολιτική ηγεσία πρέπει να αντιστοιχίσει τις δαπάνες για τον τουρισμό με το μεγαλύτερο εφικτό αποτέλεσμα. Να μην περιορισθεί μόνο στον τουρισμό των καλοκαιρινών διακοπών, αλλά να επεκταθεί και σ΄ αυτόν της δωδεκάμηνης βάσης, συμπεριλαμβάνοντας τις εναλλακτικές μορφές τουρισμού».


*από τη εφημ. "ΤΟ ΒΗΜΑ" - ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΟΥΤΕΤΣΗ | Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009

Σύμη: Σαν μια ζωγραφιά




O βαθύς θαλάσσιος διαμελισμός της Σύμης και τα γύρω νησάκια συνθέτουν μια συναρπαστική εικόνα. Στην πίσω μεριά του νησιού θα δείτε δασωμένες πλαγιές και διάσπαρτα εκκλησάκια. Στη Σύμη θα περάσετε ήρεμες διακοπές, χωρίς να σας λείψει η πολυκοσμία. Στο λιμάνι της πηγαινοέρχονται κάθε είδους πλεούμενα, με πρώτα τα κρουαζιερόπλοια, που συνεχίζουν για το Πέδι και τον Πανορμίτη. Mε λεωφορείο ή με τα πόδια θα πάτε στο Xωριό (Άνω Σύμη) και με σκάφος στα γύρω νησιά και τις παραλίες. Oργανώνονται εκδρομές για Άγιο Aιμιλιανό, Σεσκλιά, Mαραθούντα, Nανού. H Σύμη βρίσκεται 23 ν.μ. βορειοδυτικά από τη Pόδο και 5 ν.μ. από το μικρασιατικό κάβο Aλωπό. Ψηλότερη κορυφή, η Bίγλα, 617 μ.

EKTAΣH: 58 τ. χλμ • AKTOΓPAMMH: 85 χλμ • ΠΛHΘYΣMOΣ: 2.606

Αστυνομία (22460) 71111
Λιμεναρχείο (22460) 71205
Δήμος (22463) 60401
Αγροτικό Ιατρείο στην Άνω Χώρα (22460) 71316
Αγροτικό Ιατρείο στο Γιαλό (22460) 71290

*από την ετήσια έκδοση "ΔΙΑΚΟΠΕΣ" http://www.diakopes.gr/html/ent/338/ent.70338.1.asp

Σε παρακμή το τρενάκι του Πηλίου

Περικοπών συνέχεια στον ΟΣΕ. Σειρά παίρνει το ιστορικό τρενάκι του Πηλίου, στη διαδρομή του οποίου δεν θα γίνεται στάση στον σταθμό της Ανω Γατζέας. Το διατηρητέο τρένο βρίσκεται σε παρακμή, καθώς δεν λειτουργεί στο σύνολο της γραμμής του, αλλά μόνο σε τμήμα της, με αποτέλεσμα να μη συνδέεται απευθείας με τον σταθμό του Βόλου, ενώ εκτελείται ένα και μοναδικό δρομολόγιο. Ο συγκεκριμένος σιδηροδρομικός σταθμός δεν είναι επανδρωμένος, άρα διά της κατάργησής του δεν εξοικονομούνται ούτε πόροι ούτε ανθρώπινο δυναμικό.

Επίσης, η διακοπή της στάθμευσης στην Ανω Γατζέα θα έχει και δύο ακόμη επιπτώσεις: πρώτον, οι επιβάτες δεν θα μπορούν να κάνουν τη σωματική τους ανάγκη για μιάμιση ώρα (όσο διαρκεί η διαδρομή Ανω Λεχώνια- Μηλιές), καθώς ο «μουντζούρης» δεν διαθέτει WC, ενώ το παραδοσιακό καφενείο που βρίσκεται δίπλα στον σταθμό οδηγείται νομοτελειακά σε κλείσιμο. Η κατασκευή του τρένου του Πηλίου ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα και σχεδιάστηκε από τον ιταλό μηχανικό Εβαρίστο ντε Κίρικο,πατέρα του υπερρεαλιστή ζωγράφουΤζόρτζιο ντε Κίρικο . Η διατηρητέα διαδρομή ανακαινίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1990, όμως ουδέποτε αξιοποιήθηκε σοβαρά. Σημειωτέον ότι στο εξωτερικό τέτοιες ιστορικές διαδρομές αποτελούν τουριστικό προϊόν αιχμής.


*από την εφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ Τετάρτη 12 Αυγούστου 2009

«Απωλέσθη» γιαγιά στο αεροδρόμιο του Αμστερνταμ


Την ξέχασαν στην καμπίνα




Μόνη στην καμπίνα αεροσκάφους έμεινε σχεδόν για μία ώρα μετά την προσγείωση μια 87χρονη γιαγιά που ταξίδεψε από τη Νάντη της Γαλλίας στο Αμστερνταμ. Το πλήρωμα πτήσης της KLM ξέχασε να αποβιβάσει τη γιαγιά, καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι.


Η 87χρονη Σιλβέτ Λαντρέιν έμεινε σχεδόν για μια ώρα στην καμπίνα του αεροπλάνου μετά την προσγείωση στο Αμστερνταμ, δήλωσε στην εφημερίδα De Telegraaf η κόρη της που την έψαχνε στις αφίξεις.

Η KLM χαρακτήρισε λυπηρό το περιστατικό και επικοινώνησε με την οικογένεια για να απολογηθεί για το ατυχές συμβάν.

Η αεροπορική εταιρεία έχασε σύμφωνα με πληροφορίες και τις αποσκευές της γιαγιάς, η οποία δεν μιλά ολλανδικά.

Εκπρόσωπος της KLM δήλωσε ότι το αεροπλάνο παρέμεινε στο Σίπχολ μόνο για 40 λεπτά.

Η οικογένεια από την πλευρά της είπε ότι τελικά είδε τη γιαγιά δύο ώρες και 15 λεπτά μετά την προσγείωση του αεροσκάφους.

εφημ. ¨ΤΟ ΒΗΜΑ" Αθήνα - Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=41&nid=1042135

Τετάρτη 12 Αυγούστου 2009

«Δεν υπάρχει τίποτα, δεν απομένει σχεδόν τίποτα στην Τροία»



Τροία
Του Αntonio Jimerez Βarca*


Oσοι έχουν ήδη επισκεφθεί το μέρος προειδοποιούν πάντα εκείνον που πηγαίνει για πρώτη φορά: «Δεν θα βρεις τίποτα». «Δεν υπάρχει τίποτα, δεν απομένει σχεδόν τίποτα στην Τροία».
Εκ πρώτης όψεως έχουν δίκιο.


Σε ένα μικρό βουνό στη μέση μιας επίπεδης έκτασης ανεμοδαρμένης από τον επίμονο βόρειο άνεμο που σηκώνει τα πάντα, εκεί βρίσκεται η Τροία: μετά βίας ένας σωρός από ερείπια που δύσκολα τα αντιλαμβάνεται κανείς αν δεν είναι αρχαιολόγος. Τριγύρω το λιτό τοπίο της Μεσογείου: πουρνάρια, ελιές γερτές, λυγισμένες από τα μελτέμια, ξερόχορτα, χώμα καμένο από τον δυνατό ήλιο. Τη θάλασσα τη μαντεύεις, είναι πιο μακριά, σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων. Στο σημείο αυτό ο τουρίστας πλέον συνοφρυώνεται: Η θάλασσα τόσο μακριά; Επομένως; Πώς έφθασαν οι Αχαιοί ως εδώ για να πολιορκήσουν και να κυριέψουν την πόλη; Δεν άραξαν τα μαύρα πλοία τους κοντά, όπως εξιστορεί ο Ομηρος; Δεν πηγαινοέρχονταν από τα πλοία στην πόλη μέσα σε μία ημέρα; Τι συμβαίνει; Είναι όλα ψέματα, ε; Μια στιγμή, μια στιγμή. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Οταν ιδρύθηκε, πριν από 5.000 χρόνια, η Τροία ήταν απλά και μόνο ένα ψαροχώρι. Και η θάλασσα ήταν δίπλα της, όπως είναι φυσικό. Κατελάμβανε όλη σχεδόν την επίπεδη έκταση της καλλιεργημένης γης που σήμερα εκτείνεται μπροστά από τα ερείπια βλέποντας προς τον Βορρά. Στη διάρκεια αυτών των 5.000 ετών, μέρα με τη μέρα, οι ποταμοί Σκάμανδρος και Σιμόεις απέθεταν σταδιακά στις εκβολές τους άμμο και χώματα. Επιπλέον η τουρκική κυβέρνηση, για να αυξήσει τα καλλιεργήσιμα εδάφη και να εξολοθρεύσει τα κουνούπια, αποστράγγισε την περιοχή πριν από δεκαετίες. Ετσι ο φυσικός κόλπος στον οποίο ήταν χτισμένη η Τροία κατέληξε να αποξηρανθεί και να εξαφανιστεί κάνοντας τη θάλασσα να «απομακρυνθεί» κατά μερικά χιλιόμετρα.

Ετσι ο Αχιλλέας, ο Οδυσσέας και οι άντρες τους μπόρεσαν να φθάσουν με τα κυρτά τους πλοία και να αγκυροβολήσουν δίπλα στην πόλη που ήθελαν να κατακτήσουν.

«Κοιτάξτε και θα καταλάβετε» λέει ο Ουράν Σάβας, ο οποίος σκύβει και πιάνει μια χούφτα άμμο από τη βάση του τείχους. Υπάρχουν πετραδάκια, καφετί χώμα και υπολείμματα από κάτασπρα κοχύλια. «Βλέπετε; Οταν χτίστηκαν αυτά τα τείχη, η θάλασσα βρισκόταν στο ένα βήμα». Χαμογελάει και πίνει μια γουλιά από το μπουκαλάκι με το μεταλλικό νερό.

Ο Σάβας δεν είναι ένας οποιοσδήποτε ξεναγός. Είναι Τρώας. Ο τελευταίος Τρώας. Στη δεκαετία του ΄50, όταν κανένας σχεδόν τουρίστας δεν πλησίαζε το μέρος και έφθαναν μόνο εξειδικευμένοι αρχαιολόγοι, κυρίως Γερμανοί, ο πατέρας του, ο σχεδιαστής Ταχίρ Σάβας, εγκαταστάθηκε στην περιοχή, άνοιξε το πρώτο εστιατόριο και έγινε ο πρώτος ξεναγός της Τροίας.

Το 1966 γεννήθηκε ο Σάβας. Εζησε όλη του τη ζωή στην Τροία, έχει πτυχίο Ιστορίας, δεν ξέρει καν πόσες φορές έχει διαβάσει την Ιλιάδα και θυμάται ακόμη την εποχή που ήταν παιδί και έκανε ποδήλατο στα ερείπια, κάνοντας γύρους στην περίμετρο του τείχους: την ίδια διαδρομή που έκανε ο Αχιλλέας με άρμα σέρνοντας το πτώμα του Εκτορα δεμένο με ένα σκοινί. Κληρονόμησε την επιχείρηση του πατέρα του και δεν υπάρχει κανείς σε αυτόν τον κόσμο πιο υπερήφανος για την καταγωγή του. Ο ίδιος το συνοψίζει ως εξής, ενώ δείχνει τα θεμέλια ενός από τα τρωικά σπίτια, χτισμένου πριν από 3.000 χρόνια:

«Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν 10 διαφορετικές Τροίες, 10 πόλεις κατεστραμμένες και ξαναχτισμένες στη διάρκεια των αιώνων. Οπότε εγώ είμαι ο κάτοικος της Τροίας νούμερο 11».

Αυτά λέει ο Σάβας ενώ οδηγεί τον επισκέπτη ανάμεσα στον λαβύρινθο από τα ερείπια των πόλεων, που έχουν η καθεμιά χτιστεί πάνω στα ερείπια της προηγούμενης.

«Αυτή η πόλη είναι σαν το κρεμμύδι» λέει.

- Τώρα θα πρέπει να έρχονται πια πολλοί τουρίστες, έτσι δεν είναι;

«Το λέτε λόγω της ταινίας;».

- Ναι.

«Περίπου οι διπλάσιοι» απαντάει ο Σάβας κοιτάζοντας το πλήθος των Γερμανών που αυτή τη στιγμή μπαίνουν στο ομοίωμα του ξύλινου αλόγου που κατασκευάστηκε το 1975 για να λειτουργήσει σαν κράχτης. «Ερχονται οι διπλάσιοι, όπως σας είπαακόμη και Γιαπωνέζοι. Οι Αμερικανοί έρχονται λόγω της ταινίας με τον Μπραντ Πιτ, οι Τούρκοι για τον ίδιο λόγο, οι Αγγλοι γιατί ταξιδεύουν με κρουαζιερόπλοια που πιάνουν εδώ, οι Γερμανοί εξαιτίας του αρχαιολόγου που ανακάλυψε την πόλη, του Ερρίκου Σλήμαν».

- Και οι Γιαπωνέζοι;

«Για να πω την αλήθεια, δεν ξέρω, αλλά έρχονται πολλοί. Προσέξτε αυτό»- και δείχνει μια σχισμή που διατρέχει σχηματίζοντας ζιγκ-ζαγκ έναν πέτρινο τοίχο στο ύψος του ανθρώπου.

Ο Σάβας εξηγεί ότι το τείχος ράγισε πριν από 3.500 χρόνια, όταν ένας σεισμός χτύπησε αυτή τη μεριά του πλανήτη και αφάνισε την Τροία νούμερο έξι. Ο επισκέπτης διατρέχει με το χέρι τη γραμμή της ρωγμής: έχει την αίσθηση πως φιλτράρεται μέσα από αυτήν ο χρόνος. Επειτα ο ξεναγός πίνει μια γουλιά νερό από το μπουκαλάκι, βάζει τα γυαλιά ηλίου και σοβαρεύει, γιατί αυτά που θα πει τώρα είναι ακόμη πιο σημαντικά:

«Αυτή είναι η κεντρική πύλη της Τροίας, από εδώ μπήκε ο Εκτορας ζητώντας, όπως λέει η Ιλιάδα, από τη μητέρα του να προσευχηθεί για τον ίδιο και για τους άντρες του για να κερδίσουν την επικείμενη μάχη. Από εδώ μπήκε για να χαιρετήσει τη σύζυγό του, την Ανδρομάχη, και τον μικρό του γιο, ο οποίος δεν τον αναγνώρισε λόγω της περικεφαλαίας του, και τρόμαξε και έβαλε τα κλάματα μόλις τον είδε».

Ο Σάβας το διηγείται αυτό ενθουσιώδης, χειρονομώντας, πιστεύοντάς το: είναι καλός αφηγητής και τα καταφέρνει, μέσα από τον σχεδόν ακατανόητο σωρό ερειπίων που έχει μπροστά του, να κάνει να προβάλει η φιγούρα του Εκτορα και να ακουστεί το κλάμα ενός φοβισμένου μωρού ανάμεσα στις ιαχές μιας επικείμενης μάχης.

Δίνει την εντύπωση ότι ο Εκτορας ήταν πράγματι υπαρκτό πρόσωπο.

Και παρ΄ όλα αυτά, δεν είναι σίγουρο ούτε καν ότι ο ίδιος ο Ομηρος ήταν υπαρκτό πρόσωπο (ή ότι ονομαζόταν έτσι). Εκείνο που έχει αποδειχθεί είναι ότι δεν ήταν συγγραφέας ή τουλάχιστον ό,τι αντιλαμβανόμαστε υπ΄ αυτή την έννοια σήμερα. Ηταν ραψωδός.

Ηταν, δηλαδή, κάποιος που συγκέντρωσε, επεξεργάστηκε εκ νέου και συνένωσε διαφορετικά επεισόδια του Τρωικού Πολέμου προερχόμενα από την προφορική παράδοση για να μπορεί να τα τραγουδά και να τα απαγγέλλει κι αυτός μετά με τη σειρά του μεγαλόφωνα. Δεν ήταν συγγραφέας ή δεν ήταν μόνον αυτό: ήταν αοιδός, περιπλανώμενος βάρδος που κέρδιζε τα προς το ζην εξιστορώντας ιστορίες ηρώων υπό μορφή ποιημάτων από πόλη σε πόλη. Η Ιλιάδα είναι φτιαγμένη για να απαγγέλλεται σε μια ολόκληρη νύχτα. Δεν εξιστορεί ολόκληρο τον Τρωικό Πόλεμο, δηλαδή ως την κατάκτηση αυτής της πόλης από τους Ελληνες, αλλά τα γεγονότα του ένατου έτους της πολιορκίας: ο καλύτερος έλληνας πολεμιστής, ο Αχιλλέας, ο οποίος στην αρχή είχε αρνηθεί να πολεμήσει, όταν μαθαίνει ότι ο Εκτορας, ο μεγαλύτερος ήρωας της Τροίας, σκότωσε τον Πάτροκλο, τον καλύτερό του φίλο, επιστρέφει στη μάχη συντετριμμένος από τον πόνο και διψώντας για εκδίκηση. Ο έλληνας ήρωας έρχεται αντιμέτωπος με τον Εκτορα στη βάση των τειχών, τον σκοτώνει, του περνάει ένα σκοινί πίσω από τους τένοντες των ποδιών, το οποίο στη συνέχεια δένει στο άρμα του και ταπεινώνει έτσι το πτώμα σέρνοντάς το μπροστά στα μάτια όλης της κατάπληκτης και τρομοκρατημένης πόλης.

Τα ποιήματα πήραν την τελική γραπτή μορφή τους τουλάχιστον 150 χρόνια μετά την εποχή που έζησε ο Ομηρος. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο ίδιος (ή όποιος κι αν ήταν) έζησε τον 8ο αι. π.Χ., σχεδόν 500 χρόνια μετά τα γεγονότα που εξιστορούνται στην Ιλιάδα. Υπερβολικά πολύ μεγάλο διάστημα. Η επιστήμη που μελετά τη μνήμη των λαών χωρίς γραφή υπογραμμίζει ότι ανάλογα γεγονότα μπορούν να διατηρηθούν χωρίς ουσιαστικές παραμορφώσεις για τρεις γενεές, δηλαδή για 90 χρόνια.

Ο καχύποπτος τουρίστας συνοφρυώνεται εκ νέου και ρωτάει: «Επομένως, πώς ξέρουμε ότι ο Εκτορας και ο Αχιλλέας και η Ελένη ήταν υπαρκτά πρόσωπα; Πώς ξέρουμε ότι είναι αλήθεια; Βλέπετε ότι έχω δίκιο και πως αποδεικνύεται ότι ήταν όλα ψέματα;». Μια στιγμή, μια στιγμή.

Πράγματι, για πάρα πολλά χρόνια πίστευαν ότι τίποτε από όσα είχε εξιστορήσει ο Ομηρος δεν είχε υπάρξει. Ούτε καν η ίδια η πόλη, η Τροία, που δεν εμφανιζόταν σε κανένα μέρος και που πίστευαν πως αποτελούσε μέρος του μύθου. Αλλά το 1871 ένας γερμανός εκατομμυριούχος και ερασιτέχνης αρχαιολόγος, ο Ερρίκος Σλήμαν, ακολουθώντας τις θεωρίες του βορειοαμερικανού προξένου και λογίου Φρανκ Κάλβερτ και εξοπλισμένος μόνο με ένα αντίτυπο της Ιλιάδας και ένα βιβλιάριο επιταγών, εγκαταστάθηκε σε έναν λόφο δίπλα στη θάλασσα, στην είσοδο του στενού των Δαρδανελίων. Κατέφυγε στα γεωγραφικά στοιχεία που ανέφερε ο Ομηρος (τους ποταμούς Σκάμανδρο και Σίλιο), στις περιγραφές του για τα πεδία της μάχης και τα κατορθώματα των ηρώων και άρχισε τις ανασκαφές. Και ανακάλυψε τα ερείπια της Τροίας ή μάλλον των 10 διαδοχικών πόλεων και στον τόπο όπου ήταν η Τροία.

Ολα πια αναπαύονταν θαμμένα κάτω από τη γη από τότε που, κάποια στιγμή τον Μεσαίωνα, η πόλη εγκαταλείφθηκε οριστικά. Ο Σλήμαν όχι μόνο διαβεβαίωνε ότι είχε ανακαλύψει την Τροία αλλά πίστεψε ότι είχε βρει και τον θησαυρό του Πριάμου, του τρωάδα βασιλιά που περιγράφει ο Ομηρος, όταν βρήκε κοσμήματα και χρυσά κτερίσματα αντάξια ενός βασιλιά. Ο εκατομμυριούχος ερασιτέχνης αρχαιολόγος πίστευε ότι η Ιλιάδα ήταν σχεδόν ένα βιβλίο ιστορίας. O ι επαγγελματίες αρχαιολόγοι άργησαν κάποια χρόνια να ανακαλύψουν ότι ο αποκαλούμενος θησαυρός του Πριάμου στην πραγματικότητα ανήκε σε πολύ παλαιότερη εποχή. Οι ιστορικοί θυμήθηκαν ότι, στην περίπτωση που είχε γίνει πράγματι ο πόλεμος αυτός, ποτέ δεν θα είχε γίνει για μια γυναίκα, ακόμα κι αν αυτή ήταν η ίδια η Ελένη, η πιο όμορφη του κόσμου, αλλά εξαιτίας της στρατηγικής θέσης της πόλης. Ο κόλπος της Τροίας αποτελούσε ένα φυσικό λιμάνι στο οποίο οι ναυτικοί, όταν συναντούσαν βόρειο άνεμο, είχαν τη δυνατότητα να καταφύγουν και να περιμένουν τον πιο ευνοϊκό νότιο άνεμο, τον μόνο που θα μπορούσε να τους πάει από τα Στενά των Δαρδανελίων ως την Ερυθρά Θάλασσα.

Ακόμη και το ίδιο το γεγονός του πολέμου αμφισβητήθηκε: ο καθηγητής Αρχαιολογίας Ντίτερ Χέρτελ, ο οποίος έχει συμμετάσχει σε πολλές ανασκαφές στην Τροία, υποστηρίζει στο βιβλίο του Τροία ότι δεν υπάρχει καμία ένδειξη για κάποια κατάκτηση. Προσθέτει ότι η άφιξη των Ελλήνων Μυκηναίων σε αυτή την πόλη ήταν μια διαδικασία ειρηνικού αποικισμού. Υπάρχουν ακόμη αρχαιολόγοι σήμερα στην ίδια την Τροία, όπως ο Στέφαν Μπλου, 37 ετών, που εξομολογούνται ότι δεν έχουν διαβάσει τον Ομηρο. «Δεν χρειάζεται πια» λέει, ενώ προσπαθεί να αποκαταστήσει ένα αγγείο 3.000 ετών με την ίδια υπομονή και μέθοδο που φτιάχνεις ένα παζλ.

Ο γνωστός δύσπιστος και αρνητικός τουρίστας παίρνει ύφος παντογνώστη: «Οπα, εγώ σας τα ΄λεγα. Ολα είναι ένα παραμύθι, όλα είναι ψέματα».

Μη βιάζεσαι, φίλε μου.

Ο καθηγητής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου ΙΙΙ της Λίλης και παλιός ερευνητής του CSΙC (του Ανωτάτου Συμβουλίου Επιστημονικών Ερευνών της Ισπανίας) Χαβιέρ Αρθε βεβαιώνει ότι «παρ΄ όλα αυτά, φαίνεται πως η Τροία VΙΙ πράγματι καταστράφηκε από μια μάχη». «Εξάλλου, ό,τι κι αν έγινε, το σημαντικό είναι οι χαρακτήρες του Ομήρου».

Εχει δίκιο. Η περιπέτεια κάποιων Ελλήνων που προσπαθούν να καταλάβουν μια πόλη δίπλα στη θάλασσα και κάποιων Τρώων που την υπερασπίζονται εμπνέεται απευθείας από τον μύθο και από την ανάγκη των ανθρώπων να διηγούνται, να ακούνε και να γράφουν ιστορίες. Γι΄ αυτό δεν έπαψε να μεταμορφώνεται στη διάρκεια των αιώνων και ούτε πρόκειται να πάψει ποτέ.

Γι΄ αυτό τώρα ο Αχιλλέας έχει το τέλειο πρόσωπο του Μπραντ Πιτ ή ένας ιταλός συγγραφέας, ο Αλεσάντρο Μπαρίκο, ξαναγράφει την Ιλιάδα μειώνοντάς την σχεδόν στο ένα τρίτο, με σκοπό να την απαγγείλει εκ νέου σε ένα θέατρο, όπως την εποχή του Ομήρου (η μείωση οφείλεται στο ότι οι σημερινοί θεατές έχουν λιγότερη υπομονή ή χρόνο από εκείνους του Ομήρου). Το εξηγεί η ίδια η Ελένη, η γυναίκα που ήταν η αιτία αυτού του πολέμου, αν ξεχάσει κανείς την εκδοχή της στρατηγικής θέσης της πόλης: «Η θλίψη είναι η μοίρα μας, Εκτορα, γι΄ αυτό και οι ζωές μας θα τραγουδιούνται για πάντα απ΄ όλους τους ανθρώπους που θα ζήσουν μετά από μας».

«Και εδώ βρίσκονταν οι Σκαιές Πύλες» περιγράφει ο ξεναγός Σάβας, ο τελευταίος Τρώας, «εδώ ο Εκτορας μονομάχησε με τον Αχιλλέα, μόνοι κι οι δυο τους, μπροστά στις στρατιές τους...».

Και όλοι τον ακούνε. Αδιάφορος απέναντι στους χωρίς φαντασία αρχαιολόγους, ερχόμενος σε αντίθεση με την ίδια του την ιδιότητα ως ιστορικού, με την έμφυτη σοφία του αφηγητή, που την έχει κληρονομήσει από τους παλαιούς ποιητές αυτού του τόπου (συμπεριλαμβανομένου του Ομήρου ή όποιου κι αν ήταν), ο Σάβας συνεχίζει να διηγείται και ο Εκτορας και ο Αχιλλέας για άλλη μία φορά, όπως τόσες και τόσες, παίρνουν ξανά σάρκα και οστά και μονομαχούν μπροστά στα τείχη της Τροίας με τα ορειχάλκινα σπαθιά τους. Γιατί υπάρχουν και ιστορίες που δεν είναι ψέματα.


*από την εφημ. "ΤΟ ΒΗΜΑ" Τρίτη 4 Αυγούστου 2009

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

Φέρμα Λασιθίου


Ατενίζοντας την Αφρική...
Από τα Φέρμα, που είναι κοντά στην Ιεράπετρα αλλά και στον Αγιο Νικόλαο Λασιθίου.
Ονειρεμένες παραλίες με αλμυρίκια και φοίνικες...

Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

Λισαβώνα: Τόσο κοντά, τόσο ονειρικά…

Λισαβώνα




Η Λισαβόνα, μία ευρωπαϊκή πόλη, φαντάζει αδικαιολόγητα μακρυνή για τα όσα σχεδόν εξωτικά έχει να προσφέρει. Ας πάρουμε μία ιδέα για αυτήν. Αξίζει…
Η Λισαβόνα, η μεγαλύτερη πόλη της Πορτογαλίας -με πληθυσμό 2.800.000 κατοίκους, μαζί με τα προάστεια. Η ονομαζόμενη και ως «πόλη των εφτά λόφων», έχει όνομα προερχόμενο από τη φοινικική λέξη «Olissipo» που σημαίνει «σαγηνευτικό λιμάνι». Αν και η ιστορία της ξεκινάει από την εποχή των Φοινίκων, την πιο ισχυρή επιρροή τη δέχτηκε από τους Άραβες - η κυριαρχία των Μαυριτανών κράτησε πάνω από 450 χρόνια. Το 1147 η πόλη επανεκατελήφθη από δυτικούς Ίβηρες χριστιανούς και το 1256 ανεκηρύχθη πρωτεύουσά τους. Το 15ο αιώνα η Λισαβόνα αναδεικνύεται σεσημαντικό κέντρο για το εμπόριο των μπαχαρικών.
Η πόλη γεμάτη στενά δρομάκια και ξύλινα σπίτια το ένα δίπλα στο άλλο, κτυπήθηκε από πολλούς σεισμούς, με χειρότερο αυτόν της 1ης Νοεμβρίου 1755 (κοντά στα 9 Ρίχτερ) τον οποίο ακολούθησαν τσουνάμι και φωτιές που σχεδόν ισοπέδωσαν το καμάρι της αποικιακής Πορτογαλίας. Όχι όμως για πολύ… Οι κάτοικοί της με πείσμα και αγάπη την έκτισαν μεγαλόπρεπη, ανθρώπινη και αέναη όπως φαντάζει σήμερα.



http://www.kolonaki-press.com/lisabonatosokontatosooneirika.html

Δευτέρα 20 Απριλίου 2009

Οδοιπορικό σε Μύκονο, Ρόδο, Πάτμο και στα παράλια της Μικράς Ασίας



OΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ







Μεγάλη βδομάδα βρεθήκαμε εν πλω στο Αιγαίο... Πρώτη μας στάση για καφέ και περιδιάβαση στα σοκάκια της Μυκόνου. Από εκεί και οι παραπάνω φωτογραφίες με το σήμα κατατεθέν του νησιού - τους ανεμόμυλους - και τους Ιάπωνες να χαίρονται τη δύση του ήλιου. Απών ο "Πέτρος". Τουλάχιστον εμείς δεν τον είδαμε.

Και το οδοιπορικό συνεχίζεται σε Ρόδο, Πάτμο και στα παράλια της Μικράς Ασίας.

Αύριο με υγεία...




Πέμπτη 16 Απριλίου 2009

Λύκαιον όρος το ιερό βουνό των αρχαίων Αρκάδων,





Άλλη του ονομασία ήταν Όλυμπος ή Ιερή κορυφή. Το Λύκαιον όρος ήταν το ιερό βουνό των αρχαίων Αρκάδων, γιατί εκεί γεννήθηκε ο Δίας, τον οποίο ανάθρεψαν τρεις Νύμφες: η Νέδα, η Θεισόα και η Αγνώ. Σε αυτές τον παράδωσε η μάνα του, η Ρέα, για να τον γλιτώσει από τον άνδρα της, τον Κρόνο, που έτρωγε τα παιδιά του. Οι Αρκάδες πίστευαν ότι στην περιοχή που φέρει το όνομα Κρητέα ανατράφηκε ο Δίας και ότι αυτή είναι η Κρήτη που αναφέρουν οι Κρήτες στις παραδόσεις τους και όχι η Κρήτη - το νησί.
Τοποθεσία
Απέχει 33 περίπου χιλιόμετρα από τη Μεγαλόπολη, και 11 χμ. από τη Λυκόσουρα. (Χάρτης Ε2 - Διαδρομή Δ6)
Το Λύκαιον Όρος, ο Αρκαδικός Όλυμπος, δεσπόζει στον πελοποννησιακό χώρο και προσφέρει μοναδική θέα. Από την κορυφή του βόρεια φαίνεται η Πελοπόννησος μέχρι την Κυλλήνη και τον Ερύμανθο, ανατολικά φαίνεται η πεδιάδα της Μεγαλόπολης και ο Αλφειός ποταμός, νότια η Ιθώμη και η Μεσσηνία, δυτικά η Ηλεία και το Ιόνιο Πέλαγος.
Ο Βωμός του Δία
Στην κορυφή του Λυκαίου όρους υπήρχε ο Βωμός του Δία, όπου γίνονταν θυσίες και ανθρωποθυσίες. Πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι αρχικά υπήρχε λυκόμορφος θεός, του οποίου το όνομα και τη λατρεία υιοθέτησε ο θεός Ζευς. Σύμφωνα με την παράδοση ο Λυκάων, ιδρυτής της Λυκόσουρας και γιος του Πελασγού, θυσίασε ένα βρέφος στο Βωμό του Λυκαίου Διός.
Πολλοί ταυτίζουν το βρέφος με το γιο του Νύκτιμο. Κατά άλλους όταν ο Λυκάων φιλοξένησε το Δία, του πρόσφερε στο Δείπνο ανθρώπινο κρέας. Τότε ο θεός οργίστηκε και τον μεταμόρφωσε σε λύκο. Και μάλιστα λένε ότι, όποιος μετά το Λυκάονα θυσίαζε στο Λύκαιο Δία, γινόταν λύκος. Αν στο διάστημα αυτό και μετά από 10 χρόνια δεν έτρωγε ανθρώπινο κρέας, ξαναγινόταν άνθρωπος, αλλιώς έμενε θηρίο.
Στο όρος αυτό στις ανασκαφές της Ελληνικής Αρχαιολογικής Εταιρείας το 1902-4 με τον Έφορο Κ. Κουρουνιώτη και στην κορυφή του αποκαλύφτηκε ο "Βωμός του Δία". Ο Βωμός είχε σχήμα στρογγυλού αλωνιού, διαμέτρου 30 μ. και ύψους 1,5 μ. Η ανάβαση στην κορυφή του Βωμού γινόταν μέσω ενός ιερού δρόμου πλάτους 7 μ. με δύο κίονες δεξιά και αριστερά. Πάνω στους δύο κίονες υπήρχαν επίχρυσοι αετοί.
Ιερό του Πανός
Στο Λύκαιο όρος επίσης υπήρχε το "Ιερό του Πανός", του τραγόμορφου θεού της υπαίθρου, που γεννήθηκε στο όρος Κυλλήνη της Αρκαδίας. Το Ιερό αυτό βρισκόταν στην κορυφή του όρους και σε υψόμετρο 1400 περίπου μέτρα.
Λύκαια
Γύρω από το Ιερό του Πανός υπήρχε άλσος και μέσα σ' αυτό, ανατολικά του Βωμού, αποκαλύφθηκαν λείψανα ιπποδρόμου, σταδίου, ξενώνα και κρηνικής κατασκευής. Σ' αυτές τις αθλητικές εγκαταστάσεις τελούνταν τα "Λύκαια" που ήταν αθλητικοί αγώνες και γίνονταν προς τιμήν του Λυκαίου Διός, που μετά τα Ελευσίνια ήταν η κυριότερη γιορτή των αρχαίων Ελλήνων. Οι θεατές τα παρακολουθούσαν από λίθινα εδώλια (4ος π.Χ. αι.) και οι νικητές στεφανώνονταν με κλαδί ελιάς πάνω σε βάθρα και έπαιρναν ως έπαθλο ένα χάλκινο αντικείμενο.
Τα αγωνίσματα που έπαιρναν μέρος ήταν ο δίαυλος, το στάδιο, το πένταθλο, η πάλη και η πυγμή. Οι Αρκάδες αγωνίζονταν με το εθνικό τους όνομα ως Αρκάδες. (Παυσ. VIII 38,5) Στο Λύκαιο όρος και στην αρχαία Λυκόσουρα καλλιεργήθηκε το αθλητικό ιδεώδες πολύ πριν τους αγώνες στην Ολυμπία, καλλιεργήθηκαν υψηλά ιδανικά, άνθισε η αρκαδική σκέψη και διαμορφώθηκε το αρκαδικό ιδεώδες για τη ζωή!

*από το: http://www.inarcadia.gr/



Αρχαία Λυκόσουρα

Τοποθεσία
Απέχει 22 περίπου χιλιόμετρα από τη Μεγαλόπολη. Βρίσκεται στις νότιες υπώρειες του Λυκαίου όρους. (Χάρτης Ζ2 - Διαδρομή Δ6) Σήμερα, 1 χμ. βόρεια, υπάρχει ομώνυμο χωριό που αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Μεγαλόπολης με πληθυσμό 65 περίπου κατοίκους.
Ιστορία
Θεωρείται η αρχαιότερη πόλη στον κόσμο (10.000 - 8.000 π.Χ.) Κατά την αρχαιότητα ήταν ιερή πόλη των Αρκάδων . Ήταν μια πόλη γεμάτη φως. Άλλωστε βρίσκεται στο όρος Λύκαιο, που σημαίνει φωτεινό, και δεσπόζει στον Πελοποννησιακό χώρο προσφέροντας μοναδική θέα. Ο Παυσανίας τη χαρακτηρίζει ως την αρχαιότερη απ΄ όλες τις πόλεις που υπήρξαν ποτέ πάνω σε ηπειρωτική ή νησιωτική γη, ως την πρώτη πόλη που είδε το φως του ήλιου, ως την πόλη υπόδειγμα για τη δημιουργία άλλων πόλεων (Παυσανίας VIII,38,1).
Ιδρυτής της ήταν ο Λυκάων, γιος του Πελασγού και της νύμφης Κυλλήνης. Αυτός την κατέστησε έδρα των βασιλέων της Αρκαδίας. Όταν το 396 π.Χ. ιδρύθηκε η Μεγαλόπολη, οι Λυκοσουρείς αρνήθηκαν να μετοικήσουν εκεί και κατέφυγαν στο Ιερό της Δέσποινας, που βρισκόταν στη Λυκόσουρα και αποτελούσε κέντρο λατρείας των Αρκάδων. Έτσι, οι υπόλοιποι Αρκάδες, σεβόμενοι το Ιερό της Δέσποινας, τους άφησαν να παραμείνουν στην πόλη τους. Η αρχαία Λυκόσουρα περιβαλλόταν από οχυρωτικό περίβολο, χτισμένο ισοδομικά ή πολυγωνικά, χωρίς ιδιαίτερη επιμέλεια ενώ οι πολύ απόκρημνες πλαγιές της ήταν ανοχύρωτες. Ο λόφος με τα λείψανα αυτού του οχυρωτικού περιβόλου της αρχαίας Λυκόσουρας ήταν γνωστός ως "Παλιόκαστρο της Στάλας"

Αρχαιολογικά ευρήματα
Οι ανασκαφές του 19ου αι. έφεραν στο φως το φημισμένο Ιερό της Δέσποινας (ανατολικά της Ακρόπολης) ερείπια των βωμών της Δέσποινας και της Δήμητρας, οικοδομικό συγκρότημα στα δυτικά του κυρίως ιερού, κρηνικό οικοδόμημα. Πρωτότυπα γλυπτών, που βρέθηκαν στο χώρο αυτό, φυλάσσονται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών.
Ιερό της Δέσποινας
Προσωνύμιο της κόρης του Ποσειδώνα και της Δήμητρας. Είναι το πρώτο και σεβαστότερο ιερό των Μεγαλοπολιτών. Στην ανατολική πλευρά ήταν η είσοδος του Ναού. Δεξιά του Ναού βρισκόταν η μακρά στοά και μπροστά σ' αυτή βρισκόταν ο Βωμός της Μεγάλης Μητέρας, ο Βωμός της Δέσποινας και ο Βωμός της Δήμητρας. Το κρηπίδωμα του Ναού είχε μήκος 21,35 μ. και ο σηκός είχε πλάτος 11,15 μ. Στη νότια πλευρά και στην υπερκείμενη πλαγιά είχαν χτιστεί 10 βαθμίδες με ογκόλιθους που χρησίμευαν ως εδώλια απ' όπου παρακολουθούσαν τις μυστικές ιεροπραξίες. Στον πρόναο υπήρχε πρόσταση έξι δωρικών κιόνων με 20 ραβδώσεις και κάτω διάμετρο 81 εκ. Το δάπεδό του ήταν πλακόστρωτο και το δάπεδο του σηκού ήταν ψηφιδωτό. Ο αρχαιότερος ναός της Δέσποινας, που ήταν μικρότερος, χτίστηκε τον 4ο αι. π.Χ. Το 180 π.Χ. ή το 176 π.Χ. ανοικοδομήθηκε. Απ' αυτήν την ανοικοδόμησή του προκύπτουν και τα στοιχεία που υπάρχουν για την αναπαράστασή του.
Τα αγάλματα της Δήμητρας, της Δέσποινας, της Αρτέμιδος, του Άνυτου
Στο Ιερό της Δέσποινας στήθηκαν τα κολοσσιαία αγάλματα της Δήμητρας, της Δέσποινας, της Αρτέμιδος και του Άνυτου, τα οποία είχε φιλοτεχνήσει ο Μεσσήνιος γλύπτης Δαμοφών, το πρώτο μισό του 2ου π.Χ. αιώνα. Τα αγάλματα αυτά, ο θρόνος που κάθονταν, το στήριγμα κάτω από τα πόδια τους ήταν φτιαγμένα από μάρμαρο Δολιανών και φιλοτεχνήθηκαν όλα πάνω σε ένα κομμάτι μαρμάρου, το οποίο σύμφωνα με τον Παυσανία (VIII ,37, 2-4) έσκαψαν και το βρήκαν κοντά στο Ιερό, οδηγημένοι από όνειρο.
Σύμφωνα με την περιγραφή του Παυσανία και τα αρχαιολογικά ευρήματα, το συνολικό πλάτος του βάθρου πάνω στο οποίο βρίσκονταν τα αγάλματα ήταν 8,40 μέτρα και το ύψος των όρθιων μορφών υπολογίζεται από τον G. Dickins σε 3,78 μ. ενώ το συνολικό ύψος του βάθρου και των αγαλμάτων μαζί ήταν περίπου 6,00 μ. Η Δήμητρα αναπαρίσταται κρατώντας δάδα στο δεξί της χέρι ενώ με το αριστερό της χέρι ακουμπά τη Δέσποινα. Η Δέσποινα κρατά σκήπτρο στο αριστερό της χέρι και με το δεξί της χέρι κρατά τη λεγόμενη "κίστη" την οποία και ακουμπά στα γόνατά της. Η κίστη ήταν κουτί κυλινδρικού συνήθως σχήματος με κάλυμμα από πάνω. Την έφτιαχναν από ευλύγιστα κλαδιά τα οποία έπλεκαν σε σχήμα κουτιού. Στα ελευσινιακά μνημεία την έφεραν γυναίκες στο κεφάλι τους. Μέσα στην κίστη υπήρχαν ιερά αντικείμενα χρησιμοποιούμενα στις μυστικές τελετές.
Η Δέσποινα και η Δήμητρα κάθονταν στο θρόνο και εκατέρωθεν του θρόνου κοντά στη Δήμητρα βρίσκεται όρθια η Άρτεμη, ντυμένη με δέρμα ελαφιού η οποία προτείνει το δεξί της πόδι, κρατώντας δάδα στο δεξί της χέρι και δύο δράκοντες στο αριστερό. Στον ώμο της φέρει τη φαρέτρα και στα πόδια της κάθεται μια κυνηγετική σκύλα. Αριστερά και δίπλα στο άγαλμα της Δέσποινας στέκεται όρθιος ο Τιτάνας Άνυτος που είναι οπλισμένος. Έχει κατεβασμένο το δεξί του χέρι κοντά στο μηρό, κρατώντας ίσως το κράνος του, ενώ με το αριστερό κρατά το δόρυ με το οποίο και ακουμπά στο έδαφος. Είκοσι χρόνια μετά το θάνατο του Παυσανία οι Μεγαλοπολίτες έκοψαν νόμισμα στη μία όψη του οποίου υπήρχε η επιγραφή "Μεγαλοπολειτών" και η παράσταση του συντάγματος του Δαμοφώντα, πάνω στην οποία βασίστηκε ο G. Dickins (1906-7) για την αναπαράσταση του συντάγματος.
Το Μέγαρο της Δέσποινας
Νότια και ανατολικά του Ιερού της Δέσποινας, προχωρώντας στη ράχη του όρους φαινόταν η πρόσοψη του "Μεγάρου της Δέσποινας" ερείπια του οποίου σώζονται στην περιοχή "Ράχη". Το πλάτος του Μεγάρου έφτανε τα 8,30 μέτρα. Δύο λίθινες σκάλες αριστερά και δεξιά του κυρίως Βωμού, πλάτους 1,16 μ. οδηγούσαν στο Βωμό που είχε στην πρόσοψή του 6 ορθοστάτες, ύψους 1,30 μέτρων, με τρίγλυφα και μετώπες. Η πρόσοψή του ήταν περίπου 6 μ. πλάτος. Εκεί γίνονταν οι θυσίες και το κάψιμο των θυμάτων. Πιο πέρα από το Μέγαρο υπήρχε άλσος αφιερωμένο στη Δέσποινα γύρω από το οποίο υπήρχε λίθινος τοίχος. Μέσα σ' αυτό υπήρχε μια ελιά και μια βαλανιδιά φυτρωμένες από κοινή ρίζα χωρίς αυτό να είναι αποτέλεσμα επέμβασης κάποιου καλλιεργητή (Παυσ. VIII,37,10). Κοντά στο άλσος υπήρχε Βωμός του Ίππιου Ποσειδώνα, πατέρα της Δέσποινας και των άλλων θεών.
Η κρήνη της Λυκόσουρας
Χτίστηκε το 180 π.Χ. Ανοικοδομήθηκε μια φορά στα Ρωμαϊκά χρόνια και μια στα προχωρημένα χριστιανικά. Βρισκόταν νοτιοανατολικά της Ακρόπολης της Λυκόσουρας. Είχε σχήμα τετραγώνου χτισμένο με μεγάλες ορθογώνιες πέτρες, με πρόσοψη προς το νότο, πλάτους 9,40 μέτρα. Στο εσωτερικό του πίσω τοίχου υπήρχε σκάλα που χρησίμευε για την κάθοδο στο εσωτερικό της κρήνης και τον καθαρισμό αυτής. Στη βόρεια πλευρά της κρήνης υπήρχε ένας αγωγός που τη συνέδεε με υπερκείμενο βράχο. Από εκεί έπεφτε το νερό από ύψος 2,60 μ. στο ψηλότερο τμήμα του κρηνικού κτίσματος και μεταφερόταν σε ορθογώνια λεκάνη 8,87 μέτρα Χ 3,20 μέτρα όπου ηρεμούσε και γινόταν καθίζηση της σκόνης και των σωματιδίων χώματος που τυχόν περιείχε. Από εκεί, όταν έφτανε σε αυτή το ύψος των 87 εκατοστών, έπεφτε έξω μέσα από 4 κρουνούς που υπήρχαν στο νότιο τοίχο.
Έξω από την κρήνη υπήρχαν χτισμένοι πρόχειροι τοίχοι για να συγκρατούν τα χώματα καθώς εκεί το έδαφος ήταν κατηφορικό. Σήμερα σώζονται ερείπια της κατασκευής, τμήμα τοίχου από ορθογώνιους ογκόλιθους, τμήμα δαπέδου της κρήνης, φτιαγμένο με μικρές, λείες πέτρες σαν ψηφιδωτό, με τεχνική που χρησιμοποιούσαν και για το χτίσιμο των λουτρών.


Επιμέλεια κειμένου: Πετροπούλου Μίλτα, φιλόλογος.

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ




Si από τους φτωχούς,
No από τους πλούσιους

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Περικλής Κοροβέσης βρέθηκε στην Βενεζουέλα με αφορμή το δημοψήφισμα για την ανανέωση της δυνατότητας του Τσάβες να διεκδικήσει εκ νέου το προεδρικό αξίωμα. Με αφορμή την επίσκεψή του αυτή που κράτησε μια εβδομάδα, τον ρωτήσαμε για την καθημερινότητα στη μακρινή αυτή χώρα, τις κοινωνικές αντιθέσεις, τις γειτονιές των πλουσίων, αλλά και τις γειτονιές των φτωχών. Μιλήσαμε για τη δημοκρατία, για την προσωπικότητα του Τσάβες, για τις κατηγορίες εναντίον του. Τη συνέντευξη πήρε ο Πάνος Λάμπρου


Βρέθηκες στην Βενεζουέλα ως παρατηρητής – εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ στο δημοψήφισμα. Οι πρώτες εικόνες;


Οι πρώτες εικόνες προκύπτουν από τις μεγάλες κοινωνικές αντιθέσεις. Τα «μπάριος», οι παραγκουπόλεις, δηλαδή, είναι παντού. Οι οποίες συνήθως είναι χτισμένες πάνω σε πλαγιές. Δίπλα βρίσκονται μεγάλες πολυκατοικίες, βίλες. Τα «μπάριος» είναι χτισμένα από ασοβάντιστα τούβλα και η σκεπή είναι από τσίγκο. Μας έλεγαν ότι αυτό είναι πρόοδος, καθώς παλαιότερα ήταν κατασκευασμένα από πεπιεσμένο χαρτί. Σε μας που είμαστε ξένοι μπορεί να μας κάνει εντύπωση, αλλά η κατάσταση έχει βελτιωθεί. Σήμερα τα σπίτια αυτά διαθέτουν νερό και φως. Το ποσοστό των φτωχών ήταν 54% και έχει κατέβει στο 27%. Ο ΟΗΕ έχει παραδεχτεί ότι η φτώχεια έχει καταπολεμηθεί. Η ανεργία έχει πέσει κάτω από το 10%, ενώ δεν υπάρχουν πλέον αναλφάβητοι. Η αγροτική οικονομία είναι ενισχυμένη σε σύγκριση με άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Επιπλέον, υπάρχει μια αλυσίδα καταστημάτων τροφίμων με προϊόντα σχεδόν τσάμπα. Το σκάνδαλο, όμως είναι ότι εκεί ψωνίζουν και οι πλούσιοι, ενώ έχουν δημιουργηθεί αποκλειστικά για τους φτωχούς. Είναι κρατική η αλυσίδα τροφίμων;Ο Τσάβες, πέρα από το πετρέλαιο, την αντίστοιχη ΔΕΗ και το νερό, θεωρεί την τροφή κοινωνικό αγαθό και άρα είναι κοινωνικοποιημένη. Όλα τα υπόλοιπα είναι ιδιωτικά. Δεν έχει κρατικοποιήσει το εργοστάσιο, την επιχείρηση. Συνεπώς, η εικόνα που έχεις είναι μιας καπιταλιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης. Βλέπεις όλες τις παγκόσμιες φίρμες. Ναι, αλλά αυτά φαντάζομαι είναι για τους πλούσιους.Ναι, για τους πλούσιους, δεν έχει πειράξει την οικονομία της αγοράς. Αυτό που έχει πειράξει είναι ότι δεν δίνει τα ίδια κίνητρα που δίνουν άλλες χώρες. Θέλετε να κάνετε επένδυση; Ελάτε, αλλά με τους νόμους της χώρας. Δεν διώχνει επενδυτές. Απλά δεν μπαίνει στο παιχνίδι του νεοφιλελευθερισμού. Πήγες στις παραγκουπόλεις; Είναι επικίνδυνο, πρέπει να έχεις ειδική συνοδεία. Μπορεί να σε ληστέψουν και να σου πάρουν τα παπούτσια, το σακάκι, τα γυαλιά…Άρα η φτώχεια είναι μεγάλη.Πήγαμε σε εναλλακτικές παραγκουπόλεις. Δίπλα από την παραγκούπολη χτίζουν ένα συγκρότημα πολυκατοικιών, που μοιάζουν με τις αντίστοιχες πολυκατοικίες της Σουηδίας. Εκεί πήγαμε, είδαμε διαμερίσματα… Στις παραγκουπόλεις επικρατεί χάος και πηγαίνουν μόνο ανθρωπιστικές οργανώσεις για να μοιράσουν τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης. Στους νέους οικισμούς υπάρχουν ιατρεία με γιατρούς από την Κούβα.


Είναι μια ανταλλαγή: πετρέλαιο για την Κούβα, γιατροί για την Βενεζουέλα. Αυτό που έχει συμβεί είναι ότι έβγαλε ένα μεγάλο κομμάτι από την εξαθλίωση.


Προεκλογικό κλίμα ζήσατε;


Βεβαίως. Υπήρχε έντονο προεκλογικό - ταξικό κλίμα. Γυρίσαμε για μια ώρα με ταξί στις πλούσιες γειτονιές. Επί μια ώρα δεν τελείωναν οι βίλες, ό,τι πιο πλούσιο έχεις δει στη ζωή σου. Με ηλεκτροφόρα σύρματα, κάμερες και σκυλιά. Οι δρόμοι είχαν σαμαράκια και κυκλοφορούσε τοπική αστυνομία. Η αντίθεση ήταν τόσο μεγάλη που σχεδόν δικαιολογείς την εγκληματικότητα. Πήγαν να πάρουν το ρολόι της Εύης Καρακώστα μέρα μεσημέρι στην αντίστοιχη πλατεία Συντάγματος. Αλλά σχεδόν αισθάνεσαι συμπαραστάτης στον κλέφτη. Στις πλούσιες γειτονιές ήταν γεμάτο «όχι». Αντίθετα στις γειτονιές των φτωχών παντού υπήρχε το «ναι». Πρέπει να σου πω ότι στις αφίσες του «ναι» δεν υπήρχε το πρόσωπο του Τσάβες, είχε μόνο το si. Πουθενά δεν είδαμε γιγαντοαφίσες, όπως βλέπουμε εδώ τον Καραμανλή ή τον Παπανδρέου, ακόμη και δικούς μας. Τα συλλαλητήρια δεν ήταν σκηνοθετημένα, δεν υπήρχε η μορφή οργάνωσης που εμείς γνωρίζουμε. Φόραγαν ένα μπλουζάκι και είχαν μικρά αυτοσχέδια πανό, κυρίως με το «ναι» και σπάνια με τη φωτογραφία του Τσάβες. Εδώ είναι θέαμα οι συγκεντρώσεις. Εκεί ήταν τεράστιες…


Πήγες και στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση;


Ναι, ήταν απίστευτος κόσμος. Για να καταλάβεις αφού είχαν γεμίσει τον κάτω δρόμο είχαν καταλάβει και τον πάνω δρόμο. Σαν να λέμε εμείς ότι γεμίζουμε τη Σταδίου και καταλαμβάνουμε και την Πανεπιστημίου. Και ήταν κόσμος φτωχός, απλός. Μας ρώτησαν από πού είμαστε και όταν τους είπαμε ότι είμαστε από την Ελλάδα μας ρώτησαν τι «είναι αυτό;» Τους είπαμε «καλή χώρα»!


Άφησες να εννοηθεί ότι στην Βενεζουέλα δεν υπάρχει προσωπολατρία. Είναι μια απάντηση σε ενστάσεις και δικών μας αριστερών που λένε ότι το δημοψήφισμα αφήνει παραθυράκι σε μια ολοκληρωτική αντίληψη από την μεριά του Τσάβες; Και για να το πω διαφορετικά: γιατί πάλι Τσάβες, δεν υπάρχουν άλλοι Τσάβες, δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις;


Μέσα σε δέκα χρόνια έχει κάνει δεκαπέντε εκλογικές αναμετρήσεις και από αυτές έχασε τη μία με μικρή διαφορά. Οι εκλογές ήταν άψογες και δεν μπορεί κανείς να τις αμφισβητήσει. Και να σκεφτείς ότι το 70% των ΜΜΕ είναι εχθρικά προς τον Τσάβες. Η εχθρική προπαγάνδα είναι ανοιχτή και άμεση και βεβαίως υπάρχουν στοιχεία ότι χρηματοδοτείται από τις ΗΠΑ. Αυτή η προπαγάνδα, η οποία διαθέτει τεράστια χρήματα διαμορφώνει την εικόνα του Τσάβες στον υπόλοιπο κόσμο. Ο Τσάβες, ως προσωπικότητα είναι «μπάσταρδος». Είναι ινδιάνος, μαύρος, ισπανός. Και αυτός ξεκινάει από αυτά τα στρώματα. Το 1982 ιδρύει οργάνωση εμπνευσμένο από τον Μπολιβάρε. Δεν είναι αριστερός ο Τσάβες. Στην πορεία γίνεται λαϊκός ήρωας και καταδικάζεται 30 χρόνια φυλακή, αλλά ήταν τέτοια η αγάπη και η κινητοποίηση του κόσμου που τελικά απελευθερώνεται. Κατέβηκε και πήρε τις εκλογές. Εξ ου και όταν έγινε το πραξικόπημα κράτησε μόνο δύο μέρες. Ο Τσάβες είναι ένας πραγματικά λαϊκός ηγέτης, που είναι φαφλατάς και μιλάει πολύ. Δεν είναι αριστερός, νομίζω ότι το επινόησε μετά γιατί έπρεπε να βρει μια λύση. Δεν είναι αριστερός σαν εμάς που μελετήσαμε τον μαρξισμό, δημιουργήσαμε οργανώσεις, φτιάξαμε κόμματα…


Σήμερα υπάρχουν συλλογικά μορφώματα, «φιλοτσαβικά» έστω ή είναι ο Τσάβες και γύρω από τον Τσάβες κινείται κόσμος; Για να δούμε τον σοσιαλισμό του Τσάβες…Μπορούμε να μιλήσουμε για σοσιαλισμό στην Βενεζουέλα;


Νομίζω πως όχι. Αυτός τον ονομάζει έτσι. Ωστόσο, δημιούργησε ένα κοινωνικό κράτος που κατ΄ αναλογία συγκρίνεται με αυτό της Σουηδίας. Υπάρχει ένα τεράστιο φιλανθρωπικό έργο, που θα μπορούσε να το κάνει μια μη κυβερνητική οργάνωση ή η εκκλησία. Έχει κάνει τεράστιες παροχές στους φτωχούς, τους δίνει αυτονομία. Όταν πήγαμε εμείς στο νέο οικισμό είχε γενική συνέλευση. Τα πάντα αποφασίζονται με γενικές συνελεύσεις, οι οποίες έχουν αποφασιστικό χαρακτήρα και το κράτος δεν επεμβαίνει.Αλλά ο Τσάβες δεν έχει κόμμα, όπως τουλάχιστον εμείς το γνωρίζουμε.Έχει κάνει ένα κόμμα θολό, το οποίο δεν έχει προκύψει από διαδικασίες. Έχει κάνει ένα κόμμα από τα πάνω, που θυμίζει αυτό που είχε κάνει ο Γ. Παπανδρέου με τη ψηφοφορία. Γράφτηκαν εφτά εκατομμύρια μέλη. Βέβαια, έχουν δημιουργηθεί κάποιοι θεσμοί. Εμείς έχουμε τρεις εξουσίες, τη νομοθετική, την εκτελεστική, τη δικαστική. Εκεί, επιπλέον, έχουν την εκλογική και την ηθική, που είναι εναντίον της διαφθοράς. Αλλά ως κόμμα δεν είναι συγκροτημένο. Πιθανότατα να υπάρχει ένα επιτελείο περί αυτού. Χτίζει σχολειά, νοσοκομεία, έχει γίνει μεγάλη αγροτική μεταρρύθμιση. Παλαιότερα, υπήρχαν τεράστιες εκτάσεις γης που έμεναν ακαλλιέργητες. Βγήκε, λοιπόν, ένας νόμος που λεει ότι η γη πρέπει να καλλιεργείται. Όποιος δεν την καλλιεργεί, χάνει μέρος των δικαιωμάτων του, που σημαίνει ότι ο καθένας που επιθυμεί να την καλλιεργήσει μπορεί να το κάνει. Βέβαια, παραμένει ιδιοκτησία του προηγούμενου. Αν κάποια στιγμή θελήσει να την ξαναπάρει πίσω και να την καλλιεργήσει, είναι υποχρεωμένος να πληρώσει όλα τα έξοδα που έχουν γίνει. Η Βενεζουέλα είναι από τις λίγες χώρες της Λατινικής Αμερικής που δεν είχε δικτατορία. Είχε δικτατορία από το 1948 έως το 1958 και μετά ήταν δύο κόμματα. Ένα ΠΑΣΟΚ και μία Νέα Δημοκρατία, που αυτά έφεραν τη χώρα στην καταστροφή.


Δικό τους έργο είναι. Αυτοί είναι τώρα στην αντιπολίτευση.Ποιο είναι το βασικό επιχείρημα της αντιπολίτευσης;Ότι ο Τσάβες είναι δικτάτορας. Θέτουν τα ζητήματα της ελευθερίας.Παραπάνω από την ελευθερία που έχει; Όταν έχει 70% αντιπολιτευόμενα μίντια; Όχι δεν είναι δικτάτορας. Έχει, νομίζω, αντιληφθεί ότι έχει κερδίσει μέσα από τις δημοκρατικές διαδικασίες. Γιατί να εγκαταλείψει αυτό το δρόμο; Μπορώ εγώ να βγάλω την «Εποχή» της Βενεζουέλας και πιθανότατα από την ανεξάρτητη επιτροπή Τύπου να χρηματοδοτηθεί.Ποια είναι η θέση της γυναίκας στην κοινωνία;


Αν θυμάμαι καλά στις τέσσερις από τις πέντε εξουσίες προεδρεύουν γυναίκες.



* από την εφημεριδα "ΕΠΟΧΗ" 01.03.09
http://www.epohi.gr/



Περικλής Κοροβέσης, Δημοσιογράφος & Συγγραφέας

Ο Περικλής Κοροβέσης γεννήθηκε το 1941 στο Αργοστόλι. Σπούδασε θέατρο με τον Δημήτρη Ροντήρη, σημειολογία με τον Roland Barthes και παρακολούθησε μαθήματα με τον Ρ. Vidal Naquet στο Παρίσι. Από μικρή ηλικία μετείχε ενεργά στο μαχητικό δημοκρατικό κίνημα της Αριστεράς. Φυλακίστηκε και εξορίστηκε επί χούντας. Το πρώτο του βιβλίο, Ανθρωποφύλακες (1969), μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Εκτός από πεζά, έχει γράψει θέατρο, παιδικά και, τελευταία, ποίηση. Εκτός της συγγραφικής δραστηριότητας, διατηρεί μόνιμη στήλη στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία».

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009

Εγνατία οδός: το τμήμα Κήποι - Θεσσαλονίκη, το οποίο είναι περίπου 350 χλμ. Δεν συναντάμε ούτε ένα πάρκινγκ, τουαλέτα, εστιατόριο...

Αν έχεις τύχη διάβαινε...
Πραγματικό στολίδι υποδομών θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η Εγνατία οδός, η οποία διασχίζει την Ελλάδα από την Ηγουμενίτσα μέχρι το ανατολικότερο σημείο της χώρας, τους Κήπους στον Εβρο.
Ενας «σύγχρονος αυτοκινητόδρομος διεθνών προδιαγραφών, με εξοπλισμούς και συστήματα ασφαλείας, με στόχο τη διευκόλυνση του ταξιδιώτη», όπως σημειώνει στην ιστοσελίδα της η «Εγνατία Α.Ε.» στο λήμμα «οδηγώ στην Εγνατία οδό».
Στην ίδια ιστοσελίδα διαβάζει ο αναγνώστης ότι λειτουργεί μεγάλος αριθμός εξοπλισμών με στόχο την ασφαλή κίνηση των οχημάτων, την έγκαιρη πληροφόρηση των οδηγών και φυσικά την ασφάλεια των επιβατών που ταξιδεύουν στον σύγχρονο αυτόν κλειστό αυτοκινητόδρομο, με δύο λωρίδες κυκλοφορίας και μία βοηθητική ή ασφαλείας, όπως λέγεται και διεθνώς, στην οποία απαγορεύεται όχι μόνο να οδηγήσεις επάνω σ' αυτήν αλλά πολύ περισσότερο να σταθμεύσεις για οποιονδήποτε λόγο.

Τι θα γίνει όμως με τους οδηγούς και τα αυτοκίνητά τους μικρά επιβατηγά, λεωφορεία, φορτηγά κ.λπ. τα οποία για τον α' ή β' λόγο πρέπει να σταματήσουν γιατί χάλασε το αυτοκίνητο τους, έσκασε το λάστιχό τους, κουράστηκαν, νύσταξαν ή αδιαθέτησαν οι οδηγοί; Ή τι θα γίνει με όλους τους ταξιδιώτες οι οποίοι θέλουν να βρουν μια τουαλέτα ή πείνασαν ή αναζητούν ένα βενζινάδικο για να βάλουν καύσιμα, ιδιαίτερα τις νυκτερινές ώρες και ιδίως το καλοκαίρι, με τους ξένους και κυρίως τους Τούρκους μετανάστες, οι οποίοι φθάνοντας στην Ηγουμενίτσα θέλουν να φθάσουν έγκαιρα στην ελληνοτουρκική μεθόριο, στους Κήπους;

Ας πάρουμε λοιπόν το τμήμα Κήποι - Θεσσαλονίκη, το οποίο είναι περίπου 350 χιλιομέτρων και ας ξεκινήσουμε το ταξίδι. Δεν συναντάμε ούτε ένα πάρκινγκ, τουαλέτα, εστιατόριο ή κάδο απορριμμάτων.

Το χειρότερο όλων όμως είναι να ξεχάσεις να φουλάρεις το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου στην Τουρκία, να μείνεις από καύσιμα και να αναζητάς στα χωράφια, στους παράπλευρους δρόμους, στα διανυκτερεύοντα βενζινάδικα καύσιμα, εγκαταλείποντας το αυτοκίνητό σου -ακόμη χειρότερα με την οικογένειά σου- στη λωρίδα ασφαλείας, από την οποία περνούν σαν βολίδες από δίπλα σου φορτηγά. Τέλος, τους χειμωνιάτικους μήνες ας μη σκεφθεί κανείς να περάσει από περιοχές όπου φυσάνε πλάγιοι ισχυροί άνεμοι κυρίως στην περιοχή του Ιάσμου, γιατί λείπουν υαλοπετάσματα.

Δεκάλογος της Εγνατίας
Επειδή λοιπόν στον σύγχρονο οδικό άξονα της Εγνατίας οδού που είναι στολίδι για τον τόπο και βοηθά στη συντόμευση των αποστάσεων με κέρδος οικονομικό και χρόνου, ελλοχεύουν κίνδυνοι, ας παραθέσουμε μερικά απαγορευτικά προς γνώση και συμμόρφωση των οδηγών με τον «Δεκάλογο του πολύπαθου οδηγού της Εγνατίας οδού»:
1. Δεν αναζητούν τουαλέτα.
2. Δεν αναζητούν βενζινάδικα.
3. Δεν αναζητούν υαλοπετάσματα.
4. Δεν αναζητούν πόσιμο νερό.
5. Δεν αναζητούν τροφή.
6. Δεν σταματούν να βοηθήσουν, γιατί θα παρασυρθούν από άλλα αυτοκίνητα.
7. Δεν σταματούν για να αλλάξουν λάστιχο.
8. Δεν παρκάρουν για να καπνίσουν, ξεκουραστούν ή κοιμηθούν.
9. Δεν αναζητούν τηλέφωνα ανάγκης.
10. Δεν αναζητούν πληροφορίες ανάγκης γιατί λείπουν οι ενημερωτικές πινακίδες και προσεύχονται, ανάβοντας κεράκι στον Αγιο Χριστόφορο.



* από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 09/02/2009 Του ΣΥΜΕΩΝ ΣΟΛΤΑΡΙΔΗ

Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009

Χίος: καταπράσινη φύση, οι παραδοσιακοί οικισμοί και τα πολλά μνημεία, αποτελούν πόλο έλξης για τους επισκέπτες του νησιού,

Η Χίος βρίσκεται πλάϊ στις ακτές της Τουρκίας, ανάμεσα από τα νησιά Σάμο και Μυτιλήνη και αποτελεί, μαζί με τις Οινούσες και τα ξακουστά Ψαρά, το νομό της Χίου. Το έδαφός της είναι ημιορεινό, με υψηλότερο βουνό το Πελιναίο (1.297 μ.) και έχει πολλές κοιλάδες και πεδιάδες, ανάμεσα στους ορεινούς όγκους και στα παράλια.
Οι ακτές του νησιού ακολουθούν τη διαμόρφωση του εδάφους και είναι απότομες και βραχώδεις στα δυτικά και στα βόρεια, ενώ στα νότια και ανατολικά είναι ομαλές, με αμμουδερές παραλίες. Το ήπιο κλίμα, η καταπράσινη φύση, οι παραδοσιακοί οικισμοί και τα πολλά μνημεία, αποτελούν πόλο έλξης για τους επισκέπτες του νησιού, που χρόνο με το χρόνο αυξάνονται. Περισσότερο πυκνοκατοικημένο είναι το ανατολικό και το νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού, όπου βρίσκονται και τα περισσότερα χωριά, ενώ το βόρειο είναι αραιότερα κατοικημένο.
Υπάρχει στη Χίο μία παλιά παράδοση, που λέει πως όταν οι Ρωμαίοι οδηγούσαν για εκτέλεση τον Άγιο Ισίδωρο, εκείνος αμετανόητος, αλλά καταπονημένος, έκλαιγε σ’ όλο το δρόμο και τα δάκρυα που έτρεχαν απ’ τα μάτια του στη γη, έγιναν η μυροβόλος μαστίχα. Έτσι εξηγούν το παράξενο φαινόμενο: πώς συμβαίνει το ίδιο δέντρο, ο σχίνος, που υπάρχει σχεδόν σε όλη τη Μεσόγειο, να φτιάχνει μαστίχα μονάχα στη Χίο και πουθενά αλλού. Πιστεύουν λοιπόν πως αυτό ήταν το δώρο απ’ τον προστάτη τους Άγιο Ισίδωρο. Όμως, η Χίος δεν έχει μόνο τη μαστίχα. Έχει κι εκείνα τα μερίφημα μεσαιωνικά χωριά, όπως τους Ολύμπους και τα Μεστά, που διατηρούνται ακόμα ανέπαφα από το πέρασμα του χρόνου. Έχει το Πυργί, το παραδοσιακό χωριό με τις παράξενες διακοσμήσεις των τοίχων, τα «ξυστά» που όμοια δεν θα βρει κανείς πουθενά αλλού στην Ελλάδα. Έχει ακόμα τη Νέα Μονή, το ξακουστό Βυζαντινό Μοναστήρι με τα υπέροχα ψηφιδωτά. Έχει επίσης και την περίφημη Πέτρα του Ομήρου, τη Δασκαλόπετρα.

Η ιστορία του Νησιού
Στην αρχαιότητα, η Χίος ονομαζόταν Μάκρη και Πιτυούσα. Κατοικήθηκε στα προϊστορικά χρόνια. Οι Ίωνες άποικοι εγκαταστάθηκαν εδώ από τον 8ο αιώνα π.Χ. και ανέπτυξαν έναν σημαντικό πολιτισμό, τέτοιον που το νησί γνώρισε συνεχή ακμή μέχρι τον 6ο αιώνα.
Το νησί καταλήφθηκε από τους Πέρσες στη διάρκεια των Περσικών Πολέμων. Έγινε μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας, πέρασε στους Μακεδόνες και υποτάχθηκε στους Ρωμαίους. Τη Βυζαντινή εποχή η Χίος, όπως και όλα τα νησιά του Αιγαίου, μαστίζονταν από πειρατικές επιδρομές. Η Χίος έγινε αντικείμενο διεκδίκησης, ανάμεσα στους Βενετσιάνους και τον Λατίνο Αυτοκράτορα και το 1344 πέρασε στους Γενουάτες, γνωρίζοντας νέα περίοδο ακμής, τόσο εμπορική, όσο και οικονομική, που οφειλόταν κυρίως στο μονοπωλιακό εμπόριο της μαστίχας.
Διοικήθηκε κατά καιρούς από διάφορες οικογένειες, με σημαντικότερη αυτή των Ιουστινιάνι. Το έτος 1566 καταλήφθηκε από τους Τούρκους και μέχρι των επανάσταση του 1821 έζησε σε καθεστώς ειδικών προνομίων.
Το 1822 υπέστη τη μεγαλύτερη καταστροφή από τους Τούρκους, επειδή ξεσηκώθηκε ζητώντας λεφτεριά. Έτσι, οι Τούρκοι θα εκδικηθούν τη Χίο σκληρά. Θα επακολουθήσει η μεγαλύτερη σφαγή των χρόνων της Τουρκοκρατίας. Μια σφαγή, η οποία θα συγκινήσει ολόκληρη την Ευρώπη και θα εμπνεύσει στον μεγάλο ζωγράφο Ντελακρουά, τον περίφημο πίνακά του «Η Σφαγή της Χίου», που βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου, αλλά και στον Βίκτωρα Ουγκώ το περίφημο ποίημα «Το Παιδί της Χίου».
Το 1881, οι σεισμοί θα συντελέσουν στην καταστροφή πολλών σημαντικών μνημείων του νησιού.
Η Χίος θα ελευθερωθεί το 1912 και θα ενσωματωθεί με την Ελλάδα.
Από την Χίο κατάγονται σημαντικές προσωπικότητες, όπως ο Αδαμάντιος Κοραής, ο Γιάννης Ψυχάρης, ο Εμμανουήλ Ροΐδης κ.ά.

Άνθρωποι και Ασχολίες
Οι Χιώτες, για πολλούς αιώνες ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία. Από την αρχαία εποχή, όπως αναφέρουν οι παραδόσεις, το νησί έβγαζε το περίφημο κρασί από τους αμπελώνες του στα ανατολικά και τα νότια. Σ’ αυτά είχαν αναφερθεί πολλοί συγγραφείς, από τον Αριστοφάνη μέχρι τον Αθήναιο στους Δειπνοσοφιστές. Η αμπελουργία διατηρήθηκε ακμαία και στα Βυζαντινά χρόνια, ώσπου περιορίστηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Τα περιβόλια του Κάμπου τον καιρό που καλλιεργού-νταν σε μεγάλη έκταση, είχαν τεράστια παραγωγή σε εσπεριδοειδή και εξάγονταν σε πολλά μέρη. Σήμερα, εξακολουθούν να καλλιεργούνται κυρίως τα γνωστά χιώτικα μανταρίνια και αμυγδαλιές.
Οι αιωνόβιες ελιές του νησιού παράγουν νόστιμες ελιές και αρκετό, καλής ποιότητας ελαιόλαδο, ακόμα και σήμερα. Υπάρχουν επίσης περιορισμένες καλλιέργειες σε όσπρια και σε οπωροφόρα.
Ονομαστά είναι και τα πυργούσικα ντοματάκια που καλλιεργούνται άνυδρα (δίχως νερό) και συνήθως δένονται σε ματσάκια, όπως τα κρεμμύδια, που κρεμιούνται. Η φλούδα τους ξεραίνεται και μέσα διατηρείται όλος ο χυμός τους για πολύ καιρό. Σήμερα, στα μπαλκόνια του Πυργίου βλέπουμε κρεμασμένα αυτά τα κατακόκκινα λαχταριστά ντοματάκια.
Οι Χιώτες, από τον 19ο αιώνα άρχισαν να ασχολούνται με τη ναυτιλία, ένα επάγγελμα πολύ προσοδοφόρο, δημιουργώντας μία ισχυρή ναυτική παράδοση, απ’ όπου ξεπήδησαν πολλοί σημερινοί εφοπλιστές.
Μόνη εξαίρεση, στις μέρες μας, σε μία σχετικά φθίνουσα γεωργία, αποτελεί η παραγωγή της μαστίχας, που αν και έχει περιοριστεί, απασχολεί σημαντικά μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Χίου, κυρίως στα νότια. Υπολογίζεται πως κάθε χρόνο παράγονται περίπου 100 τόνοι από αυτό το σπάνιο και πανάκριβο προϊόν, το οποίο εξάγεται σε όλο τον κόσμο.
Η βιοτεχνία επίσης με τα περίφημα χιώτικα γλυκά, κυρίως του κουταλιού, διατηρείται στην πόλη της Χίου. Αρωματικά, φερμένα από άλλες εποχές, το πορτοκάλι, το μελιτζανάκι, το κεράσι, το σταφύλι και πολλά άλλα, μαζί με τα γλυκά του ταψιού, τα αμυγδαλωτά και τα ποτά, τα ονομαστά λικέρ με άρωμα φρούτων, καθώς επίσης το ανθόνερο και το ροδόνερο.

Η βυρσοδεψία σήμερα λειτουργεί μεν, αλλά σε περιορισμένη κλίμακα.
Άλλες πλουτοπαραγωγικές πηγές της Χίου είναι τα μάρμαρα και η θυμιανούσικη καφεκόκκινη πέτρα. Η αλιεία αποτελεί σταθερή ασχολεία των κατοίκων. Την παλιά παράδοση της αγγειοπλαστικής διατηρούν σήμερα οι Χιώτες, κατασκευάζοντας διακοσμητικά και χρηστικά κεραμει-κά σκεύη. Άλλο σημαντικό προϊόν της Χίου είναι και το μετάξι.

Η σύγχρονη ασχολία, που εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια στη Χίο, είναι οι τουριστικές επιχειρήσεις και η τουριστική υποδομή αναπτύσσεται και βελτιώνεται συνεχώς.

Αξιοθέατα και Μνημεία
Πρωτεύουσα και κύριο λιμάνι του νησιού είναι η Χίος. Το παλαιότερο τμήμα της βρίσκεται στην περιοχή του Κάστρου, το οποίο κτίσθηκε τη Βυζαντινή περίοδο (10ος αιώνας) και μέχρι σήμερα διατηρεί πολλά στοιχεία από την εποχή των Γενουατών. Στο εσωτερικό του Κάστρου υπάρχει η παλιά τουρκική συνοικία, ερείπια από το ανάκτορο του Ιουστινιάνι, το μαυσωλείο του Τούρκου ναυάρχου Καρά Αλή, που διέταξε την σφαγή του πληθυσμού το 1821, ένα Βυζαντινό εκκλησάκι, μία Βυζαντινή δεξαμενή και τα τουρκικά λουτρά.
Από τα σημαντικότερα μνημεία της πόλης είναι η Παλαιοχριστιανική Βασιλική του Αγίου Ισιδώρου, όπου βρέθηκε αξιόλογο ψηφιδωτό δάπεδο του 7ου αιώνα και η Μητρόπολη.
Στην πόλη υπολειτουργεί η Βιβλιοθήκη Κοραή, μία από τις πιο αξιόλογες βιβλιοθήκες στην περιφέρεια της Ελλάδος, με 250.000 τόμους, με σπάνια βιβλία και χειρόγραφα, ενώ στον δεύτερο όροφο εκτίθεται η λαογραφική συλλογή του Φίλιππου Αργέντη. Υπάρχει ακόμα η Πινακοθήκη και το Αρχαιολογικό Μουσείο.
Νότια της πόλης βρίσκεται ο Κάμπος, μια περιοχή κατάφυτη από περιβόλια, ανάμεσα στα οποία βλέπουμε παλιά αρχοντικά, θερινές κατοικίες των αρχόντων του νησιού, με καλύτερα διατηρημένο το αρχοντικό του Αργέντη και το αρχοντικό Καζανόβα.
Νοτιότερα, κοντά στο χωριό Βαβύλοι, σώζεται η Βυζαντινή εκκλησία της Παναγίας της Κρήνας (12ος αιώνας). Κοντά στο χωριό Άγιος Γεώργιος Συκούσης σώζεται ο ομώνυμος ναός (19ος αιώνας). Ακόμα νοτιότερα, κοντά στο χωριό Καλλιμασιά, βρίσκεται η εκκλησία της Παναγίας της Σικιλιάς (13ος αιώνας). Δεκαπέντε χιλιόμετρα από τη Χίο, στο χωριό Καταρράκτης, διατηρείται η Βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Ιωάννη Αργέντη (14ος αιώνας). Στον Νένητα συναντάμε το Μοναστήρι των Ταξιαρχών και στην Καλαμωτή σώζεται ένα αξιόλογο μνημείο του χωριού, η Παναγία του Αγρελωπού (14ος αιώνας). Βόρεια, κοντά στο χωριό Αρμόγια διατηρείται ένα από τα πιο αξιόλογα φρούρια του νησιού, το Κάστρο Απολύχνων (κτίστηκε το 1440). Στην περιοχή της Ν. Χίου συναντάμε έναν σημαντικό αριθμό από μεσαιωνικά χωριά που ιδρύθηκαν τον 14ο και 15ο αιώνα και παρουσιάζουν ξεχωριστό αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον.
Τα χωριά οχυρώθηκαν στα χρόνια των Γενουατών, τα περισσότερα όμως με τους σεισμούς του 1881 έπαθαν καστροφές που αλλοίωσαν τον χαρακτήρα τους. Σε καλή κατάσταση διατηρούνται το Πυργί και τα Μεστά. Το Πυργί, ένας διατηρητέος οικισμός, διασώζει σήμερα έντονο το μεσαιωνικό και φρουριακό του χαρακτήρα, ενώ οι προσόψεις των σπιτιών είναι διακοσμημένες με γεωμετρικά και γραμμωτά σχέδια. Στο Πυργί σώζονται και δύο αξιόλογες εκκλησίες, των Αγίων Αποστόλων και της Κοιμήσεως. Λειτουργεί επίσης Λαογραφικό Μουσείο.
Νότια από το χωριό Πυργί, στα Δότια, διατηρείται ένας γενουατικός πύργος. Νοτιοανατολικά από το Πυργί, συναντάμε το χωριό Εμπορειό. Εδώ, οι ανασκαφές της Αγγλικής Αρχαιολογικής Σχολής έφεραν στο φως αρχαϊκά λείψανα κτηρίων, Ναού της θεάς Αθηνάς, καθώς και μιας Παλαιοχριστιανικής Βασιλικής με Βαπτιστήριο, που κτίστηκε πάνω στο ναό της Αθηνάς. Στη συνέχεια, συναντάμε ένα ακόμα μεσαιωνικό χωριό, Όλυμποι, το οποίο διασώζει τον κεντρικό του πύργο. Νότια από το χωριό και κοντά στη θάλασσα, στα Φανά, σώζονται τα λείψανα απ’ το σημαντικό ιερό του Απόλλωνα (ένα κτίσμα των πρώιμων κλασσικών χρόνων). Το καλύτερα διατηρημένο από τα μεσαιωνικά χωριά είναι το χωριό Μεστά.
Βόρεια από την πόλη της Χίου, κοντά στο χωριό Βροντάδος και στη θέση Βρύση του Παπά, αντικρύζουμε ένα μνημείο, που εδώ οι ντόπιοι το ονομάζουν Δασκαλόπετρα και το συνδέουν με τον Όμηρο, του οποίου μία από τις πιθανές πατρίδες είναι και η Χίος. Πρόκειται για ένα υπαίθριο ιερό της θεάς Κυβέλης και προσφέρει μία εξαιρετική θέα στη θάλασσα. Κοντά του ο τάφος του Γιάννη Ψυχάρη. Στο χωριό λειτουργεί το Μουσείο του Φιλοπρόοδου Ομίλου και το Μουσείο Πνευματικής και Πολιτιστικής Κίνησης. Πιο βόρεια από το χωριό συναντάμε τη Μονή Μερσινιδίου και κοντά στη Λαγκάδα το αρχαίο Δελφίνιο, όπου οι ανασκαφές της Αγγλικής Σχολής έφεραν στο φως λείψανα από τη μεγάλη ναυτική βάση των Αθηναίων (5ος αιώνας).
Η βόρεια πλευρά του νησιού διαφέρει από τη νότια και στο φυσικό περιβάλλον, αλλά και στον αριθμό των χωριών, που εδώ είναι μικρότερα και λιγότερα από εκείνα της νότιας πλευράς. Μεγαλύτερα είναι τα Καρδάμυλα, κτισμένα σε καταπράσινη περιοχή και η Βολισσός, όπου στην κορυφή του λόφου διατηρείται σε καλή κατάσταση ένα βενετσιάνικο φρούριο. Εδώ και το Μοναστήρι της Αγίας Μαρκέλλας.
Στον Άγιο Γάλα, κοντά στο χωριό Αγιάσματα, με αναξιοποίητες ιαματικές πηγές, βρέθηκαν μέσα στο σπήλαιο του χωριού τα αρχαιότερα λείψανα του νησιού (νεολιθικής εποχής). Το σπήλαιο (αναξιοποίητο) έχει σταλαγματικό και σταλακτιτικό στολισμό και δίπλα από την είσοδό του βρίσκεται το Βυζαντινό εκκλησάκι του Αγίου Θαλελαίου, με πολύ αξιόλογες τοιχογραφίες.
Το σπουδαιότερο μνημείο της Χίου πιστεύω πως είναι η Νέα Μονή, η οποία βρίσκεται 15 χιλ. δυτικά από την πόλη. Το μοναστήρι ιδρύθηκε στα μέσα του 11ου αιώνα από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μονομάχο και είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Το καθολικό του (οκταγωνικού τύπου) είναι διακοσμημένο με ορθομαρμα-ρώσεις και ψηφιδωτά από τα καλύτερα δείγματα της Βυζαντινής τέχνης, σύγχρονα των ψηφιδωτών του Δαφνίου και του Οσίου Λουκά. Διατηρεί-ται ακόμα η Τράπεζα, ένα παρεκκλήσι, η υπόγεια, δεξαμενή κι ένας πύργος στη δυτική πλευρά. Υπάρχουν εντός του έρημα κελιά και κτήρια ερειπωμένα, του 18ου και 19ου αιώνα. Η νέα μονή θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα και ωραιότερα Βυζαντινά μνημεία της Ελλάδος.
Βόρεια επίσης, σε απόσταση 14 χιλ., βρίσκεται ο Ανάβατος, ένα μισο-εγκαταλελειμμένο χωριό με χαρακτήρα φρουριακό, επιβλητικά σπίτια και μεταβυζαντινές εκκλησίες. Σημαντικότερη η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Μεσαιωνικοί πύργοι που χρησίμευαν σαν φρυκτωρίες, διατηρούνται ακόμη πολλοί σε διάφορα σημεία των ακτών (Πασά Λιμάνι κάτω από τα Μεστά κ.ά.). Οι παραλίες της Χίου προσφέρονται για κολύμπι και ψάρεμα και είναι προσπελάσιμες με λεωφορεία, ιδιωτικά αυτοκίνητα ή καΐκια. Κυριότερες αμμουδιές είναι του Καρφά, Μέγα Λιμνιώνα, Εμπορειού, Φανά, Πασά Λιμάνι, Καρδάμυλα, Αγία Μαρκέλλα και Λιμιά.
Επίσης, με σκάφος μπορεί κανείς να κάνει τον γύρο του νησιού. Ακόμα, για κυνήγι προσφέρονται τα ορεινά υψώματα.
Η τουριστική υποδομή είναι αρκετά ανεπτυγμένη και η παραμονή του τουρίστα στο νησί εξυπηρετείται με ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια και επιπλωμένα διαμερίσματα.


Πανηγύρι και Χαρά
Στις 22 Ιουλίου, εάν βρεθείτε στη Χίο, μπορείτε να γλεντήσετε με την ψυχή σας στο πανηγύρι του Μοναστηριού της Αγίας Μαρκέλλας.
Τον Δεκαπενταύγουστο στο Πυργί μη χάσετε κανένα τοπικό γλέντι, μάλιστα προσπαθείστε να μάθετε τον τοπικό χορό, τον πυργούσικο. Επίσης, στο χωριό Βροντάδου, εκεί όπου υπάρχει η λεγόμενη πέτρα του Ομήρου, διοργανώνονται κάθε χρόνο εκδηλώσεις με τίτλο «Ομήρεια», προς τιμή του μεγάλου μας επικού ποιητή.
Η νυκτερινή ζωή στο νησί είναι στην κορύφωσή της, ιδιαίτερα το καλοκαίρι. Μπορεί να φημολογείται ότι η Χίος είναι ήσυχο νησί, με τις αυστηρές οικογενειακές αρχές, αλλά κάποιες εξαιρέσεις θα υπάρχουν.
Πάντοτε, στις εκδηλώσεις υπάρχει καλή μουσική και μη κομπλάρετε από τους επώνυμους, γιατί θα συναντήσετε πολλούς απ’ αυτούς, αλλά και εσείς επώνυμοι είστε, οπότε δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Θα περάσετε καλά, κοιτώντας ένα γύρω, για το τί συμβαίνει δίπλα σας, με τοπική μουσική και όχι μόνο και φυσικά πολύ χορό. Πιο ήσυχες βραδιές μπορείτε να περάσετε και να μιλήσετε συγχρόνως με τους φίλους σας, στα διάφορα μπαράκια του νησιού.
Φυσικά και θα κάνετε shopping. Υπάρχουν άλλωστε πολλά μαγαζιά, για να καλύψουν τις όποιες ανάγκες σας.
Μαστίχα και χιώτικα γλυκά, όπως μελιτζανάκι, φυστίκι, τριαντάφυλλο και ό,τι άλλο βρείτε, αγοράστε το, σίγουρα θα είναι νόστιμο. Χειροποίητα κεραμεικά στο Πυργί, στα Αρμόγια και στα Μεστά. Κεντήματα και υφαντά στα Θυμιανά, στην Καλλιμασιά και αλλού.
Οι τσίχλες με την μαστίχα Χίου που θα αγοράσετε, στην αρχή είναι λίγο σκληρές, μετά όμως σας δίνουν γεύση. Η Χίος φημίζεται ακόμα για το ανθότυρό της, το ούζο της και τα αμυγδαλωτά της και φυσικά για τη σούμα της (τοπικό δυνατό ποτό που γίνεται με βάση τα σύκα). Ακόμα, για το ροδόνερο, που θα αρωματίσει και θα δώσει άλλη γεύση στα γλυκά σας.


Ήθη και Έθιμα
Οι μεγάλες γιορτές της Ορθοδοξίας στο νησί συνοδεύονται από μία σειρά απαράβατων εθίμων, όπως τα Χριστούγεννα, που οι νοικοκυρές φρεσκάρουν τα σπίτια τους για να υποδεχθούν τη Θεία Γέννηση. Φτιάχνουν λουκουμάδες, κουρκουμπίνους και τηγανίτες, κλείνοντας σε μία από αυτές ένα νόμισμα. Στο Πυργί, ένας από κάθε οικογένεια και συνήθως κορίτσι, αναλαμβάνει τις πρώτες πρωϊνές ώρες των Χριστου-γέννων, να φέρει στο σπίτι το αγίασμα για να εξασφαλίσει στην οικογένεια την ευτυχία.
Την Πρωτοχρονιά, τα παληκάρια επισκέπτονται τα σπίτια τραγουδώντας ντόπια κάλαντα.
Πολλά επίσης είναι τα έθιμα της Αποκριάς και το πιο ονομαστό καρναβάλι σε ολόκληρη τη Χίο ήταν των Θυμιανών. Την τελευταία Παρασκευή της Αποκριάς, νεαροί ντύνονται Κουδουνάτοι, χωρίζονται σε ομάδες και αναπαριστούν τις μάχες των ντόπιων με τους Πειρατές.
Επίσης, κάθε Κυριακή έβγαιναν στους δρόμους οι Αχεράδες, άντρες μεταμφιεσμένοι, που αιφνιδίαζαν τις καλοστολισμένες κοπέλλες, πετώντας τους χούφτες άχυρα, σκορπίζοντας γύρω ταραχή, αλλά και γέλιο.
Το Πάσχα γιορτάζονταν με μεγαλοπρέπεια. Το Μέγα Σάββατο, από νωρίς το πρωί, οι νέοι άναβαν φωτιές στο ύπαιθρο, τους φανούς της Ανάστασης και καθισμένοι ένα γύρω, έψηναν αυγά. Την ημέρα της Λαμπρής, οι ετοιμασίες ήταν μεγάλες για το τραπέζι, που περιελάμβανε κατσίκι ή αρνί στα κάρβουνα.
Την Πρωτομαγιά έπρεπε, κατά την παράδοση, να ξυπνούν όλοι πολύ πρωί για να μην μαγευτούν, ενώ τα κορίτσια ξεχύνονταν στους αγρούς κι έφτιαχναν τα πατροπαράδοτα στεφάνια του Μάη από φρέσκα αγριολούλουδα, ενώ τα αγόρια όλη τη νύχτα πηγαινοέρχονταν από σπίτι σε σπίτι κι άρπαζαν από τα μπαλκόνια και τις αυλές των σπιτιών τις ωραιότερες γλάστρες, για να τις αφήσουν στην πόρτα της καλής τους.
Τον Δεκαπενταύγουστο, στη Γιορτή της Παναγίας, πραγματοποιούνται σε όλο το νησί μεγάλα πανηγύρια, ενώ το κυρίως γλέντι γίνεται στην κεντρική πλατεία, το λεγόμενο «λιβάδι», που κρατάει όλη τη νύχτα και όπου χορεύεται και ο παραδοσιακός πυργούσικος χορός.
Όπως σε κάθε νησί, έτσι και στη Χίο, ο γάμος αποτελούσε και αποτελεί μεγάλο γεγονός. Τον πρώτο λόγο είχε η προξενήτρα, η οποία πήγαινε από σπίτι σε σπίτι νύχτα με το φανάρι. Όταν γίνονταν η συμφωνία, καθορίζονταν και η ημερομηνία του γάμου, ενώ γίνονταν παράλληλα κάποια ειδικά τοπικά διαβουλεύματα.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό στοιχείο της χιώτικης παράδοσης, είναι οι τοπικές ενδυμασίες και ειδικά οι γυναικείες, που παρουσιάζουν εξαιρετική ποικιλία και πλούτο. Το πιο ιδιόρρυθμο εξάρτημα της χιώτικης γυναικεί-ας φορεσιάς, ήταν το στηθόπανο ή ποδιά ή τσερβές. Το πιο εντυπωσιακό μέρος της χιώτικης ενδυμασίας ήταν ο κεφαλόδεσμος, το σαρίκι ή παπαζίνη.
Οι άνδρες φορούσαν τη νησιώτικη βράκα, όπως αυτή διαμορφώθηκε με βάση την Κρητική βράκα. Στο Λαογραφικό Μουσείο Φιλίππου Αργέντη, που στεγάζεται στην Βιβλιοθήκη Κοραή, υπάρχει μία εντυπωσι-ακή, πλούσια συλλογή των χιώτικων ενδυμασιών, μαζί με κεντήματα, υφαντά από πολλά μέρη της Χίου, που αξίζει να θαυμάσει κάθε επισκέπτης.
Η Χίος το καλοκαίρι που με φιλοξένησε, μου χάρισε αυτό που επιθυμού-σα, γιατί το νησί προσφέρει σε κάθε του επισκέπτη αυτό που ο ίδιος επιθυμεί, δηλαδή υπέροχες παραλίες, μοναδικά και αξιόλογα αρχιτεκτονι-κά δείγματα από τους προηγούμενους αιώνες, ιστορία, πολιτισμό, νυχτερινή ζωή. Φιλόξενη, γλυκιά, μεθυστική, μοναδική η Χίος. Ζήστε την και απολαύστε αυθεντικές διακοπές, που θα σας αφήσουν στην τράπεζα του νου σας, τις πιο υπέροχες μνήμες!

Χαρά Δρίτσα
Δημοσιογράφος
Μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων
και Συγγραφέων Τουρισμού Ελλάδος

28.12.2008