καλα ταξιδια και ειδικα αυτη την εποχη να γνωρισουμε την Πατριδα μας *

online διαδρομες, ταξιδια, περιηγησεις, οδοιπορικα απο τα αρχαια χρονια μεχρι τις μερες μας...με περιηγητη τον Πάνο Σ. Αϊβαλή
Η Φωτό Μου
......................................γυρίζουμε και γνωρίζουμε την πανέμορφη Ελλάδα για να μένουν και τα ευρώ στη Ελλάδα ...
...........................................................Ενθετο περιοδικό της εφημερίδας "Αρκαδικό Βήμα" *
email επικοινωνιας: kepeme@gmail.com

~~

~~
....με βάρκα την ελπίδα για μακρινά ταξίδια

Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

Λισαβώνα: Τόσο κοντά, τόσο ονειρικά…

Λισαβώνα




Η Λισαβόνα, μία ευρωπαϊκή πόλη, φαντάζει αδικαιολόγητα μακρυνή για τα όσα σχεδόν εξωτικά έχει να προσφέρει. Ας πάρουμε μία ιδέα για αυτήν. Αξίζει…
Η Λισαβόνα, η μεγαλύτερη πόλη της Πορτογαλίας -με πληθυσμό 2.800.000 κατοίκους, μαζί με τα προάστεια. Η ονομαζόμενη και ως «πόλη των εφτά λόφων», έχει όνομα προερχόμενο από τη φοινικική λέξη «Olissipo» που σημαίνει «σαγηνευτικό λιμάνι». Αν και η ιστορία της ξεκινάει από την εποχή των Φοινίκων, την πιο ισχυρή επιρροή τη δέχτηκε από τους Άραβες - η κυριαρχία των Μαυριτανών κράτησε πάνω από 450 χρόνια. Το 1147 η πόλη επανεκατελήφθη από δυτικούς Ίβηρες χριστιανούς και το 1256 ανεκηρύχθη πρωτεύουσά τους. Το 15ο αιώνα η Λισαβόνα αναδεικνύεται σεσημαντικό κέντρο για το εμπόριο των μπαχαρικών.
Η πόλη γεμάτη στενά δρομάκια και ξύλινα σπίτια το ένα δίπλα στο άλλο, κτυπήθηκε από πολλούς σεισμούς, με χειρότερο αυτόν της 1ης Νοεμβρίου 1755 (κοντά στα 9 Ρίχτερ) τον οποίο ακολούθησαν τσουνάμι και φωτιές που σχεδόν ισοπέδωσαν το καμάρι της αποικιακής Πορτογαλίας. Όχι όμως για πολύ… Οι κάτοικοί της με πείσμα και αγάπη την έκτισαν μεγαλόπρεπη, ανθρώπινη και αέναη όπως φαντάζει σήμερα.



http://www.kolonaki-press.com/lisabonatosokontatosooneirika.html

Δευτέρα 20 Απριλίου 2009

Οδοιπορικό σε Μύκονο, Ρόδο, Πάτμο και στα παράλια της Μικράς Ασίας



OΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ







Μεγάλη βδομάδα βρεθήκαμε εν πλω στο Αιγαίο... Πρώτη μας στάση για καφέ και περιδιάβαση στα σοκάκια της Μυκόνου. Από εκεί και οι παραπάνω φωτογραφίες με το σήμα κατατεθέν του νησιού - τους ανεμόμυλους - και τους Ιάπωνες να χαίρονται τη δύση του ήλιου. Απών ο "Πέτρος". Τουλάχιστον εμείς δεν τον είδαμε.

Και το οδοιπορικό συνεχίζεται σε Ρόδο, Πάτμο και στα παράλια της Μικράς Ασίας.

Αύριο με υγεία...




Πέμπτη 16 Απριλίου 2009

Λύκαιον όρος το ιερό βουνό των αρχαίων Αρκάδων,





Άλλη του ονομασία ήταν Όλυμπος ή Ιερή κορυφή. Το Λύκαιον όρος ήταν το ιερό βουνό των αρχαίων Αρκάδων, γιατί εκεί γεννήθηκε ο Δίας, τον οποίο ανάθρεψαν τρεις Νύμφες: η Νέδα, η Θεισόα και η Αγνώ. Σε αυτές τον παράδωσε η μάνα του, η Ρέα, για να τον γλιτώσει από τον άνδρα της, τον Κρόνο, που έτρωγε τα παιδιά του. Οι Αρκάδες πίστευαν ότι στην περιοχή που φέρει το όνομα Κρητέα ανατράφηκε ο Δίας και ότι αυτή είναι η Κρήτη που αναφέρουν οι Κρήτες στις παραδόσεις τους και όχι η Κρήτη - το νησί.
Τοποθεσία
Απέχει 33 περίπου χιλιόμετρα από τη Μεγαλόπολη, και 11 χμ. από τη Λυκόσουρα. (Χάρτης Ε2 - Διαδρομή Δ6)
Το Λύκαιον Όρος, ο Αρκαδικός Όλυμπος, δεσπόζει στον πελοποννησιακό χώρο και προσφέρει μοναδική θέα. Από την κορυφή του βόρεια φαίνεται η Πελοπόννησος μέχρι την Κυλλήνη και τον Ερύμανθο, ανατολικά φαίνεται η πεδιάδα της Μεγαλόπολης και ο Αλφειός ποταμός, νότια η Ιθώμη και η Μεσσηνία, δυτικά η Ηλεία και το Ιόνιο Πέλαγος.
Ο Βωμός του Δία
Στην κορυφή του Λυκαίου όρους υπήρχε ο Βωμός του Δία, όπου γίνονταν θυσίες και ανθρωποθυσίες. Πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι αρχικά υπήρχε λυκόμορφος θεός, του οποίου το όνομα και τη λατρεία υιοθέτησε ο θεός Ζευς. Σύμφωνα με την παράδοση ο Λυκάων, ιδρυτής της Λυκόσουρας και γιος του Πελασγού, θυσίασε ένα βρέφος στο Βωμό του Λυκαίου Διός.
Πολλοί ταυτίζουν το βρέφος με το γιο του Νύκτιμο. Κατά άλλους όταν ο Λυκάων φιλοξένησε το Δία, του πρόσφερε στο Δείπνο ανθρώπινο κρέας. Τότε ο θεός οργίστηκε και τον μεταμόρφωσε σε λύκο. Και μάλιστα λένε ότι, όποιος μετά το Λυκάονα θυσίαζε στο Λύκαιο Δία, γινόταν λύκος. Αν στο διάστημα αυτό και μετά από 10 χρόνια δεν έτρωγε ανθρώπινο κρέας, ξαναγινόταν άνθρωπος, αλλιώς έμενε θηρίο.
Στο όρος αυτό στις ανασκαφές της Ελληνικής Αρχαιολογικής Εταιρείας το 1902-4 με τον Έφορο Κ. Κουρουνιώτη και στην κορυφή του αποκαλύφτηκε ο "Βωμός του Δία". Ο Βωμός είχε σχήμα στρογγυλού αλωνιού, διαμέτρου 30 μ. και ύψους 1,5 μ. Η ανάβαση στην κορυφή του Βωμού γινόταν μέσω ενός ιερού δρόμου πλάτους 7 μ. με δύο κίονες δεξιά και αριστερά. Πάνω στους δύο κίονες υπήρχαν επίχρυσοι αετοί.
Ιερό του Πανός
Στο Λύκαιο όρος επίσης υπήρχε το "Ιερό του Πανός", του τραγόμορφου θεού της υπαίθρου, που γεννήθηκε στο όρος Κυλλήνη της Αρκαδίας. Το Ιερό αυτό βρισκόταν στην κορυφή του όρους και σε υψόμετρο 1400 περίπου μέτρα.
Λύκαια
Γύρω από το Ιερό του Πανός υπήρχε άλσος και μέσα σ' αυτό, ανατολικά του Βωμού, αποκαλύφθηκαν λείψανα ιπποδρόμου, σταδίου, ξενώνα και κρηνικής κατασκευής. Σ' αυτές τις αθλητικές εγκαταστάσεις τελούνταν τα "Λύκαια" που ήταν αθλητικοί αγώνες και γίνονταν προς τιμήν του Λυκαίου Διός, που μετά τα Ελευσίνια ήταν η κυριότερη γιορτή των αρχαίων Ελλήνων. Οι θεατές τα παρακολουθούσαν από λίθινα εδώλια (4ος π.Χ. αι.) και οι νικητές στεφανώνονταν με κλαδί ελιάς πάνω σε βάθρα και έπαιρναν ως έπαθλο ένα χάλκινο αντικείμενο.
Τα αγωνίσματα που έπαιρναν μέρος ήταν ο δίαυλος, το στάδιο, το πένταθλο, η πάλη και η πυγμή. Οι Αρκάδες αγωνίζονταν με το εθνικό τους όνομα ως Αρκάδες. (Παυσ. VIII 38,5) Στο Λύκαιο όρος και στην αρχαία Λυκόσουρα καλλιεργήθηκε το αθλητικό ιδεώδες πολύ πριν τους αγώνες στην Ολυμπία, καλλιεργήθηκαν υψηλά ιδανικά, άνθισε η αρκαδική σκέψη και διαμορφώθηκε το αρκαδικό ιδεώδες για τη ζωή!

*από το: http://www.inarcadia.gr/



Αρχαία Λυκόσουρα

Τοποθεσία
Απέχει 22 περίπου χιλιόμετρα από τη Μεγαλόπολη. Βρίσκεται στις νότιες υπώρειες του Λυκαίου όρους. (Χάρτης Ζ2 - Διαδρομή Δ6) Σήμερα, 1 χμ. βόρεια, υπάρχει ομώνυμο χωριό που αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Μεγαλόπολης με πληθυσμό 65 περίπου κατοίκους.
Ιστορία
Θεωρείται η αρχαιότερη πόλη στον κόσμο (10.000 - 8.000 π.Χ.) Κατά την αρχαιότητα ήταν ιερή πόλη των Αρκάδων . Ήταν μια πόλη γεμάτη φως. Άλλωστε βρίσκεται στο όρος Λύκαιο, που σημαίνει φωτεινό, και δεσπόζει στον Πελοποννησιακό χώρο προσφέροντας μοναδική θέα. Ο Παυσανίας τη χαρακτηρίζει ως την αρχαιότερη απ΄ όλες τις πόλεις που υπήρξαν ποτέ πάνω σε ηπειρωτική ή νησιωτική γη, ως την πρώτη πόλη που είδε το φως του ήλιου, ως την πόλη υπόδειγμα για τη δημιουργία άλλων πόλεων (Παυσανίας VIII,38,1).
Ιδρυτής της ήταν ο Λυκάων, γιος του Πελασγού και της νύμφης Κυλλήνης. Αυτός την κατέστησε έδρα των βασιλέων της Αρκαδίας. Όταν το 396 π.Χ. ιδρύθηκε η Μεγαλόπολη, οι Λυκοσουρείς αρνήθηκαν να μετοικήσουν εκεί και κατέφυγαν στο Ιερό της Δέσποινας, που βρισκόταν στη Λυκόσουρα και αποτελούσε κέντρο λατρείας των Αρκάδων. Έτσι, οι υπόλοιποι Αρκάδες, σεβόμενοι το Ιερό της Δέσποινας, τους άφησαν να παραμείνουν στην πόλη τους. Η αρχαία Λυκόσουρα περιβαλλόταν από οχυρωτικό περίβολο, χτισμένο ισοδομικά ή πολυγωνικά, χωρίς ιδιαίτερη επιμέλεια ενώ οι πολύ απόκρημνες πλαγιές της ήταν ανοχύρωτες. Ο λόφος με τα λείψανα αυτού του οχυρωτικού περιβόλου της αρχαίας Λυκόσουρας ήταν γνωστός ως "Παλιόκαστρο της Στάλας"

Αρχαιολογικά ευρήματα
Οι ανασκαφές του 19ου αι. έφεραν στο φως το φημισμένο Ιερό της Δέσποινας (ανατολικά της Ακρόπολης) ερείπια των βωμών της Δέσποινας και της Δήμητρας, οικοδομικό συγκρότημα στα δυτικά του κυρίως ιερού, κρηνικό οικοδόμημα. Πρωτότυπα γλυπτών, που βρέθηκαν στο χώρο αυτό, φυλάσσονται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών.
Ιερό της Δέσποινας
Προσωνύμιο της κόρης του Ποσειδώνα και της Δήμητρας. Είναι το πρώτο και σεβαστότερο ιερό των Μεγαλοπολιτών. Στην ανατολική πλευρά ήταν η είσοδος του Ναού. Δεξιά του Ναού βρισκόταν η μακρά στοά και μπροστά σ' αυτή βρισκόταν ο Βωμός της Μεγάλης Μητέρας, ο Βωμός της Δέσποινας και ο Βωμός της Δήμητρας. Το κρηπίδωμα του Ναού είχε μήκος 21,35 μ. και ο σηκός είχε πλάτος 11,15 μ. Στη νότια πλευρά και στην υπερκείμενη πλαγιά είχαν χτιστεί 10 βαθμίδες με ογκόλιθους που χρησίμευαν ως εδώλια απ' όπου παρακολουθούσαν τις μυστικές ιεροπραξίες. Στον πρόναο υπήρχε πρόσταση έξι δωρικών κιόνων με 20 ραβδώσεις και κάτω διάμετρο 81 εκ. Το δάπεδό του ήταν πλακόστρωτο και το δάπεδο του σηκού ήταν ψηφιδωτό. Ο αρχαιότερος ναός της Δέσποινας, που ήταν μικρότερος, χτίστηκε τον 4ο αι. π.Χ. Το 180 π.Χ. ή το 176 π.Χ. ανοικοδομήθηκε. Απ' αυτήν την ανοικοδόμησή του προκύπτουν και τα στοιχεία που υπάρχουν για την αναπαράστασή του.
Τα αγάλματα της Δήμητρας, της Δέσποινας, της Αρτέμιδος, του Άνυτου
Στο Ιερό της Δέσποινας στήθηκαν τα κολοσσιαία αγάλματα της Δήμητρας, της Δέσποινας, της Αρτέμιδος και του Άνυτου, τα οποία είχε φιλοτεχνήσει ο Μεσσήνιος γλύπτης Δαμοφών, το πρώτο μισό του 2ου π.Χ. αιώνα. Τα αγάλματα αυτά, ο θρόνος που κάθονταν, το στήριγμα κάτω από τα πόδια τους ήταν φτιαγμένα από μάρμαρο Δολιανών και φιλοτεχνήθηκαν όλα πάνω σε ένα κομμάτι μαρμάρου, το οποίο σύμφωνα με τον Παυσανία (VIII ,37, 2-4) έσκαψαν και το βρήκαν κοντά στο Ιερό, οδηγημένοι από όνειρο.
Σύμφωνα με την περιγραφή του Παυσανία και τα αρχαιολογικά ευρήματα, το συνολικό πλάτος του βάθρου πάνω στο οποίο βρίσκονταν τα αγάλματα ήταν 8,40 μέτρα και το ύψος των όρθιων μορφών υπολογίζεται από τον G. Dickins σε 3,78 μ. ενώ το συνολικό ύψος του βάθρου και των αγαλμάτων μαζί ήταν περίπου 6,00 μ. Η Δήμητρα αναπαρίσταται κρατώντας δάδα στο δεξί της χέρι ενώ με το αριστερό της χέρι ακουμπά τη Δέσποινα. Η Δέσποινα κρατά σκήπτρο στο αριστερό της χέρι και με το δεξί της χέρι κρατά τη λεγόμενη "κίστη" την οποία και ακουμπά στα γόνατά της. Η κίστη ήταν κουτί κυλινδρικού συνήθως σχήματος με κάλυμμα από πάνω. Την έφτιαχναν από ευλύγιστα κλαδιά τα οποία έπλεκαν σε σχήμα κουτιού. Στα ελευσινιακά μνημεία την έφεραν γυναίκες στο κεφάλι τους. Μέσα στην κίστη υπήρχαν ιερά αντικείμενα χρησιμοποιούμενα στις μυστικές τελετές.
Η Δέσποινα και η Δήμητρα κάθονταν στο θρόνο και εκατέρωθεν του θρόνου κοντά στη Δήμητρα βρίσκεται όρθια η Άρτεμη, ντυμένη με δέρμα ελαφιού η οποία προτείνει το δεξί της πόδι, κρατώντας δάδα στο δεξί της χέρι και δύο δράκοντες στο αριστερό. Στον ώμο της φέρει τη φαρέτρα και στα πόδια της κάθεται μια κυνηγετική σκύλα. Αριστερά και δίπλα στο άγαλμα της Δέσποινας στέκεται όρθιος ο Τιτάνας Άνυτος που είναι οπλισμένος. Έχει κατεβασμένο το δεξί του χέρι κοντά στο μηρό, κρατώντας ίσως το κράνος του, ενώ με το αριστερό κρατά το δόρυ με το οποίο και ακουμπά στο έδαφος. Είκοσι χρόνια μετά το θάνατο του Παυσανία οι Μεγαλοπολίτες έκοψαν νόμισμα στη μία όψη του οποίου υπήρχε η επιγραφή "Μεγαλοπολειτών" και η παράσταση του συντάγματος του Δαμοφώντα, πάνω στην οποία βασίστηκε ο G. Dickins (1906-7) για την αναπαράσταση του συντάγματος.
Το Μέγαρο της Δέσποινας
Νότια και ανατολικά του Ιερού της Δέσποινας, προχωρώντας στη ράχη του όρους φαινόταν η πρόσοψη του "Μεγάρου της Δέσποινας" ερείπια του οποίου σώζονται στην περιοχή "Ράχη". Το πλάτος του Μεγάρου έφτανε τα 8,30 μέτρα. Δύο λίθινες σκάλες αριστερά και δεξιά του κυρίως Βωμού, πλάτους 1,16 μ. οδηγούσαν στο Βωμό που είχε στην πρόσοψή του 6 ορθοστάτες, ύψους 1,30 μέτρων, με τρίγλυφα και μετώπες. Η πρόσοψή του ήταν περίπου 6 μ. πλάτος. Εκεί γίνονταν οι θυσίες και το κάψιμο των θυμάτων. Πιο πέρα από το Μέγαρο υπήρχε άλσος αφιερωμένο στη Δέσποινα γύρω από το οποίο υπήρχε λίθινος τοίχος. Μέσα σ' αυτό υπήρχε μια ελιά και μια βαλανιδιά φυτρωμένες από κοινή ρίζα χωρίς αυτό να είναι αποτέλεσμα επέμβασης κάποιου καλλιεργητή (Παυσ. VIII,37,10). Κοντά στο άλσος υπήρχε Βωμός του Ίππιου Ποσειδώνα, πατέρα της Δέσποινας και των άλλων θεών.
Η κρήνη της Λυκόσουρας
Χτίστηκε το 180 π.Χ. Ανοικοδομήθηκε μια φορά στα Ρωμαϊκά χρόνια και μια στα προχωρημένα χριστιανικά. Βρισκόταν νοτιοανατολικά της Ακρόπολης της Λυκόσουρας. Είχε σχήμα τετραγώνου χτισμένο με μεγάλες ορθογώνιες πέτρες, με πρόσοψη προς το νότο, πλάτους 9,40 μέτρα. Στο εσωτερικό του πίσω τοίχου υπήρχε σκάλα που χρησίμευε για την κάθοδο στο εσωτερικό της κρήνης και τον καθαρισμό αυτής. Στη βόρεια πλευρά της κρήνης υπήρχε ένας αγωγός που τη συνέδεε με υπερκείμενο βράχο. Από εκεί έπεφτε το νερό από ύψος 2,60 μ. στο ψηλότερο τμήμα του κρηνικού κτίσματος και μεταφερόταν σε ορθογώνια λεκάνη 8,87 μέτρα Χ 3,20 μέτρα όπου ηρεμούσε και γινόταν καθίζηση της σκόνης και των σωματιδίων χώματος που τυχόν περιείχε. Από εκεί, όταν έφτανε σε αυτή το ύψος των 87 εκατοστών, έπεφτε έξω μέσα από 4 κρουνούς που υπήρχαν στο νότιο τοίχο.
Έξω από την κρήνη υπήρχαν χτισμένοι πρόχειροι τοίχοι για να συγκρατούν τα χώματα καθώς εκεί το έδαφος ήταν κατηφορικό. Σήμερα σώζονται ερείπια της κατασκευής, τμήμα τοίχου από ορθογώνιους ογκόλιθους, τμήμα δαπέδου της κρήνης, φτιαγμένο με μικρές, λείες πέτρες σαν ψηφιδωτό, με τεχνική που χρησιμοποιούσαν και για το χτίσιμο των λουτρών.


Επιμέλεια κειμένου: Πετροπούλου Μίλτα, φιλόλογος.