καλα ταξιδια και ειδικα αυτη την εποχη να γνωρισουμε την Πατριδα μας *

online διαδρομες, ταξιδια, περιηγησεις, οδοιπορικα απο τα αρχαια χρονια μεχρι τις μερες μας...με περιηγητη τον Πάνο Σ. Αϊβαλή
Η Φωτό Μου
......................................γυρίζουμε και γνωρίζουμε την πανέμορφη Ελλάδα για να μένουν και τα ευρώ στη Ελλάδα ...
...........................................................Ενθετο περιοδικό της εφημερίδας "Αρκαδικό Βήμα" *
email επικοινωνιας: kepeme@gmail.com

~~

~~
....με βάρκα την ελπίδα για μακρινά ταξίδια

Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2010

Ερωτεύθηκαν την Ελλάδα, τα νησιά της και αποφάσισαν να αλλάξουν μια για πάντα τρόπο ζωής

 Αυστριακοί, Άγγλοι, Γερμανοί εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους για να ζήσουν στην Ελλάδα  

 Από το Βέλγιο στη Θάσο



Η Στέλλα Λεριός γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βέλγιο. Ο πατέρας της ήταν Έλληνας και η μητέρας της Βελγίδα. Πριν όμως από 6 μήνες αποφάσισε με την οικογένειά της να εγκατασταθεί μόνιμα στο Ραχώνι Θάσου.

«Σκεφτήκαμε με τον το σύζυγό μου Jean-Μarc, τα παιδιά μας, την Ελίζα η οποία είναι 11 ετών και την Γκαμπριέλα που είναι 9 χρόνων να μετακομίσουμε μόνιμα στη Θάσο. Ο πατέρας μου πέθανε και η μητέρα μου αποφάσισε να μας ακολουθήσει. Έτσι πριν από από 6 μήνες μετακομίσαμε στο νησί. Έχουμε αγοράσει ένα μικρό σπίτι κοντά στο χωριό Ραχώνι, 2 χλμ. από τη θάλασσα και ζούμε εκεί προσπαθώντας να προσαρμοστούμε στους ρυθμούς και στον τρόπο ζωής της Θάσου». Η Στέλλα γνώριζε τη Θάσο, γιατί ερχόταν συχνά με τους γονείς της όταν ήταν μικρή. «Το νησί όμως άρεσε και στα παιδιά μου και στον άντρα μου. Ο βελγικός τρόπος ζωής μας είχε κουράσει! Το κλίμα, αλλά και ο καθημερινός φόβος για κλοπές, επιθέσεις, αλλά και οι ειδήσεις για παιδόφιλους έδειξαν τον δρόμο για τη Θάσο».

  Για να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους πούλησαν τα πάντα στο Βέλγιο  
«Τα υλικά αγαθά είναι ασήμαντα. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να έχουμε μια ποιότητα ζωής. Τώρα πρέπει να μάθουμε εμείς, αλλά και τα παιδιά να μιλάμε ελληνικά σωστά. Τα κορίτσια πηγαίνουν στο σχολείο Πρίνου, ο σύζυγός μου ψάχνει να βρει μια θέση εργασίας ως μηχανικός αυτοκινήτων. Το ιδανικό θα ήταν να συνέχιζα κι εγώ τη δουλειά μου στην ειδική εκπαίδευση*.

* (ειδική εκπαιδευτικός για νέους, ηλικιωμένους, άτομα με σύνδρομο Down, αυτισμό, επιληψία). Ξέρω ότι είναι δύσκολο, αλλά πιστεύω ότι σιγά σιγά όλα θα πάρουν τον δρόμο τους».

**από την εφημ. "ΤΑ ΝΕΑ" 2.1.2010
 
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4553542&ct=1