καλα ταξιδια και ειδικα αυτη την εποχη να γνωρισουμε την Πατριδα μας *

online διαδρομες, ταξιδια, περιηγησεις, οδοιπορικα απο τα αρχαια χρονια μεχρι τις μερες μας...με περιηγητη τον Πάνο Σ. Αϊβαλή
Η Φωτό Μου
......................................γυρίζουμε και γνωρίζουμε την πανέμορφη Ελλάδα για να μένουν και τα ευρώ στη Ελλάδα ...
...........................................................Ενθετο περιοδικό της εφημερίδας "Αρκαδικό Βήμα" *
email επικοινωνιας: kepeme@gmail.com

~~

~~
....με βάρκα την ελπίδα για μακρινά ταξίδια

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2015

Οδοιπορικό: Η γη που γέννησε την Μπόκο Χαράμ

Η επαρχία του Μπόρνο βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο της Νιγηρίας, στριμωγμένη ανάμεσα στον Νίγηρα, το Τσαντ και το Καμερούν. Η γη είναι άνυδρη και ξερή, οι άνθρωποι σκληροί και ταλαιπωρημένοι. Το Μπόρνο είναι γνωστό κυρίως για έναν λόγο: είναι η γη που γέννησε μια από τις πιο απεχθείς ισλαμικές οργανώσεις της Δυτικής Αφρικής, την Μπόκο Χαράμ.


της Φραγκίσκας Μεγαλούδη

Τα μέλη της, τα οποία κανείς δεν γνωρίζει ποιοι είναι και πως χρηματοδοτούνται –αν και η σύνδεσή τους με πολιτικούς κύκλους της Νιγηρίας και με ισλαμικές ομάδες που δρουν ανενόχλητα στις χώρες του Σαχελ μετά την πτώση του Καντάφι είναι γνωστή- έχουν σκοτώσει τα τελευταία τρία χρόνια πάνω από 20,000 ανθρώπους ενώ σχεδόν δύο εκατομμύρια έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους και ζουν σε προσφυγικούς καταυλισμούς.
Οι τζιχαντιστές επιτίθενται στα χωριά, καίνε τα σπίτια και τις σοδειές, σφάζουν τους άντρες και απαγάγουν ή φυλακίζουν τις γυναίκες. Άλλοτε τις αφήνουν να φύγουν-ανάλογα με το ποια από τις τέσσερις κύριες ομάδες των τζιχαντιστών θα επιτεθεί- και άλλοτε τις υποχρεώνουν να γίνουν «νυφες» και κανείς δεν ακούει πια για εκείνες. Όλοι εξάλλου θα έχετε ακούσει για τα 219 κορίτσια του Τσιμπόκ στην επαρχία του Μπόρνο τα οποία, παρ' όλες τις διεθνείς εκκλήσεις, βρίσκονται ακόμα στα χέρια των ισλαμιστών.
Έφτασα στο Μαιντουγκούρι, την πρωτεύουσα του Μπόρνο, με την πτήση των Ηνωμένων Εθνών. Οι εμπορικές πτήσεις έχουν απαγορευθεί γιατί οι ισλαμιστές διαθέτουν όπλα ικανά να καταρρίψουν τα αεροπλάνα την ώρα της απογείωσης.
Καθώς το μικρό μας αεροσκάφος πλησιάζει το έδαφος, η στέπα του Μπόρνο μοιάζει σχεδόν παγωμένη στον χρόνο. Μόνο το εγκαταλελειμμένο κτήριο του αεροδρομίου μάς υπενθυμίζει το αίμα που έχει ποτίσει την άνυδρη γη.
Το Μαιντουγκούρι μοιάζει σαν κάθε άλλη επαρχιακή πόλη της βόρειας Νιγηρίας. Η κίτρινη σκόνη της στέπας σκεπάζει τα κτήρια. Άντρες ντυμένοι με τις παραδοσιακές λευκές κελεμπίες και γυναίκες με πολύχρωμες ισλαμικές μαντίλες που σκεπάζουν όλο τους το σώμα ψωνίζουν στις υπαίθριες αγορές. Οι δρόμοι είναι γεμάτοι παιδιά, πολλά παιδιά, μόνα να περιπλανώνται ή να ζητιανεύουν. Σχεδόν όλα προέρχονται από το Βόρειο Μπόρνο και έχουν βρεθεί στο Μαιντουγκούρι είτε επειδή οι ισλαμιστές σκότωσαν τις οικογένειες τους είτε χάθηκαν καθώς έτρεχαν να ξεφύγουν από τα φλεγόμενα χωριά τους.

Η παρουσία του στρατού είναι έντονη στην πόλη. Σε κάθε δρόμο στρατιώτες ελέγχουν τα οχήματα και τους επιβάτες. Οι επιθέσεις αυτοκτονίας είναι σχεδόν καθημερινές. Μόλις πριν λίγες μέρες τρεις γυναίκες ανατινάχτηκαν στην κεντρική αγορά σκορπώντας το θάνατο. Στην επίσκεψή μου με συνοδεύει ένας εκπρόσωπος του ΟΗΕ και ένας κυβερνητικός αξιωματούχος. Κάθε μετακίνηση γίνεται μέσα από τεθωρακισμένο αυτοκίνητο, κάτι που με περιορίζει και δυσανασχετώ φανερά. Οι σύνοδοί μου όμως είναι απόλυτοι. Μου εξηγούν ότι το λευκό μου δέρμα με καθιστά άμεσο στόχο δολοφονίας διότι ο θάνατος ενός λευκού θα ήταν θείο δώρο για τους ισλαμιστές, καθώς θα τραβούσε πάνω τους την προσοχή. Οι τζιχαντιστές εδώ δεν απαγάγουν για λύτρα. Ο μόνος στόχος τους είναι να σκοτώσουν.

Φτάνοντας στον κυβερνητικό καταυλισμό του Γκόμπυο οι έλεγχοι είναι ασφυκτικοί. Πάνω από 7000 ψυχές έχουν στοιβαχτεί πίσω από τα ηλεκτροφόρα σύρματα ελπίζοντας ότι κάποτε θα επιστρέψουν στα χωριά τους. Όμως ο αριθμός τους αυξάνεται καθημερινά και η ζωή τους χειροτερεύει. Εδώ η ατμόσφαιρα είναι τεταμένη. Τα βλέμματα άγρια και καχύποπτα, οι κινήσεις μου παρακολουθούνται. Ο διοικητής του καταυλισμού με προειδοποιεί να μην περιφέρομαι ανάμεσα στους (εσωτερικούς) πρόσφυγες. Μου λέει ότι κατάσκοποι της Μπόκο Χαραμ βρίσκονται ανάμεσα τους και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλειά μου. Την περασμένη Τρίτη κατάφεραν να εντοπίσουν πέντε ισλαμιστές ανάμεσα στους εκτοπισμένους και οι φύλακες μόλις πρόλαβαν να πυροβολήσουν έναν έκτο στην πύλη προτού ανατιναχθεί.



Στο Γκόμπυο πάνω απο 7.000 άνθρωποι έχουν καταφύγει προσπαθώντας να ξεφύγουν απο τους ισλαμιστές της Μπόκο Χαράμ. Ο συνολικός αριθμός των εκτοπισμένων αγγίζει τα δύο εκατομμύρια

Κοιτάζω γύρω μου. Τα παιδιά με κοιτάνε με δειλά χαμόγελα, οι μεγάλοι με άγρια περιέργεια. Μπορώ να αισθανθώ ότι κάτι είναι διαφορετικό εδώ. Οι άνθρωποι είναι φανερά ταλαιπωρημένοι. Τα παιδιά υποσιτισμένα και σχεδόν όλα με σημάδια από ψώρα και δερματικές παθήσεις, οι ενήλικες σκελετωμένοι και με μάτια που καίνε από την ελονοσία. Σε μια γωνιά του καταυλισμού μια ομάδα από περίπου τριάντα γυναίκες και παιδιά κάθεται μπροστά από ένα κτήριο. Όλες ασθενικές, βρώμικες και κουρασμένες. Τα παιδιά βήχουν και είναι καλυμμένα με ακαθαρσίες. Οι γυναίκες έφτασαν στον καταυλισμό πριν από δύο εβδομάδες. Τις ελευθέρωσε ο στρατός της Νιγηρίας από τα χέρια της Μπόκο Χαράμ. Οι ισλαμιστές επιτέθηκαν στο χωριό τους και τις απήγαγαν. Τις μετέφεραν μέσα στο δάσος και τις κράτησαν αιχμάλωτες για περισσότερο από ένα χρόνο μαζί με τα παιδιά τους. Τα περισσότερα μωρά που είδα είχαν γεννηθεί κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας τους. Το πιο μικρό ήταν μόλις δέκα ημερών και είχε γεννηθεί στον καταυλισμό. Το στίγμα είναι πολύ μεγάλο για αυτές τις γυναίκες που αρνούνται κατηγορηματικά να αποκαλύψουν αν τα παιδιά τους είναι αποτέλεσμα βιασμών. Τα τρομαγμένα βλέμματα όμως λένε πολλά περισσότερα...
Αψηφώντας τις οδηγίες των συνοδών μου περιφέρομαι ανάμεσα στους ανθρώπους. Μια παρέα αντρών με προσκαλεί να πιω τσάι μαζί τους. Με τη βοήθεια του διερμηνέα μου, μαθαίνω ότι είναι ψαράδες. Ένας ψηλός άνδρας μού δείχνει τα δίχτυα του. Είδε τους τζιχαντιστές να σφάζουν με μασέτες τους τρεις γιους του έξω από το σπίτι του. Ο μικρότερος ήταν οκτώ ετών. Τις νύχτες μου λέει ότι ακόμα ακούει τις στριγγλιές της γυναίκας του την ώρα που έσφαζαν τα παιδιά τους. Από τότε η γυναίκα του έχει χάσει το μυαλό της και εκείνος κάθεται και πλέκει δίχτυα για να μην σκέφτεται. Κρατάω το ζεστό ποτήρι με το τσάι στο χέρι και χαμηλώνω το βλέμμα. Μια άβολη σιωπή απλώνεται ανάμεσα μας και ξέρω πως ότι και να πω θα ακουστεί παράταιρο.
Μια γυναίκα με πλησιάζει. Κρατάει ένα μωρό και ασυναίσθητα σηκώνω τη φωτογραφική μου μηχανή να τη φωτογραφίσω. Μόνο τότε προσέχω την έκφραση πόνου στο πρόσωπο της και αμέσως αφήνω την κάμερα στο χώμα. Το μωρό της μοιάζει νεογέννητο είναι όμως οκτώ μηνών. Δυσκολεύεται να αναπνεύσει και το μικροσκοπικό του στήθος πάλλεται σε μια προσπάθεια να κρατηθεί στη ζωή. Δεν χρειάζεται να είμαι γιατρός για να καταλάβω ότι το παιδί δεν πρόκειται να ζήσει πολλές ώρες ακόμα.
Μου λένε ότι η κλινική είναι κλειστή, ότι η μητέρα πρέπει να περιμένει μέχρι αύριο, ότι οι άνθρωποι δεν έχουν δικαίωμα να βγουν από τον καταυλισμό να πάνε σε ένα νοσοκομείο, ότι δεν υπάρχει γιατρός να έρθει εκεί...
Το παιδί πεθαίνει, εκεί μπροστά μας, αυτή την ίδια στιγμή που ακούω τις διάφορες δικαιολογίες. Το παιδί πεθαίνει και καθόμαστε ήσυχα να συζητάμε για το πότε και αν θα ανοίξει η κλινική...
Εκείνη την ώρα βλέπω τον διοικητή του καταυλισμού να έρχεται προς το μέρος μου. Καταλαβαίνω ότι η επίσκεψη έχει φτάσει στο τέλος της και είναι ώρα να φύγω.
Ο Βίκτωρ μου προτείνει να επισκεφθούμε την κλινική που έχουν στήσει οι Γιατροί Χωρίς Σϋνορα στα πράστεια του Μαιντουγκούρι. Μια επιδημία χολέρας έχει χτυπήσει τους καταυλισμούς και πάνω απο 100 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους. Η κλινική των ΓΧΣ είναι μια όαση μέσα στην καταστροφή. Τα κτήρια είναι καθαρα και ανθισμένες βουκαμβίλιες ρίχνουν την σκια τους στην αυλή. Σχεδόν ξεχνάς ότι πίσω απο τους φρεσκοβαμμενους τοίχους μωρά και ενήλικοι παλεύουν να κρατηθούν στη ζωή. Ο γιατρός που με συνοδεύει με ξεναγεί πρώτα στην πτέρυγα υποσιτισμού. Πάνω στα άσπρα σεντόνια κείτονται σκελετωμένα κορμάκια και αδύνατα χεράκια τρυπημένα απο τους ορούς. Μια ατέλειωτη σειρά απο μωρά και νήπια, αδικοι θάνατοι για το τίποτα, παιδιά που γεννήθηκαν για να πεθάνουν αθόρυβα και για τα οποία κανείς δεν θα μάθει ποτέ. Ενα μωρό είναι καλυμμένο με μια άσπρη κρούστα. Ο γιατρός μου εξηγεί ότι πρόκειται για επιπλοκή ιλαράς η οποία όμως έχει ευτυχώς τεθεί υπό έλεγχο.
Στο κέντρο χολέρας επικρατεί μια παράξενη ησυχία. Παιδιά και ενήλικες είναι ακίνητοι πάνω σε κρεβάτια που διαθέτουν οπές με δοχεία ώστε η διάρροια να μην μολύνει τον χώρο. Τα βλέμματα τρομαγμένα και γεμάτα αγωνία. Οι περισσότεροι είναι από τους καταυλισμούς – οι βροχές μόλυναν τα πηγάδια και οι αρχές φοβούνται ότι η επιδημία θα εξαπλωθεί και στην κοινότητα.
Όλοι βλέπουμε την καταστροφή που έρχεται και στεκόμαστε αδύναμοι να την αναχαιτίσουμε.
Η κυβέρνηση της χώρας κάνει ό,τι μπορεί, οι ανθρωπιστικές οργανώσεις το ίδιο. Τα χρήματα όμως λιγοστεύουν, η Ευρωπαϊκή Ένωση που αποτελεί και τον μεγαλύτερο δωρητή της κρίσης στη ΒΑ Νιγηρία έχει να αντιμετωπίσει τη δική της προσφυγική κρίση στο ευρωπαϊκό έδαφος. Και η πλούσια σε πετρέλαιο Νιγηρία δεν είναι η άμεση προτεραιότητα.
Καθώς επισκέπτομαι τους καταυλισμούς και τις κοινότητες, αναρωτιέμαι αν έχει νόημα να γράψω για όλα αυτά. Έχουμε όλοι συνηθίσει τόσο πολύ το θάνατο που μια ακόμα περιγραφή θα γίνει απλά μια ανάρτηση στο διαδίκτυο. Θα ακούσω κάποια μπράβο-τα οποία σαφώς δεν μου αξίζουν μέχρι οι εικόνες της επόμενης καταστροφής να πλημμυρίσουν τις οθόνες μας.
Και τι αφήνουμε πίσω; Τίποτα. Μόνο κάποιους γενναίους συνανθρώπους μας, γιατρούς, νοσοκόμες, εθελοντές που τολμούν να παλεύουν με ανεμόμυλους ενάντια στο χρόνο και στη λήθη.






Στο σπίτι αυτό ζούν μόνο γυναίκες μαζί με τα παιδιά τους. Οι ισλαμιστές της Μπόκο Χαραμ τις κρατούσαν για μήνες σε ένα κλουβί με ελάχιστο φαγητό



Οι γυναίκες αυτές έφτασαν στον καταυλισμό στα μέσα σεπτεμβρίου. Επι ένα χρόνο ηταν αιχμάλωτες της Μπόκο Χαραμ στο δάσος της Σαμπίσα, μέχρι πο τις ελευθέρωσε ο νιγηριανός στρατός



Παιδιά σχολάνε απο το ισλαμικό δημοτικό της πόλης. Το 90% των κατοίκων είναι μουσουλμάνοι ενώ ισχύει η Σαρία



Η μόλις δύο ημερών Αισέ γεννήθηκε στον καταυλισμό



Η κεντρική αγορά του Μαιντουγκούρι. Στις 3 Οκτωβρίου μια έκρηξη στην περιοχή σκότωσε πάνω απο 40 ανθρώπους που έκαναν τα ψώνια τους



Εχοντας δει τους ισλαμιστές να σκοτώνουν τα τρία του αγόρια, ο Ισμαιλ περνάει τις μέρες του στον καταυλισμό πλέκοντας δίχτυα για να αντιμετωπίσει τον πόνο του



Γυναίκες περιμένουν στη σειρά την διανομή της ανθρωπιστικής οργάνωσης Save the Children

Αντι επιλόγου

 
Την τρίτη μέρα της επίσκεψης μου στο Μπόρνο, βγαίνοντας από έναν καταυλισμό ένιωσα μια ξαφνική αδιαθεσία. Ξεκίνησε με έναν απότομο και υπερβολικά δυνατό πονοκέφαλο, προσωρινή τύφλωση και εμετούς. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο αφυδατώθηκα και μεταφέρθηκα σε ένα ντόπιο νοσοκομείο στο Μαιντουγκούρι. Ήμουν τυχερή διότι το φτωχικό αυτό επαρχιακό νοσοκομείο είχε ορό και αναλώσιμα και ο γιατρός κατάφερε να με σταθεροποιήσει. Οι εξετάσεις έδειξαν επιθετικό τυφοειδή και ελονοσία. Θα μπορούσα να είχα χάσει τη ζωή μου εάν όπως συμβαίνει συνήθως στην αφρικανική επαρχία το νοσοκομείο δεν είχε αυτό το μοναδικό μπουκάλι με ορό και τα φάρμακα.
 
Κάποιος εκεί ψηλά, αποφάσισε ότι μπορούσα να ζήσω λίγο ακόμα. Ελπίζω να αποδείξω ότι άξιζα την δεύτερη ευκαιρία. 

Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2015

Στον Κανάδα Τουριστικό Αφιέρωμα στη Μάνη και τη Μονεμβασιά


           ΕΙΔΗΣΕΙΣ               


5a18d03cb113ebcbbbce4ca9d723811d_L
Τουριστικό αφιέρωμα στη Μάνη και τη Μονεμβασιά, φιλοξενείται στην εφημερίδα Ottawa Citizen.
Το αφιέρωμα αναφέρεται στην αγριάδα του τοπίου της Μάνης και στην ομορφιά του, μεταφέροντας όμως και εικόνες από τη γραφική Καρδαμύλη, με τα ταβερνάκια της.
Στη συνέχεια ο αρθρογράφος κάνει μια στάση στο Ναύπλιο, και καταλήγει στην Μονεμβασιά υπογραμμίζοντας:
“Από τότε που η Ελλάδα άρχισε να βιώνει την οικονομική κρίση, οι νευρικοί τουρίστες άρχισαν να την αποφεύγουν. Αλλά οι έξυπνοι τουρίστες γνωρίζουν ότι, αυτό σημαίνει λιγότερους τουρίστες και φτηνότερες τιμές.
Το να ταξιδεύεις στην Ελλάδα είναι ασφαλές, και θα απολαύσετε ένα θερμό καλωσόρισμα, ιδιαίτερα στην χαρακτηριστική εξοχή της Πελοποννήσου”.

image.ashx

Κυριακή 9 Αυγούστου 2015

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - από την Πάργα

Μια "κλεφτή" ματιά από το κάστρο της Πάργας... 
στο νησάκι της Παναγιάς

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

Φωτογραφικός Διαγωνισμός ΕΛΛΑΔΑ «Σχήμα και Χρώμα» από την Ένωση Δημοσιογράφων και Συγγραφέων Τουρισμού Ελλάδος

Το Δ.Σ. της Ένωσης Δημοσιογράφων και Συγγραφέων Τουρισμού Ελλάδος (ΕΔΣΤΕ), συμμετέχοντας στο Φωτογραφικό Διαγωνισμό ΕΛΛΑΔΑ «Σχήμα και Χρώμα» θα ΒΡΑΒΕΥΣΕΙ τις ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ φωτογραφίες, των συμμετεχόντων σε αυτό απονέμοντας τιμητικά Διπλώματα 
Εκ του ΔΣ / ΕΔΣΤΕ
Διαβάστε περισσότερα.....

Τρίτη 9 Ιουνίου 2015

«Αναπτυξιακό» νέφος διά θαλάσσης

Aτμοσφαιρική ρύπανση από κρουαζιερόπλοια

Οι τερματικοί σταθμοί κρουαζιερόπλοιων συχνά βρίσκονται σε άμεση γειτνίαση με κέντρα πόλεων, με τους πολυσύχναστους δρόμους και τις πλατείες, τους οποίους επισκέπτονται καθημερινά χιλιάδες πολίτες και τουρίστες

Mια σκοτεινή πλευρά πίσω από τη χλιδή και τον αστραφτερό κόσμο των κρουαζιερόπλοιων αποκαλύφθηκε πριν από λίγες μέρες και στον Πειραιά, όπως έχει αποκαλυφθεί και σε άλλα μεγάλα ευρωπαϊκά λιμάνια που αποτελούν τερματικούς σταθμούς κρουαζιερόπλοιων.
Οπως διαπιστώθηκε έπειτα από μετρήσεις ατμοσφαιρικών ρύπων που πραγματοποιήθηκαν στο λιμάνι του Πειραιά, στο Κτίριο ΟΛΠ, στον τερματικό σταθμό κρουαζιερόπλοιων, διαπιστώθηκε συγκέντρωση άνω των 100.000 επικίνδυνων μικροσκοπικών σωματιδίων, όταν η επιβάρυνση στον αστικό ιστό κυμαίνεται συνήθως στα 3.000-5.000 σωματίδια ανά κ. εκατ. αέρα.
Οι μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν από τον Γερμανικό Οργανισμό Προστασίας της Φύσης και του Περιβάλλοντος (NABU), με την υποστήριξη του ελληνικού εταίρου του στην παγκόσμια οργάνωση BirdLife International, την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία με αφορμή την Ευρωπαϊκή Ημέρα Θάλασσας (28/5).

Δηλητήριο

«Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τα σωματίδια αιθάλης είναι το ίδιο καρκινογόνα με τον αμίαντο. Οι μετρήσεις έδειξαν ότι και στον Πειραιά αυξάνεται σημαντικά η ατμοσφαιρική ρύπανση από τα καυσαέρια των κρουαζιερόπλοιων στην περιοχή του λιμένα. Καθώς ο αριθμός των κρουαζιερόπλοιων πολλαπλασιάζεται εδώ και χρόνια, ολοένα και περισσότεροι επιβάτες και κάτοικοι της περιοχής εκτίθενται στα δηλητηριώδη αέρια. Αυτό δεν μπορεί να γίνεται αποδεκτό, εφόσον υπάρχει και η απαραίτητη αντιρρυπαντική τεχνολογία», επισήμανε ο επιστημονικός συντονιστής Τομέα Διατήρησης της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας, Fran Vargas.
Οι τερματικοί σταθμοί κρουαζιερόπλοιων συχνά βρίσκονται σε άμεση γειτνίαση με κέντρα πόλεων, με τους πολυσύχναστους δρόμους και τις πλατείες, τους οποίους επισκέπτονται καθημερινά χιλιάδες πολίτες και τουρίστες. Οσο τα κρουαζιερόπλοια παραμένουν στο λιμάνι οι μηχανές τους συνεχίζουν να λειτουργούν, για να ανταποκριθούν στη μεγάλη ανάγκη ενέργειας των εκτεταμένων ξενοδοχειακών και αναψυχικών υποδομών του σκάφους η οποία είναι συγκρίσιμη με τις ενεργειακές ανάγκες μιας μικρής πόλης!
Τα πλοία καίνε καύσιμα, τα οποία είναι 3.500 φορές πιο βρόμικα από το πετρέλαιο αυτοκινήτων, αλλά σε αντίθεση με τα αυτοκίνητα και τα φορτηγά δεν εφαρμόζεται μετεπεξεργασία των καυσαερίων. Ως εκ τούτου, τα κρουαζιερόπλοια συμβάλλουν σημαντικά στην τοπική ατμοσφαιρική ρύπανση, η οποία όχι μόνο προκαλεί σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως καρδιαγγειακές παθήσεις και καρκίνο, αλλά είναι ζημιογόνα και για το κλίμα και το περιβάλλον.
Μόνο στην Ευρώπη 50.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο πρόωρα από τις επιπτώσεις της ατμοσφαιρικής ρύπανσης από τη ναυτιλία, ενώ ο κλάδος τουρισμού με κρουαζιερόπλοια αναπτύσσεται ραγδαία και κάθε χρόνο καταγράφονται νέα ρεκόρ ρυθμών ανάπτυξης. Αυτό οδηγεί σε παραγγελίες όλο και μεγαλύτερων πλοίων και σε μεγαλύτερους στόλους κάθε χρόνο.

Η μόνη λύση

Αμεση λύση στο πρόβλημα θα έδιναν τα ίδια τα πλοία ανοικτής θαλάσσης και κυρίως τα κρουαζιερόπλοια, εάν χρησιμοποιούσαν αποκλειστικά και μόνο υψηλής ποιότητας ντίζελ θαλάσσης και εξοπλίζονταν άμεσα με ένα αποτελεσματικό σύστημα μετεπεξεργασίας καυσαερίων.
Ο NABU έχει ήδη πραγματοποιήσει παρόμοιους ελέγχους ποιότητας αέρος και σε άλλα ευρωπαϊκά λιμάνια, όπως του Αμβούργου, της Λισαβόνας και της Βενετίας, διαπιστώνοντας πάντα εξαιρετικά υψηλή επιβάρυνση του ατμοσφαιρικού αέρα λόγω των πολύ μικρών σωματιδίων.
Τα αποτελέσματα είναι ανησυχητικά, αφού η συγκέντρωση των επικίνδυνων μικροσκοπικών σωματιδίων είναι έως και 400 φορές υψηλότερη σε σχέση με περιοχές χωρίς επιβάρυνση, ενώ είναι 50-80 φορές υψηλότερη από ό,τι στις κύριες οδικές αρτηρίες ή σε αστικά κέντρα με μεγάλη κυκλοφορία.
Επιπλέον ο NABU καλεί την Ελλάδα να απευθυνθεί στον Διεθνή Οργανισμό Ναυσιπλοΐας των Ηνωμένων Εθνών για την άμεση δημιουργία περιοχής ελέγχου εκπομπών θείου σε ολόκληρη τη λεκάνη της Μεσογείου.
____________

Δευτέρα 25 Μαΐου 2015

Από την Ελλάδα στην Ισπανία και στην Κόστα Ρίκα

   Ταξιδεύοντας    

Οι νέοι της εποχής μας ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο, αναμειγνύοντας εθνικότητες, πόλεις και ταυτότητες. Ο καθένας, ανάλογα με το κίνητρό του, κυνηγάει ένα όνειρο, μια φιλοδοξία, γνώσεις, εμπειρίες ή μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Αυτή η «μετακινούμενη γενιά» αποτελεί έναν πυρήνα κοινωνικής εξέλιξης προς την ιδέα μιας παγκόσμιας ταυτότητας. Το See YOUth Around αφιερώνει λίγο διαδικτυακό χώρο σε νέους διαφόρων εθνικοτήτων που ταξιδεύουν για μια καινούργια εμπειρία ή μια νέα αρχή.

Από την Ελλάδα στην Ισπανία και στην Κόστα Ρίκα

Της Τζίνας Τσιλιμπή
11
Όνομα: Δημήτρης Κυριακούλης
Από: Πάτρα, Ελλάδα
Προς: Βαλένθια και Κόστα Ρίκα
Σκοπός: περιπέτεια κι εμπειρία
Οι συνθήκες της ζωής σου και οι ασχολίες σου πριν αποφασίσεις να φύγεις.
Έφυγα από την Ελλάδα το 2008, ακριβώς τη χρονιά που ολοκλήρωσα τις σπουδές μου. Σπούδασα Πολιτικός Μηχανικός στην Πάτρα, πόλη όπου γεννήθηκα επίσης. Εκείνη την περίοδο (τα τελευταία 2 χρόνια περίπου) βρισκόμουν σε ένα είδος γενικότερου τέλματος; δεν ήξερα αν πράγματι ήθελα να εργαστώ ως μηχανικός, αλλά δεν είχα και κάποια άλλη εναλλακτική που να με ενθουσιάζει. Από την άλλη, δεν ήθελα να μείνω άλλο στην Πάτρα (πολύ μικρή για να με κρατήσει), αλλά επίσης δεν είχα κάποια ιδέα ως προς το πού θα μπορούσα ενδεχομένως να μετακομίσω. Κάπως έτσι λοιπόν κατέληξα στη ιδέα ενός μεταπτυχιακού στο εξωτερικό, και συγκεκριμένα στην Ισπανία, μιας και εκείνη την εποχή είχα αρχίσει μαθήματα Ισπανικών.
Οι ασχολίες μου την εποχή εκείνη ήταν, οι σπουδές μου σε πρώτο πλάνο, και κατόπιν τα μαθήματα ισπανικών, ξύδια και ταξίδια (χαχα). Έβγαινα αρκετά με φίλους και γνωστούς, αλλά πάντα στα ίδια μπαρ, με τις ίδιες κουβέντες. Φαντάζομαι ότι αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απόφασή μου να φύγω για το εξωτερικό. Αν και από μικρός μου άρεσε πολύ να ταξιδεύω, και τα τελευταία χρόνια ως φοιτητής, ήμουν μονίμως “πριζομένος”, με το διαβατήριο στα δόντια, από το ένα μέρος στο άλλο.
Τι σε ώθησε προς το εξωτερικό; Τι συμβουλές δεχόσουν από τον κύκλο σου;
Καταρχάς, η δίψα να γνωρίσω νέα μέρη, νέες κουλτούρες και κυρίως νέες γλώσσες. Έχω μια ιδιαίτερη σχέση με τις γλώσσες, που μάλλον την κληρονόμησα από τη μητέρα μου. Η ιδέα ότι δεν μπορώ να καταλάβω τον διπλανό μου μόνο και μόνο επειδή δε γνωρίζω τον κώδικα επικοινωνίας που χρησημοποιεί, με τρελαίνει! Επίσης μάλλον και τα γονίδιά μου έπαιξαν το ρόλο τους; Η μητέρα μου είναι Δανέζα, αλλά επίσης λάτρης της περιπέτειας και των ταξιδιών, μετά από αρκετές περιπλανήσεις, τελικά κατέληξε στην Ελλάδα. Γενικότερα πάντως, η οικογένειά μου ήταν πολύ δεκτική και στήριξαν την απόφασή μου. Όσο για τους φίλους, ούτε κρύο ούτε ζεστό. Οι περισσότεροι δεν έχουν ιδιαίτερες φιλοδοξίες, οπότε δεν είχαν κάτι ιδιαίτερο να με συμβουλέψουν. Γενικώς, πάντα ήμουν αρκετά ανεξάρτητος, και “survivor”. Όπου πάω γρήγορα εγκλιματίζομαι, και βρίσκω την άκρη μόνος μου.
Πώς επέλεξες την χώρα και την πόλη;
Όπως ανέφερα και πριν, η αρχική μου πρόθεση ήταν να κάνω ένα μεταπτυχιακό. Λόγω γλώσσας λοιπόν επέλεξα την Ισπανία. Ήμουν μεταξύ Μαδρίτης, Βαρκελόνης και Βαλένθια. Εξετάζοντας τα δίδακτρα, τη δυσκολία εισαγωγής στη σχολή, και το κόστος ζωής, τελικά επέλεξα τη Βαλένθια. Κάπως τυχαία και μπακαλίστικα ήταν όλα, μη φαντάζεστε κάποια ιδαίτερη και εις βάθος διερεύνηση. Εγώ βασικά να φύγω ήθελα. Στη συνέχεια έμεινα σε διάφορες πόλεις, μέχρι να καταλήξω Μαδρίτη, να ερωτευτώ και να ξενιτευτώ εκ νέου, αυτή τη φορά στην άλλη μεριά του Ατλαντικού.
Οι λόγοι που επέλεξα την Κόστα Ρίκα, τελείως τυχοδωκτικοί; καταρχάς τα εισητήρια Μαδρίτη-Κόστα Ρίκα ήταν τα φτηνότερα της γύρω περιοχής. Και δεύτερον, φαινόταν μια χώρα μικρή κι εύκολη ως προς τη μετακίνηση και την προσαρμογή. Κατόπιν, όταν πλέον είμασταν, όλοι συμφωνούσαν ότι το καλύτερο μέρος για να εργαστείς ήταν το Ταμαρίντο. Έτσι καταλήξαμε Ταμαρίντο λοιπόν.
2
Ταμαρίντο
Τι φοβόσουν σε αυτή την αλλαγή;
Την πρώτη φορά που μετακόμισα σε μια ξένη χώρα, στην Ισπανία, τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα. Έπαιζε ένας σχετικός φόβος, ή μάλλον μια αγωνία, αναμενόμενα συναισθήματα που προκαλεί η αβεβαιότητα. Οικύριοι φόβοι μου την περίοδο εκείνη ήταν, καταρχάς το οικονομικό, και κατά δεύτερον η πιθανότητα να αποτύχω και να πρέπει να γυρίσω με την ουρά στα σκέλια. Αυτόν το δεύτερο φόβο, ηλιθιωδώς, μου τον είχαν δημιουργήσει διάφορα άτομα του ευρύτερου περιβάλλοντός μου, που τρέφονται με τα στραβοπατήματα των άλλων και περιμένουν στη γωνία να σου πουν: “Στα ‘λεγα εγώ!” Κάτι τέτοια άτομα και οι απόψεις τους, μου είναι πλεόν τελείως αδιάφορα.
Δεν μπορώ να πω όμως πως είχα ιδαίτερους φόβους, πέραν του οικονομικού. Γι’ αυτό και σύντομα, μετά την πρώτη δουλειά που βρήκα κι άρχισα να στέκομαι στα πόδια μου, χαθήκανε και τα άγχη και οι αμφιβολίες. Από εκεί κι έπειτα, τα πράγματα πήγαιναν όλο και καλύτερα, και η εμπιστοσύνη στον ευατό μου μεγάλωνε.
Όσον αφορά το ταξίδι “εις τας Αμέρικας”, σαφώς ήταν πολύ ευκολότερη απόφαση, και ούτε φόβος υπήρχε, ούτε ανησυχίες. Κυρίως λόγω εμπειρίας, αλλά φυσικά λόγω και του γεγονότος ότι δεν πήγαινα μόνος μου, αλλά με μια σύντροφο με την οποία αλληλοσυμπληρονόμασταν και αντλούσαμε κουράγια ο ένας απ’ τον άλλον.
7
Η πρώτη σου εντύπωση για την πόλη.
Η Βαλένθια είναι μια κλασσική Ισπανική /Ευρωπαική πόλη. Καμία ιδαίτερη εντύπωση – πέραν του γεγονότος ότι όλοι μιλούσαν ισπανικά! Όμορφη πόλη, περιποιημένη, αλλά τίποτε το ιδιαίτερο σε πρώτη φάση. Όσο για τις πρώτες εντυπώσεις από Ισημερινό (Κόστα Ρίκα, Παναμά), εκεί αλλάζει το πράγμα. Εκεί οι πρώτες εντυπώσεις ήτανε πράγματι δυνατές, κι έντονα φορτισμένες. Άλλη Ήπειρος, άλλοι άνθρωποι, άλλες συνήθειες, άλλο κλίμα… Τα πάντα ήταν διαφορετικά. Φύγαμε ένα πρωί από τη Μαδρίτη με 10 °C και μετά από δυο μέρες ταξίδι προσγειωθήκαμε στο9 Σαν Χοσέ; 35°C! Το αστείο είναι ότι από τότε (πάνε πάνω από δυο χρόνια πλέον), δεν έχω ξαναδεί χειμωνα! Καλά καλά δεν έχω φορέσει ζακέτα! Τα ίδια και στον Παναμά, όπου ήταν και η πρώτη μας επαφή με την Καραιβική; Πραγματικός παράδεισος! Άλλα χρώματα, άλλες εικόνες, άλλες θάλλασες, άλλος κόσμος. Γενικάμ, μπορώ να πω πως τα δυο χρόνια αυτά περιπλάνησης εδώ στην κεντρική Αμερική μου έχουν προσφέρει σαφώς περισσότερες κι εντονότερες εικόνες από όλα τα υπόλοιπα τα ξίδια της ζωής μου μαζί.
3
Οι άνθρωποι.
Όσον αφορά τους Ισπανούς, το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που άντλησα στα 5 χρόνια διαμονής μου στην Ισπανία, είναι το πόσο πολύ μοιάζουν με τους Έλληνες. Θα τολμούσα να πω πως το “Una faccia, una razza”, θα ταίριαζε περισσότερο με τους Ισπανούς παρά με τους Ιταλούς. Αυτό με έκανε κιόλας να νιώσω πολύ οικεία και άνετα στην Ισπανία, από την πρώτη στιγμή.
Από την άλλη, εδώ στην Κόστα Ρίκα, η διαφορά με τους κατοίκους είναι χαώδης. Οι άνθρωποι στην κεντρική Αμερική είναι σαφώς πολύ πιο διαφορετικοί από εμάς. Αυτό είναι και το ενδιαφέρον της όλης υπόθεσης. Καταρχάς, για πρώτη φορά ένιωσα την έντονη διαφορά κουλτούρας μεταξύ των κατοίκων της Γηραιάς Ηπείρου, και των Αμερικανών. Τα τόσα χρόνια τριβών και ζυμώσεων που έδωσαν στους Ευρωπαίους αυτή τη βαριά πολιτισμική κληρονομιά, τους επιτρέπουν να κατανοούν τα πράγματα διαφορετικά, και να δημιουργούν μια άλλη κοσμοθεωρία.
Πέραν αυτού όμως, καθημερινά και για πολύ καιρό, δεν έπαυαν να μας εκπλήσσουν οι άνθρωποι με τη διαφορετικότητά τους. Διαφορετικότητα που την εντοπίζεις σε όλες της πτυχές της καθημερινότητάς τους; Στη συμπεριφορά, στον τρόπο ομιλίας, στις διατροφικές τους συνήθειες, στις συνήθειες τους, σε ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί.
6
Η δουλειά. Πώς προέκυψε και τι κάνεις?
Από δουλειές, και τί δεν έχω κάνει από τότε που ‘φυγα από την Ελλάδα. Για να αναφέρω τις σημαντικότερες στα γρήγορα:
Στην Ισπανία: φροντιστήρια ελληνικών, οικοδομή, σοφέρ, τηλεφωνητής σε after sales center, μεταφραστής σε γραφείο πολυεθνικής, ταξιθέτης σε τσίρκο (Cirque Du Soleil), καθηγητής αγγλικών. Αυτή η τελευταία ήτανε και μακράν η αγαπημένη μου όλων. Μέχρι σήμερα δεν έχω βρει δουλειά που να με γεμίζει και να με ικανοποιεί περισσότερο.
Στην Κόστα Ρίκα: Μάγειρας σε πιτσαρία, ντελιβεράς με μηχανή, βοηθός φωτογράφου, μπάρμαν. Αυτή η τελευταία ήταν στο ίδιο ξενοδοχείο που δουλεύω τώρα ως ρεσεψιονίστας.
Στον Παναμά: μάγειρας, ιδιωτικός οδηγός.
4
Τι αγαπάς περισσότερο στην πόλη και κάτι που δεν σου αρέσει.
Τι αγαπάω περισσότερο: τη θάλλασα, το ατέλειωτο καλοκαίρι, τα τροπικά φρούτα, τους απλούς και ανοιχτόκαρδους ανθρώπους, την πολυπολιτισμικότητα, τους χαλαρούς ρυθμούς, το ότι μπορώ να πάω στη δουλειά ξυπόλητος, τα παιδιά με τα οποία δουλεύω και κάνω παρέα, το όνομα του χωριού (Ταμαρίντο, είναι τροπικό φρούτο-όσπριο, νοστιμότατο σε χυμό, αλλά και σε σάλτσες για κρέας).
Κάτι που δεν μου αρέσει: το μεγαλύτερο μείον είναι στο φαγητό. Η έλειψη ελαιόλαδου (κι ελιάς, μου λείπουν οι ελιές, τα δέντρα), φρέσκου τυριού, ρίγανης, κτλ. Γενικώς η διατροφή στην κεντρική Αμερική αποτελείται από ρύζι, φασόλια (the famous rice&beans), μάπα, καλαμπόκι και φρούτα.
5
Τι είναι ή τι σημαίνει η Ελλάδα για σένα, με τα σημερινά δεδομένα της ζωής σου.
Αυτή τη στιγμή για μένα η Ελλάδα σημαίνει διακοπές, οικογένεια, φίλοι και γνωστοί. Κάθε φορά που επιστρέφω Ελλάδα επανασυνδέομαι με όλα τα αγαπημένα πρόσωπα. Επίσης είναι μια ευκαιρία να ανανεώσω τη σχέση μου με τη γλώσσα, πράγμα σημαντικότατο για εμένα, καθώς θεωρώ πως η ελληνική γλώσσα είναι το σημαντικότεροεφόδιο και το μεγαλύτερο κέρδος του να γεννηθεί κανείς Έλληνας.
Τι σκέφτεσαι σχετικά με την επιστροφή σου;
-Θα επέστρεφες; Αν όχι, γιατί;
-Αν ναι, κάτω από ποιες συνθήκες;
Σαφώς και θα ήθελα κάποια στιγμή να επιστρέψω στην Ελλάδα. Θεωρώ πως σε νορμάλ περιόδους η Ελλάδα είναι ένα από τα καλύτερα μέρη που μπορεί κανείς να ζήσει. Θα μου άρεσε π.χ. όταν πλέον κουραστώ να ταξιδεύω και αποφασίσω να εγκατασταθώ κάπου μόνιμα, να τη χωθώ σε ένα νησάκι του Ιονίου, την Ιθάκη συγκεκριμένα, και να στήσω το “μαγαζάκι” μου. Μη με ρωτήσετε τί μαγαζάκι, γιατί δεν έχω την παραμικρή ιδέα ακόμα. Αλλά αυτή η ατέλειωτη συλλογή εμπειριών, ιδεών κι εργασιών που φτιάχνω εδώ και χρόνια, θέλω να πιστεύω πως σε κάτι απτό θα μπορέσει να μετουσιωθεί στο μέλλον. Κάτι που να μου επιτρέπει να αποσυρθώ στο νησάκι μου και ευχαριστιέμαι τη ζωή μου με λίγα και καλά.
Σαφώς και έχω πλήρη συνείδηση του πόσο αδύνατο είναι κάτι παρόμοιο υπο τις σημερινές συνθήκες στην Ελλάδα, αλλά θέλω να παραμένω αισιόδοξος και να πισυεύω πως δεν θα είναι έτσι για πάντα. Ελπίζω λοιπόν σε κάποια χρόνια να είναι οι συνθήκες τέτοιες που να επιτρέπουν τον επαναπατρισμό.
Τι σημαίνει πατρίδα για σένα;
Για εμένα πατρίδα είναι όπου έχω φίλους και ανθρώπους που αγαπώ. Όπου ξέρω πως ανα πάσα στιγμή μπορώ να πάω και να νοιώσω εξ’ αρχής οικεία και ζεστά. Πατρίδα είναι όλα αυτά τα μέρη όπου έζησα και άντλησα εμπειρίες, καθώς και όλα αυτά που ακόμη δε γνώρισα αλλά με περιμένουν να τα ανακαλύψω και να τα αγαπήσω.
Εννοείται πως την Ελλάδα τη νοιώθω πιο οικεία και πιο δικιά μου ίσως από την Κόστα Ρίκα, αλλά τα συναισθήματα αυτά δεν προέρχονται από τα βιβλία της ιστορίας, από την ελληνικότητα του DNA μου, και άλλες τέτοιες εθνικιστικές αντιλήψεις. Προέρχονται από τις παιδικές μου εικόνες, αντλούνται από τις στιγμές που έζησα και με σημάδεψαν, από τη γλώσσα μου μοιράζομαι με όλους τους συμπατριώτες μου, στην οποία πάντα θα μπορώ να εκφράζομαι με τη μεγαλύτερη δυνατη ευκολία. Η γλώσσα ίσως να είναι και ο λόγος που αισθάνομαι τόσο άνετα και οικεία στις ισπανόφωνες χώρες. Κατ’ εμέ, εαν θέλεις να εγκληματιστείς πραγματικά σε ένα ξένο μέρος και να φτάσεις στο σημείο να το νιώσεις δικό σου, πατρίδα σου, πρέπει να μάθεις τέλεια την τοπική γλώσσα. Να αποκτήσεις την απαραίτητη προφορά, να εξοικειωθείς με τους ιδιωματισμούς, την αργκό, τις βρισιές, τις παροιμίες, να μάθεις να σκέφτσαι, και αν γίνεται και να ονειρεύεσαι στη γλώσσα αυτή. Αν το καταφέρεις αυτό, όλα γίνονται πιο εύκολα.
8
Το σπίτι
Πού βλέπεις τον εαυτό σου στο μέλλον;
Μακάρι να ‘ξερα! (Ειλικρινής απάντηση)

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015

Στο νησί με τους ψαράδες

log captured sm
 ΦΩΤΟ-ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Φωτογραφική στήλη του bloggingrooves.gr την οποία θα επιμελείται ο Ευθύμης Λεβέντης κάθε δεύτερη εβδομάδα. Με φωτογραφικά κοινωνικο-πολιτικά ρεπορτάζ αλλά και ξεχωριστά ενσταντανέ.
http://www.bloggingrooves.gr/Photo-detail/captured-5/

Ερνέστ Χέμινγουεϊ: “Αν δείτε τον κόσμο σαν πυραμίδα, τότε σίγουρα στην κορυφή της βρίσκεται το Παρίσι”

   ταξίδια    

Βόλτα στο Παρίσι


Υπάρχουν πολλά να δεί και να ζήσει κάποιος σ’αυτήν την πόλη, όσες φορές και αν την έχει επισκεφθεί ή απλά πρόκειται για την πρώτη φορά. Η ιστορία αυτής της πόλης, ξεκινά από ένα μικρό νησί του ποταμού, το Ιλ ντε λα Σιτέ και  αφού υπήρξε φυλάκιο των Ρωμαίων από το 55 π.χ. με το όνομα Λουτέτσια, έγινε πρωτεύουσα των πρώτων Γάλλων βασιλέων από το 987 με την ονομασία Parisii. Σ’αυτήν την πόλη ο Ναπολέων αργότερα κατασκεύασε την Αψίδα του Θριάμβου για να γιορτάσει  τις νίκες του. Την μοναρχία στο Παρίσι  αντικατέστησε η λαϊκή κυριαρχία, με την αιματηρή Επανάσταση του 1789 και μετά από αυτήν, άρχισε η αναμόρφωση της πόλης.
Ταυτισμένο με την κομψότητα, τον πολιτισμό και την αισθητική, το Παρίσι είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς στον κόσμο και το όνειρο εκατομμυρίων ανθρώπων του πλανήτη να το επισκεφθούν ή να ζήσουν εκεί. Το σημερινό Παρίσι σχεδιάστηκε, ρυμοτομήθηκε και χτίστηκε  μετά τη Γαλλική Επανάσταση,  με το βαρόνο Hausman (Οσμάν) να χαράζει φαρδιές λεωφόρους και πλατείες στο κέντρο του Παρισιού.
Το Παρίσι δεν μπορείς να το φανταστείς ούτε να το περιγράψεις. Την αύρα του την αισθάνεσαι, περπατώντας μέσα στα σοκάκια του, στις ρομαντικές πλατείες του, ανακαλύπτοντας παλιές γκραβούρες και περιοδικά στα κιόσκια του ποταμού, πίνοντας καφέ στα κομψά μικρά καφενεία που συναντάς παντού στην πόλη. Αυτή η ομορφιά που κυριαρχεί, σε καλεί να το αγαπήσεις και είναι μια πόλη που πραγματικά μπορείς να τη γνωρίσεις περπατώντας. Έχει ελλειψοειδές σχήμα, ο Σηκουάνας χωρίζει στα δυο τα είκοσι διαμερίσματα και στο μετρό ο ένας σταθμός από τον άλλο δεν απέχει πάνω από πεντακόσια μέτρα.
Περνώντας το νησί της Σιτέ θαυμάζουμε την Παναγία των Παρισίων, τη γνωστή εκκλησία αριστούργημα γοτθικού ρυθμού και τη Σαιντ Σαπέλ, την εκκλησία του βασιλιά Λουδοβίκου Θ΄με υπέροχα βιτρό, την οποία αν την επισκεφτείτε βράδυ, μπορεί να ακούσετε μουσική μπαρόκ.
Προχωρώντας προς τον Κεραμεικό, συναντάμε  το Μουσείο του Λούβρου. Δείτε οπωσδήποτε τη Μόνα Λίζα και όσα από τα περίφημα έργα ζωγραφικής προλάβετε, την Αφροδίτη της Μήλου, τη Νίκη της Σαμοθράκης, την αιγυπτιακή πτέρυγα. Το Λούβρο είναι τεράστιο και χρειάζεται πολλές ώρες και πολλές επισκέψεις για να καταφέρει κάποιος να θαυμάσει τα εκθέματά του.
Οι κήποι του Κεραμεικού θα σας οδηγήσουν στην πλατεία Κονκόρντ, όπου κάποτε στήθηκε η λαιμητόμος για το βασιλιά και τη βασίλισσα, με τον οβελίσκο του Λούξορ στο κέντρο της.  Αμέσως μετά αρχίζει η Λεωφόρος των Ηλυσίων Πεδίων που τελειώνει στην Αψίδα του Θριάμβου. Η διαδρομή αυτή είναι γεμάτη ακριβά καταστήματα, εστιατόρια και καφέ, με πολλούς τουρίστες όλους τους μήνες τους χρόνου.
Μπορείτε να ανεβείτε στον Πύργο του Άϊφελ ή απλώς να τον θαυμάσετε, όπου  υπάρχει το φημισμένο εστιατόριο Ιούλιος Βερν, ενώ πολύ κοντά του  βρίσκεται το δάσος της  Βουλόνης με τη δυνατότητα βαρκάδας στη λίμνη, όταν ο καιρός είναι καλός.


Ο ποταμός Σηκουάνας χωρίζει  την πόλη σε δυο βασικές περιοχές, τη δεξιά στη βόρεια πλευρά και την αριστερή στη νότια πλευρά του. Η ανατολική πλευρά του Παρισιού συνδέεται με την παλιά πόλη, ενώ η δυτική με τον 19ο αι. και μετά.
Πηγαίνοντας από τη γέφυρα Γκρενέλ  ως τη γέφυρα  Κονκόρντ, θα δείτε τον Πύργο του  Άϊφελ, το Πτι Παλαί (σήμερα Μουσείο Εικαστικών τεχνών) και το Γκράν Παλαί (στεγάζει εκθέσεις και ένα μουσείο επιστημών).
Από τη γέφυρα Κονκόρντ, αριστερά μας βρίσκεται ο Κήπος του Κεραμεικού, το Λούβρο και το Σαιν Ζερμαίν, ενώ δεξιά μας βλέπουμε το μουσείο Ορσαί, το Νομισματοκοπείο και την Παναγία των Παρισίων.
Κάντε μια βόλτα στη γειτονιά του Μαραί, του οποίου οι κάτοικοι αποτελούν ένα πολιτιστικό μίγμα από εβραίους, χριστιανούς και μουσουλμάνους. Είναι μια ιστορική περιοχή με πινακοθήκες, εστιατόρια, πολυτελή καταστήματα ρούχων και αναπαλαιωμένα κτίρια. Εκεί βρίσκεται  το Δημαρχείο, το μουσείο Πικάσο, το σπίτι του Βίκτορα Ουγκό, η Λαϊκή  Όπερα  της Βαστίλης και η πιο παλιά αγορά του Παρισιού, που χρονολογείται από την εποχή του Λουδοβίκου ΧΙΙΙ. Στους πάγκους της θα δείτε από στρείδια και τυριά , μέχρι είδη από την Ανατολή.
Φθάνοντας στη δεξιά όχθη, θα δείτε το πολιτιστικό κέντρο  Μπομπιντού (Μπομπούρ), έργο του διάσημου Ιταλού αρχιτέκτονα Ρέντζιο Πιάνο με το μουσείο Μοντέρνας Τέχνης. Προχωρώντας με τα πόδια φθάνετε στο Λούβρο κι από εκεί θα βρεθείτε στη συνοικία της Όπερας, όπου μπορείτε να επισκεφθείτε την εκκλησία Μαντλέν.
Τα Ηλύσια Πεδία είναι η πιο γνωστή και πιο όμορφη λεωφόρος στην Ευρώπη, μια  λεωφόρος 325 χρόνων με γοητεία, αισθητική και κοσμοπολίτικη  αύρα. Εδώ βρίσκεται και η πρωθυπουργική κατοικία. Στην απέναντι όχθη, πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθείτε τρεις συνοικίες: το Βοτανικό κήπο, το Λουξεμβούργο και το Μον Παρνάς.
Μη φύγετε από το Παρίσι χωρίς να πάτε στη Μονμάρτρη, με τη ρωμανο-βυζαντινή εκκλησία, Σακρέ  Κερ. Περπατείστε στα ρομαντικά δρομάκια  της γειτονιάς, όπου θα συναντήσετε ζωγράφους και γκαλερί, αλλά και γνωστές προσωπικότητες του καλλιτεχνικού χώρου, ενώ το διάσημο  Μουλέν Ρούζ βρίσκεται κοντά σας.
Αν δεν σας τρομάζουν τα κοιμητήρια, το Περ Λασέζ είναι ένα αξιοθέατο. Θα ξεναγηθείτε στους τάφους του Μολιέρου, της Έντιθ Πιαφ, της Γκέρτρουντ Στάϊν, του Όσκαρ Γουάϊλντ και του Τζιμ Μόρισον.
Ο πληθυσμός του Παρισιού είναι σήμερα περίπου 11,5 εκατομμύρια και ίσως η καλύτερη εποχή για να το επισκεφτείτε είναι η άνοιξη. Αποφύγετε τον Αύγουστο, έχει πολλή υγρασία, πολλούς τουρίστες και αρκετά καταστήματα κλειστά. Επίσης μήνες αιχμής για τον τουρισμό είναι και οι Σεπτέμβριος και Οκτώβριος.
Το μετρό είναι μια πολύ καλή λύση για τις μετακινήσεις σας. Εκτείνεται σε όλη την πόλη, ακόμα και σε απομακρυσμένες περιοχές, ενώ συμφέρουν τα ημερήσια εισιτήρια (υπάρχει και κάρτα απεριορίστων διαδρομών για μετρό, τρένα, λεωφορεία, διάρκειας εβδομάδας ή μήνα). Τα ταξί είναι άφθονα στο Παρίσι, οι τιμές τους όμως είναι τσουχτερές. Μπορείτε επίσης να γνωρίσετε την πόλη με ποδήλατο (εταιρείες νοικιάζουν και η πόλη διαθέτει 150 χλιμ. ποδηλατόδρομου), ενώ αν σκοπεύετε να ξοδευτείτε, μπορείτε να κάνετε μια πτήση με ελικόπτερο. Η εμπειρία κρατάει 25 λεπτά και κοστίζει 150 ευρώ περίπου το άτομο.
Μη βιαστείτε ν αγοράσετε γκραβούρες από τα υπαίθρια βιβλιοπωλεία στο Σηκουάνα. Τα Σαββατοκύριακα στην αγορά  Πορτ ντε Μοντρέιγ,  θα βρείτε βιβλία και δεκάδες γκραβούρες άνω των 100 ετών και σε καλύτερες τιμές από αυτές στα κόσκια  του Σηκουάνα. Τις Κυριακές  αξίζει μια βόλτα στο παζάρι της Πορτ ντε Κλινιανκούρ.
Το Παρίσι έχει να επιδείξει μερικά από τα πιο ωραία και διάσημα ξενοδοχεία στον κόσμο, με τιμές ανάλογες. Εξίσου καλά είναι όμως πολλά μικρά ξενοδοχεία, όπως και οι πανσιόν και τα διαμερίσματα, με εξοπλισμένη κουζίνα, όλες τις σύγχρονες ανέσεις και σε καλές τιμές.


Όσον αφορά το φαγητό, στη Παρίσι  θα βρείτε εξαιρετική κουζίνα και μερικά από τα πιο διάσημα εστιατόρια του κόσμου. Στα  καφέ της πόλης μπορείτε επίσης να παραγγείλετε απλά και οικονομικά  μικρά  γεύματα. Αναζητήστε  τη Brasserie Lipp,  στέκι του Χέμινγουέϊ και του Φιτζέραλντ ή το La Perouse, όπου κάποτε ο  Εμίλ Ζολά και ο Βίκτωρ Ουγκώ  ήταν τακτικοί θαμώνες του, με σπάνιες θαλασσινές γεύσεις.
Το Cafe de Flore, είναι πλέον ένα  αξιοθέατο και μύθος της πόλης. Το ίδιο και τα Les Deux Magots, Lipp, Le Montana, La Mediteranee, La Procope  Cafe de Lettres (Καφέ των Γραμμάτων) και άλλα, όπου κάποτε σύχναζαν οι Χένρι Τζέϊμς, Ζαν Πολ Σαρτρ, Σιμόν ντε Μποβουάρ, Λουί Αραγκόν, Έρνεστ Χέμινγουέι, Μπλεζ Σαντράρ, Σεζάν, Ζολά και Μαρξ Ερνστ και πλήθος άλλων Γάλλων και μη συγγραφέων, καλλιτεχνών, διανοούμενων και ποιητών. Στο ξενοδοχείο Ritz προσφέρεται  πάντα  το κοκτέϊλ του Χέμινγουέί  από σαμπάνια και Curacao.
Στην avenue Montaigne θα συναντήσετε διάσημους οίκους μόδας, όπως και στην οδό Φομπούρ  Σαιίν Ονορέ.. Επισκεφθείτε τα καταστήματα Bon Marche, Printemps  και τα φημισμένα Galeries Lafayette  με τη μεγαλύτερη ποικιλία σε όλη τη Γαλλία, αλλά αν πραγματικά σας αρέσει το ψάξιμο στα  μικρά παριζιάνικα μαγαζιά, θα έχετε κάνει μια από τις ωραιότερες βόλτες της ζωής σας, διασκεδάζοντας και ανακαλύπτοντας μικρούς θησαυρούς.
Από το Ριβολί και τη Φομπούρ Σεντ Ονορέ ως την Πλας Βικτώρ Ουγκώ, τη λεωφόρο Μαρσώ και τη Φρανσουά Πρεμιέ, θα συναντήσετε την πολυτέλεια σε μερικά από τα πιο ακριβά του κόσμου. Κι αν είστε διατεθειμένοι να ξοδέψετε μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ για κάποιο αληθινά αξιόλογο κόσμημα, η Πλας Βαντόμ σας περιμένει με τα διάσημα κοσμηματοπωλεία της, όπως τους Οίκους Cartier, Chaumet κ.α..
Σχετικά με τη διασκέδαση, το Παρίσι είναι γεμάτο μπάρ, εστιατόρια με μουσική, διάσημα κλάμπ, έθνικ  live, ορχήστρες  τζάζ, μπυραρίες και κουζίνες από όλο τον κόσμο, όπως και μαγαζιά που ξενυχτούν.  Στο Καρτιέ Λατέν θα βρείτε επίσης ελληνικά μαγαζιά με μουσική και σουβλάκι με γύρο.
Ανατολικά του Παρισιού,  βρίσκεται η Eurodisney, την οποία οι Γάλλοι είναι γνωστό ότι αρχικά τη σνόμπαραν. Αργότερα μετονομάστηκε σε Disneyland  Paris, με τιμές κάπως πιο χαμηλές από τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της.



Το Παρίσι είναι ίσως η μοναδική πόλη όπου δεν μπορεί κάποιος να πει ότι βαρέθηκε. Με τα Μουσεία και τις αίθουσες εκθέσεων, τα θέατρα, τους κινηματογράφους, τους χώρους συναυλιών και διασκεδάσεων για τα παιδιά, είναι σίγουρο ότι θα ικανοποιηθεί και ο πιο απαιτητικός επισκέπτης.
Εκτός από τη Ντίσνεϊλαντ υπάρχουν και άλλα αξιοθέατα έξω από το Παρίσι, αλλά εάν έχετε χρόνο, επισκεφθείτε τις Βερσαλλίες και το Παλάτι. Αξίζει τον κόπο, η απόσταση είναι περίπου 30 χλμ. από την πόλη, αλλά θα χρειαστείτε υπομονή, γιατί θα συναντήσετε ουρές. Στις Βερσαλίες εκτός από το Παλάτι οι επισκέπτες απολαμβάνουν τους κήπους με τα γεωμετρικά σχήματα, τα μονοπάτια, τα παρτέρια και τις κρήνες.
Το Παρίσι ήταν και παραμένει για πολύ κόσμο  η Πόλη του Φωτός και ένας αγαπημένος προορισμός. Η ηθοποιός  Ώντρευ Χέμπορν είχε πεί κάποτε: “Το  Παρίσι  είναι  πάντα  μια καλή ιδέα” , ενώ ο  Χέμινγουεϊ, στις αρχές της δεκαετίας του ’30, έγραψε: “Αν δείτε τον κόσμο σαν πυραμίδα, τότε σίγουρα στην κορυφή της βρίσκεται το Παρίσι”.

______________________

Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

(remember to breathe) - Travel Alberta, Canada





Celebrate the beauty, experience the thrill and feel the joy in Alberta's soaring Canadian Rockies, big sky prairies, peaceful backcountry and energetic cities.

For more information about things to do in Alberta visit: http://ow.ly/xpo6N

Song/Artist: "Roam"/Wil Mimnaugh