καλα ταξιδια και ειδικα αυτη την εποχη να γνωρισουμε την Πατριδα μας *

online διαδρομες, ταξιδια, περιηγησεις, οδοιπορικα απο τα αρχαια χρονια μεχρι τις μερες μας...με περιηγητη τον Πάνο Σ. Αϊβαλή
Η Φωτό Μου
......................................γυρίζουμε και γνωρίζουμε την πανέμορφη Ελλάδα για να μένουν και τα ευρώ στη Ελλάδα ...
...........................................................Ενθετο περιοδικό της εφημερίδας "Αρκαδικό Βήμα" *
email επικοινωνιας: kepeme@gmail.com

~~

~~
....με βάρκα την ελπίδα για μακρινά ταξίδια

Δευτέρα 25 Μαΐου 2015

Από την Ελλάδα στην Ισπανία και στην Κόστα Ρίκα

   Ταξιδεύοντας    

Οι νέοι της εποχής μας ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο, αναμειγνύοντας εθνικότητες, πόλεις και ταυτότητες. Ο καθένας, ανάλογα με το κίνητρό του, κυνηγάει ένα όνειρο, μια φιλοδοξία, γνώσεις, εμπειρίες ή μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Αυτή η «μετακινούμενη γενιά» αποτελεί έναν πυρήνα κοινωνικής εξέλιξης προς την ιδέα μιας παγκόσμιας ταυτότητας. Το See YOUth Around αφιερώνει λίγο διαδικτυακό χώρο σε νέους διαφόρων εθνικοτήτων που ταξιδεύουν για μια καινούργια εμπειρία ή μια νέα αρχή.

Από την Ελλάδα στην Ισπανία και στην Κόστα Ρίκα

Της Τζίνας Τσιλιμπή
11
Όνομα: Δημήτρης Κυριακούλης
Από: Πάτρα, Ελλάδα
Προς: Βαλένθια και Κόστα Ρίκα
Σκοπός: περιπέτεια κι εμπειρία
Οι συνθήκες της ζωής σου και οι ασχολίες σου πριν αποφασίσεις να φύγεις.
Έφυγα από την Ελλάδα το 2008, ακριβώς τη χρονιά που ολοκλήρωσα τις σπουδές μου. Σπούδασα Πολιτικός Μηχανικός στην Πάτρα, πόλη όπου γεννήθηκα επίσης. Εκείνη την περίοδο (τα τελευταία 2 χρόνια περίπου) βρισκόμουν σε ένα είδος γενικότερου τέλματος; δεν ήξερα αν πράγματι ήθελα να εργαστώ ως μηχανικός, αλλά δεν είχα και κάποια άλλη εναλλακτική που να με ενθουσιάζει. Από την άλλη, δεν ήθελα να μείνω άλλο στην Πάτρα (πολύ μικρή για να με κρατήσει), αλλά επίσης δεν είχα κάποια ιδέα ως προς το πού θα μπορούσα ενδεχομένως να μετακομίσω. Κάπως έτσι λοιπόν κατέληξα στη ιδέα ενός μεταπτυχιακού στο εξωτερικό, και συγκεκριμένα στην Ισπανία, μιας και εκείνη την εποχή είχα αρχίσει μαθήματα Ισπανικών.
Οι ασχολίες μου την εποχή εκείνη ήταν, οι σπουδές μου σε πρώτο πλάνο, και κατόπιν τα μαθήματα ισπανικών, ξύδια και ταξίδια (χαχα). Έβγαινα αρκετά με φίλους και γνωστούς, αλλά πάντα στα ίδια μπαρ, με τις ίδιες κουβέντες. Φαντάζομαι ότι αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απόφασή μου να φύγω για το εξωτερικό. Αν και από μικρός μου άρεσε πολύ να ταξιδεύω, και τα τελευταία χρόνια ως φοιτητής, ήμουν μονίμως “πριζομένος”, με το διαβατήριο στα δόντια, από το ένα μέρος στο άλλο.
Τι σε ώθησε προς το εξωτερικό; Τι συμβουλές δεχόσουν από τον κύκλο σου;
Καταρχάς, η δίψα να γνωρίσω νέα μέρη, νέες κουλτούρες και κυρίως νέες γλώσσες. Έχω μια ιδιαίτερη σχέση με τις γλώσσες, που μάλλον την κληρονόμησα από τη μητέρα μου. Η ιδέα ότι δεν μπορώ να καταλάβω τον διπλανό μου μόνο και μόνο επειδή δε γνωρίζω τον κώδικα επικοινωνίας που χρησημοποιεί, με τρελαίνει! Επίσης μάλλον και τα γονίδιά μου έπαιξαν το ρόλο τους; Η μητέρα μου είναι Δανέζα, αλλά επίσης λάτρης της περιπέτειας και των ταξιδιών, μετά από αρκετές περιπλανήσεις, τελικά κατέληξε στην Ελλάδα. Γενικότερα πάντως, η οικογένειά μου ήταν πολύ δεκτική και στήριξαν την απόφασή μου. Όσο για τους φίλους, ούτε κρύο ούτε ζεστό. Οι περισσότεροι δεν έχουν ιδιαίτερες φιλοδοξίες, οπότε δεν είχαν κάτι ιδιαίτερο να με συμβουλέψουν. Γενικώς, πάντα ήμουν αρκετά ανεξάρτητος, και “survivor”. Όπου πάω γρήγορα εγκλιματίζομαι, και βρίσκω την άκρη μόνος μου.
Πώς επέλεξες την χώρα και την πόλη;
Όπως ανέφερα και πριν, η αρχική μου πρόθεση ήταν να κάνω ένα μεταπτυχιακό. Λόγω γλώσσας λοιπόν επέλεξα την Ισπανία. Ήμουν μεταξύ Μαδρίτης, Βαρκελόνης και Βαλένθια. Εξετάζοντας τα δίδακτρα, τη δυσκολία εισαγωγής στη σχολή, και το κόστος ζωής, τελικά επέλεξα τη Βαλένθια. Κάπως τυχαία και μπακαλίστικα ήταν όλα, μη φαντάζεστε κάποια ιδαίτερη και εις βάθος διερεύνηση. Εγώ βασικά να φύγω ήθελα. Στη συνέχεια έμεινα σε διάφορες πόλεις, μέχρι να καταλήξω Μαδρίτη, να ερωτευτώ και να ξενιτευτώ εκ νέου, αυτή τη φορά στην άλλη μεριά του Ατλαντικού.
Οι λόγοι που επέλεξα την Κόστα Ρίκα, τελείως τυχοδωκτικοί; καταρχάς τα εισητήρια Μαδρίτη-Κόστα Ρίκα ήταν τα φτηνότερα της γύρω περιοχής. Και δεύτερον, φαινόταν μια χώρα μικρή κι εύκολη ως προς τη μετακίνηση και την προσαρμογή. Κατόπιν, όταν πλέον είμασταν, όλοι συμφωνούσαν ότι το καλύτερο μέρος για να εργαστείς ήταν το Ταμαρίντο. Έτσι καταλήξαμε Ταμαρίντο λοιπόν.
2
Ταμαρίντο
Τι φοβόσουν σε αυτή την αλλαγή;
Την πρώτη φορά που μετακόμισα σε μια ξένη χώρα, στην Ισπανία, τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα. Έπαιζε ένας σχετικός φόβος, ή μάλλον μια αγωνία, αναμενόμενα συναισθήματα που προκαλεί η αβεβαιότητα. Οικύριοι φόβοι μου την περίοδο εκείνη ήταν, καταρχάς το οικονομικό, και κατά δεύτερον η πιθανότητα να αποτύχω και να πρέπει να γυρίσω με την ουρά στα σκέλια. Αυτόν το δεύτερο φόβο, ηλιθιωδώς, μου τον είχαν δημιουργήσει διάφορα άτομα του ευρύτερου περιβάλλοντός μου, που τρέφονται με τα στραβοπατήματα των άλλων και περιμένουν στη γωνία να σου πουν: “Στα ‘λεγα εγώ!” Κάτι τέτοια άτομα και οι απόψεις τους, μου είναι πλεόν τελείως αδιάφορα.
Δεν μπορώ να πω όμως πως είχα ιδαίτερους φόβους, πέραν του οικονομικού. Γι’ αυτό και σύντομα, μετά την πρώτη δουλειά που βρήκα κι άρχισα να στέκομαι στα πόδια μου, χαθήκανε και τα άγχη και οι αμφιβολίες. Από εκεί κι έπειτα, τα πράγματα πήγαιναν όλο και καλύτερα, και η εμπιστοσύνη στον ευατό μου μεγάλωνε.
Όσον αφορά το ταξίδι “εις τας Αμέρικας”, σαφώς ήταν πολύ ευκολότερη απόφαση, και ούτε φόβος υπήρχε, ούτε ανησυχίες. Κυρίως λόγω εμπειρίας, αλλά φυσικά λόγω και του γεγονότος ότι δεν πήγαινα μόνος μου, αλλά με μια σύντροφο με την οποία αλληλοσυμπληρονόμασταν και αντλούσαμε κουράγια ο ένας απ’ τον άλλον.
7
Η πρώτη σου εντύπωση για την πόλη.
Η Βαλένθια είναι μια κλασσική Ισπανική /Ευρωπαική πόλη. Καμία ιδαίτερη εντύπωση – πέραν του γεγονότος ότι όλοι μιλούσαν ισπανικά! Όμορφη πόλη, περιποιημένη, αλλά τίποτε το ιδιαίτερο σε πρώτη φάση. Όσο για τις πρώτες εντυπώσεις από Ισημερινό (Κόστα Ρίκα, Παναμά), εκεί αλλάζει το πράγμα. Εκεί οι πρώτες εντυπώσεις ήτανε πράγματι δυνατές, κι έντονα φορτισμένες. Άλλη Ήπειρος, άλλοι άνθρωποι, άλλες συνήθειες, άλλο κλίμα… Τα πάντα ήταν διαφορετικά. Φύγαμε ένα πρωί από τη Μαδρίτη με 10 °C και μετά από δυο μέρες ταξίδι προσγειωθήκαμε στο9 Σαν Χοσέ; 35°C! Το αστείο είναι ότι από τότε (πάνε πάνω από δυο χρόνια πλέον), δεν έχω ξαναδεί χειμωνα! Καλά καλά δεν έχω φορέσει ζακέτα! Τα ίδια και στον Παναμά, όπου ήταν και η πρώτη μας επαφή με την Καραιβική; Πραγματικός παράδεισος! Άλλα χρώματα, άλλες εικόνες, άλλες θάλλασες, άλλος κόσμος. Γενικάμ, μπορώ να πω πως τα δυο χρόνια αυτά περιπλάνησης εδώ στην κεντρική Αμερική μου έχουν προσφέρει σαφώς περισσότερες κι εντονότερες εικόνες από όλα τα υπόλοιπα τα ξίδια της ζωής μου μαζί.
3
Οι άνθρωποι.
Όσον αφορά τους Ισπανούς, το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που άντλησα στα 5 χρόνια διαμονής μου στην Ισπανία, είναι το πόσο πολύ μοιάζουν με τους Έλληνες. Θα τολμούσα να πω πως το “Una faccia, una razza”, θα ταίριαζε περισσότερο με τους Ισπανούς παρά με τους Ιταλούς. Αυτό με έκανε κιόλας να νιώσω πολύ οικεία και άνετα στην Ισπανία, από την πρώτη στιγμή.
Από την άλλη, εδώ στην Κόστα Ρίκα, η διαφορά με τους κατοίκους είναι χαώδης. Οι άνθρωποι στην κεντρική Αμερική είναι σαφώς πολύ πιο διαφορετικοί από εμάς. Αυτό είναι και το ενδιαφέρον της όλης υπόθεσης. Καταρχάς, για πρώτη φορά ένιωσα την έντονη διαφορά κουλτούρας μεταξύ των κατοίκων της Γηραιάς Ηπείρου, και των Αμερικανών. Τα τόσα χρόνια τριβών και ζυμώσεων που έδωσαν στους Ευρωπαίους αυτή τη βαριά πολιτισμική κληρονομιά, τους επιτρέπουν να κατανοούν τα πράγματα διαφορετικά, και να δημιουργούν μια άλλη κοσμοθεωρία.
Πέραν αυτού όμως, καθημερινά και για πολύ καιρό, δεν έπαυαν να μας εκπλήσσουν οι άνθρωποι με τη διαφορετικότητά τους. Διαφορετικότητα που την εντοπίζεις σε όλες της πτυχές της καθημερινότητάς τους; Στη συμπεριφορά, στον τρόπο ομιλίας, στις διατροφικές τους συνήθειες, στις συνήθειες τους, σε ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί.
6
Η δουλειά. Πώς προέκυψε και τι κάνεις?
Από δουλειές, και τί δεν έχω κάνει από τότε που ‘φυγα από την Ελλάδα. Για να αναφέρω τις σημαντικότερες στα γρήγορα:
Στην Ισπανία: φροντιστήρια ελληνικών, οικοδομή, σοφέρ, τηλεφωνητής σε after sales center, μεταφραστής σε γραφείο πολυεθνικής, ταξιθέτης σε τσίρκο (Cirque Du Soleil), καθηγητής αγγλικών. Αυτή η τελευταία ήτανε και μακράν η αγαπημένη μου όλων. Μέχρι σήμερα δεν έχω βρει δουλειά που να με γεμίζει και να με ικανοποιεί περισσότερο.
Στην Κόστα Ρίκα: Μάγειρας σε πιτσαρία, ντελιβεράς με μηχανή, βοηθός φωτογράφου, μπάρμαν. Αυτή η τελευταία ήταν στο ίδιο ξενοδοχείο που δουλεύω τώρα ως ρεσεψιονίστας.
Στον Παναμά: μάγειρας, ιδιωτικός οδηγός.
4
Τι αγαπάς περισσότερο στην πόλη και κάτι που δεν σου αρέσει.
Τι αγαπάω περισσότερο: τη θάλλασα, το ατέλειωτο καλοκαίρι, τα τροπικά φρούτα, τους απλούς και ανοιχτόκαρδους ανθρώπους, την πολυπολιτισμικότητα, τους χαλαρούς ρυθμούς, το ότι μπορώ να πάω στη δουλειά ξυπόλητος, τα παιδιά με τα οποία δουλεύω και κάνω παρέα, το όνομα του χωριού (Ταμαρίντο, είναι τροπικό φρούτο-όσπριο, νοστιμότατο σε χυμό, αλλά και σε σάλτσες για κρέας).
Κάτι που δεν μου αρέσει: το μεγαλύτερο μείον είναι στο φαγητό. Η έλειψη ελαιόλαδου (κι ελιάς, μου λείπουν οι ελιές, τα δέντρα), φρέσκου τυριού, ρίγανης, κτλ. Γενικώς η διατροφή στην κεντρική Αμερική αποτελείται από ρύζι, φασόλια (the famous rice&beans), μάπα, καλαμπόκι και φρούτα.
5
Τι είναι ή τι σημαίνει η Ελλάδα για σένα, με τα σημερινά δεδομένα της ζωής σου.
Αυτή τη στιγμή για μένα η Ελλάδα σημαίνει διακοπές, οικογένεια, φίλοι και γνωστοί. Κάθε φορά που επιστρέφω Ελλάδα επανασυνδέομαι με όλα τα αγαπημένα πρόσωπα. Επίσης είναι μια ευκαιρία να ανανεώσω τη σχέση μου με τη γλώσσα, πράγμα σημαντικότατο για εμένα, καθώς θεωρώ πως η ελληνική γλώσσα είναι το σημαντικότεροεφόδιο και το μεγαλύτερο κέρδος του να γεννηθεί κανείς Έλληνας.
Τι σκέφτεσαι σχετικά με την επιστροφή σου;
-Θα επέστρεφες; Αν όχι, γιατί;
-Αν ναι, κάτω από ποιες συνθήκες;
Σαφώς και θα ήθελα κάποια στιγμή να επιστρέψω στην Ελλάδα. Θεωρώ πως σε νορμάλ περιόδους η Ελλάδα είναι ένα από τα καλύτερα μέρη που μπορεί κανείς να ζήσει. Θα μου άρεσε π.χ. όταν πλέον κουραστώ να ταξιδεύω και αποφασίσω να εγκατασταθώ κάπου μόνιμα, να τη χωθώ σε ένα νησάκι του Ιονίου, την Ιθάκη συγκεκριμένα, και να στήσω το “μαγαζάκι” μου. Μη με ρωτήσετε τί μαγαζάκι, γιατί δεν έχω την παραμικρή ιδέα ακόμα. Αλλά αυτή η ατέλειωτη συλλογή εμπειριών, ιδεών κι εργασιών που φτιάχνω εδώ και χρόνια, θέλω να πιστεύω πως σε κάτι απτό θα μπορέσει να μετουσιωθεί στο μέλλον. Κάτι που να μου επιτρέπει να αποσυρθώ στο νησάκι μου και ευχαριστιέμαι τη ζωή μου με λίγα και καλά.
Σαφώς και έχω πλήρη συνείδηση του πόσο αδύνατο είναι κάτι παρόμοιο υπο τις σημερινές συνθήκες στην Ελλάδα, αλλά θέλω να παραμένω αισιόδοξος και να πισυεύω πως δεν θα είναι έτσι για πάντα. Ελπίζω λοιπόν σε κάποια χρόνια να είναι οι συνθήκες τέτοιες που να επιτρέπουν τον επαναπατρισμό.
Τι σημαίνει πατρίδα για σένα;
Για εμένα πατρίδα είναι όπου έχω φίλους και ανθρώπους που αγαπώ. Όπου ξέρω πως ανα πάσα στιγμή μπορώ να πάω και να νοιώσω εξ’ αρχής οικεία και ζεστά. Πατρίδα είναι όλα αυτά τα μέρη όπου έζησα και άντλησα εμπειρίες, καθώς και όλα αυτά που ακόμη δε γνώρισα αλλά με περιμένουν να τα ανακαλύψω και να τα αγαπήσω.
Εννοείται πως την Ελλάδα τη νοιώθω πιο οικεία και πιο δικιά μου ίσως από την Κόστα Ρίκα, αλλά τα συναισθήματα αυτά δεν προέρχονται από τα βιβλία της ιστορίας, από την ελληνικότητα του DNA μου, και άλλες τέτοιες εθνικιστικές αντιλήψεις. Προέρχονται από τις παιδικές μου εικόνες, αντλούνται από τις στιγμές που έζησα και με σημάδεψαν, από τη γλώσσα μου μοιράζομαι με όλους τους συμπατριώτες μου, στην οποία πάντα θα μπορώ να εκφράζομαι με τη μεγαλύτερη δυνατη ευκολία. Η γλώσσα ίσως να είναι και ο λόγος που αισθάνομαι τόσο άνετα και οικεία στις ισπανόφωνες χώρες. Κατ’ εμέ, εαν θέλεις να εγκληματιστείς πραγματικά σε ένα ξένο μέρος και να φτάσεις στο σημείο να το νιώσεις δικό σου, πατρίδα σου, πρέπει να μάθεις τέλεια την τοπική γλώσσα. Να αποκτήσεις την απαραίτητη προφορά, να εξοικειωθείς με τους ιδιωματισμούς, την αργκό, τις βρισιές, τις παροιμίες, να μάθεις να σκέφτσαι, και αν γίνεται και να ονειρεύεσαι στη γλώσσα αυτή. Αν το καταφέρεις αυτό, όλα γίνονται πιο εύκολα.
8
Το σπίτι
Πού βλέπεις τον εαυτό σου στο μέλλον;
Μακάρι να ‘ξερα! (Ειλικρινής απάντηση)