καλα ταξιδια και ειδικα αυτη την εποχη να γνωρισουμε την Πατριδα μας *

online διαδρομες, ταξιδια, περιηγησεις, οδοιπορικα απο τα αρχαια χρονια μεχρι τις μερες μας...με περιηγητη τον Πάνο Σ. Αϊβαλή
Η Φωτό Μου
......................................γυρίζουμε και γνωρίζουμε την πανέμορφη Ελλάδα για να μένουν και τα ευρώ στη Ελλάδα ...
...........................................................Ενθετο περιοδικό της εφημερίδας "Αρκαδικό Βήμα" *
email επικοινωνιας: kepeme@gmail.com

~~

~~
....με βάρκα την ελπίδα για μακρινά ταξίδια

Κυριακή 31 Αυγούστου 2008

Σφυρίγματα τρένων, ατμομηχανές που «ασθμαίνουν»

Ταξίδι
στο χρόνο
με μια
ατμομηχανή

Εικόνες και ήχοι από την εποχή που το τρένο αποτελούσε πολυτέλεια εγείρουν τη νοσταλγία των επισκεπτών

Σφυρίγματα τρένων, ατμομηχανές που «ασθμαίνουν» σε ανηφορικές διαδρομές και πέτρινα γεφύρια, τροχοί που συρίζουν εκκωφαντικά πάνω στις ράγες και ο καπνός να «τρέχει» σαν... «κυνηγημένος» προς την αντίθετη κατεύθυνση. Εικόνες και ήχοι άλλων εποχών, τότε που το τρένο αποτελούσε πολυτέλεια, έρχονται στον νου και εγείρουν τη νοσταλγία των επισκεπτών ενός ξεχωριστού χώρου, του Σιδηροδρομικού Μουσείου της Αθήνας.
Ατμομηχανές, που έπιαναν τελική... 10 χιλιόμετρα την ώρα, δρεζίνες, που μετέφεραν το προσωπικό σε μακρινά σημεία του σιδηροδρομικού δικτύου, που έπρεπε να γίνει έλεγχος ή συντήρηση, το βαγόνι του βασιλιά Γεωργίου Α, το βαγόνι - καπνιστήριο του σουλτάνου Αβδούλ Αζίζ και ο οδοντωτός, που εκτελούσε τη διαδρομή Διακοφτό - Καλάβρυτα, είναι μερικά από τα εκθέματα του μουσείου, που τραβούν την προσοχή.
Μία διαδρομή πίσω στον χρόνο, όταν το τρένο κάλυπτε την απόσταση Αθήνα - Θεσσαλονίκη σε 12 ώρες και 25 λεπτά και ο μέσος ετήσιος μισθός του σιδηροδρομικού ήταν 30.000 δραχμές.
Το μουσείο άνοιξε τις πύλες του πριν από 22 χρόνια, στεγάζεται σε έναν περιορισμένο χώρο κοντά στα πρακτορεία ΚΤΕΛ της Λιοσίων και «ξεδιπλώνει» την ιστορία των τρένων σε μαθητές σχολείων, γκρουπ και μεμονωμένους επισκέπτες.
Σπάνιο υλικόΣπάνιο τροχαίο υλικό και άλλα αντικείμενα σχετικά με τους σιδηρόδρομους, όπως τηλέγραφοι, στολές, σφραγίδες, μηχανήματα για εκτύπωση και επικύρωση εισιτηρίων μέχρι και ομόλογα των Ελληνικών Σιδηροδρόμων εντοπίζονται διάσπαρτα σε διάφορα σημεία της Ελλάδας, όπως σε Δράμα, Θεσσαλονίκη, Καλαμάτα και Διακοφτό και όραμα των ανθρώπων, που εργάζονται στο Σιδηροδρομικό Μουσείο, είναι η δημιουργία ενός σύγχρονου χώρου, ικανού να φιλοξενήσει την ιστορία του σιδηρόδρομου στη χώρα μας.
Καπνιστήριο του σουλτάνουΕνα περίτεχνο λάφυρο με ιστορική αξία. Το βαγόνι, που χρησιμοποιούσε για καπνιστήριο ο σουλτάνος Αβδούλ Αζίζ, έπεσε στα χέρια του ελληνικού στρατού κατά τον Α Βαλκανικό Πόλεμο και σήμερα φυλάσσεται στο Σιδηροδρομικό Μουσείο. Προέρχεται από τον τουρκικό συρμό του σουλτάνου, που αποτελούνταν από πέντε οχήματα: τον κοιτώνα, το σαλόνι, το καπνιστήριο, το υπασπιστήριο και το μαγειρείο. Από αυτά σώζεται μόνο το καπνιστήριο. Ο συρμός αποτελούσε δώρο της αυτοκράτειρας Ευγενίας της Γαλλίας στο σουλτάνο Αβδούλ Αζίζ. Κάτοχός του υπήρξε και ο διαβόητος σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ ο Β. Ο εξωτερικός διάκοσμος με τα χρυσά αραβουργήματα και τις στριφτές κολόνες, αλλά και η σκαλιστή οροφή στο εσωτερικό συνθέτουν ένα βαγόνι μοναδικής αισθητικής.
Τοπογραφικά όργαναΣτις προθήκες του Σιδηροδρομικού Μουσείου βρίσκονται συγκεντρωμένα τοπογραφικά όργανα, τα περισσότερα από τα οποία χρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή του σιδηροδρομικού δικτύου της Πελοποννήσου στα τέλη του 19ου αιώνα.
ΕκχιονιστικόΗ ατμάμαξα της σειράς Ε 5204 κύλησε στις ράγες για πρώτη φορά το 1903 και η μέγιστη ταχύτητα που μπορούσε να πιάσει ήταν 60 χιλιόμετρα την ώρα. Η ειδική «μάσκα» στο μπροστινό της μέρος λειτουργούσε σαν εκχιονιστικό μηχάνημα και έτσι μπορούσε να πραγματοποιεί ταξίδια ακόμη και μέσα στα χιόνια και στον πάγο.
ΡομπότΤην υποδοχή των επισκεπτών του μουσείου έχει αναλάβει ένα ρομπότ φτιαγμένο εξ ολοκλήρου από αυθεντικά εξαρτήματα παλαιάς ντιζελομηχανής. Ο πρωτότυπος αυτός... «σταθμάρχης» κατασκευάστηκε στο εργοστάσιο του ΟΣΕ στον Πειραιά πριν από δύο χρόνια και μας καλωσορίζει κατά την είσοδό μας στο Σιδηροδρομικό Μουσείο.
ΠυροσβεστήρεςΟι σπινθήρες που δημιουργούνταν από την τριβή των τροχών πάνω στις γραμμές συχνά προκαλούσαν φωτιά και εκτεταμένες ζημιές, γι αυτό και συνήθιζαν να εξοπλίζουν τα τρένα με χειροκίνητες πυροσβεστικές αντλίες, που συνέβαλαν στην άμεση κατάσβεση της φωτιάς και στην αποφυγή προβλημάτων.
Οδοντωτός Διακοφτό - Καλάβρυτα
Περιήγηση στο φαράγγι του Βουραϊκού με μέγιστη ταχύτητα τα... 35 χιλιόμετρα την ώρα. Μπορεί ο περίφημος οδοντωτός, που κάλυπτε τη διαδρομή Διακοφτό - Καλάβρυτα, να μην εκτελούσε... «δρομολόγια εξπρές», η εμπειρία όμως που προσέφερε ήταν αδιαμφισβήτητα μοναδική. Στο μουσείο μπορεί ο επισκέπτης να ταξιδέψει νοερά με τα ξύλινα βαγόνια και την ατμάμαξα, που τέθηκε σε κυκλοφορία το 1899.
«Τίρυνθα»
Νοσταλγικές εικόνες από το μακρινό παρελθόν φέρνει στο προσκήνιο η «ΤΙΡΥΝΣ», η παλαιότερη ατμάμαξα στην Ελλάδα, που έχει διασωθεί και αποτελεί το πρώτο έκθεμα που αντικρίζει κανείς μπαίνοντας στην αίθουσα με το τροχαίο υλικό. Μία γραφική μηχανή, που παρόμοιές της μας είναι οικείες κυρίως από ασπρόμαυρες ταινίες εποχής, τότε που το τρένο φάνταζε πολυτέλεια και προκαλούσε το δέος των ανθρώπων, που είχαν συνηθίσει να μετακινούνται με άλογα, κάρα και άμαξες. Κατασκευάστηκε στη Γερμανία στο εργοστάσιο «ΚRΑUSS & Co» και τέθηκε σε κυκλοφορία το 1884. Το βάρος της ατμάμαξας κενής είναι σχεδόν 10 τόνοι, ενώ με πλήρη εφόδια ξεπερνούσε τους 13 τόνους.
Βασιλικό βαγόνιΤικ, ερυθρόξυλο, σφένδαμος και καρυδιά αποτέλεσαν την πρώτη ύλη για την κατασκευή ενός ξεχωριστού βαγονιού. Από την ασυνήθιστη για τρένο πολυτέλεια, αλλά και από το χρυσό αποτύπωμα του βασιλικού εμβλήματος, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό του, αντιλαμβανόμαστε πως πρόκειται για ένα ιδιαίτερο βαγόνι. Είναι το «βασιλικό βαγόνι», που προσέφερε το 1888 η εταιρεία του Σιδηροδρόμου Αθηνών - Πειραιώς στον Γεώργιο Α για τα 25 χρόνια από την ανάρρησή του στον θρόνο. Ενα υπερπολυτελές όχημα με ξύλινες επενδύσεις στους εσωτερικούς τοίχους, σατέν σαλόνια σε βεραμάν απόχρωση, βελούδινες πορφυρές μοκέτες και περίτεχνα φωτιστικά.
Μέχρι το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, ο σιδηρόδρομος ήταν το πιο προσφιλές μεταφορικό μέσο των γαλαζοαίματων, γι αυτό και τα διάφορα σιδηροδρομικά δίκτυα προμηθεύονταν ειδικά οχήματα ακόμη και ολόκληρους συρμούς αποκλειστικά για τις μετακινήσεις των εστεμμένων.
Δρεζίνες
Αντιπροσωπευτικά δείγματα χειροκίνητων και ποδοκίνητων δρεζίνων, που χρησιμοποιούνταν κυρίως για τη μεταφορά του προσωπικού, καθώς επίσης εργαλείων και άλλων υλικών, στα σημεία εκείνα του σιδηροδρομικού δικτύου που έπρεπε να γίνει έλεγχος και συντήρηση.
Στο μουσείο εκτίθενται διάφοροι τύποι τέτοιων κατασκευών και για διάφορα πλάτη γραμμής. Ξεχωρίζουν δύο ξύλινες χειροκίνητες δρεζίνες από τους Σιδηρόδρομους Θεσσαλίας και μία χειροκίνητη διθέσια, με τρεις τροχούς, των Σιδηρόδρομων Πελοποννήσου. Οι σημερινές δρεζίνες του ΟΣΕ είναι μηχανοκίνητες.
ΡΟΥΛΑ ΓΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
ΦΩΤΟ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΟΣ
*«E» 28/8

Σάββατο 30 Αυγούστου 2008

«Η Ολυμπιακή αφορά ολόκληρο τον ελληνισμό»


Για εφαρμογή μεθοδευμένου και συστηματικού σχεδίου απαξίωσης, συρρίκνωσης και τελικά διάλυσης των Ολυμπιακών Αερογραμμών κατηγορούν την κυβέρνηση 48 βουλευτές του ΠαΣοΚ οι οποίοι κατέθεσαν Επίκαιρη Επερώτηση στη Βουλή.

Από την πλευρά τους, οι εργαζόμενοι της Ολυμπιακής αντιδρούν στα σχέδια συρρίκνωσης και θεωρούν ότι οι διοικήσεις ευθύνονται για τα υψηλά ελλείμματα της εταιρείας. « Η κατάσταση στην ΟΑ αυτό το καλοκαίρι είναι σίγουρα η πιο μίζερη και η πιο απογοητευτική στην ιστορία της ως σήμερα » τονίζει ο κ. Ι. Πέππας, εκπρόσωπος των εργαζομένων στη Διοίκηση της Ολυμπιακής.
Και θεωρεί υπεύθυνους τον υπουργό Μεταφορών και τις διοικήσεις τις οποίες αυτός διόρισε.
- Τι σημαίνει για την Ολυμπιακή η περικοπή δρομολογίων; «Η συνεχής συρρίκνωση, οι κατά καιρούς φήμες και σεναριολογίες, η μεθοδευμένη απαξίωση της ΟΑ απέναντι στο επιβατικό κοινό και η ακατάσχετη ασχετοσύνη τους για το αεροπορικό έργο έχουν βάλει μέσα τον Ομιλο Εταιρειών Ολυμπιακής πάνω από 100 εκατ. ευρώ το τελευταίο 11μηνο. Η απόσυρση της Ολυμπιακής από διάφορους προορισμούς προς τους οποίους χρόνια τώρα πετούσε δεν γίνεται για την προστασία της εταιρείας από ζημιογόνους γραμμές αλλά γίνεται για την “προστασία” του ανταγωνιστή ιδιώτη της δημόσιας ΟΑ. Πώς γίνεται την ίδια στιγμή που η ΟΑ ανακοινώνει το από και προς διάφορες περιοχές κόψιμο των δρομολογίων της η ιδιωτική αεροπορική εταιρεία της χώρας να αναπτύσσεται και να καλύπτει το κενό της ΟΑ; Πώς γίνεται ο υπουργός Μεταφορών και οι διοικήσεις τις οποίες ο ίδιος διορίζει να ασκούν μια τέτοια πολιτική εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος μιας κρατικής εταιρείας (αφού αποδεδειγμένα δημιουργούν νέα γενιά ελλειμμάτων), ενώ παράλληλα ο ανταγωνιστής ιδιώτης της δημόσιας εταιρείας να αναπτύσσεται και να απορροφά το κενό που δημιουργείται στην αγορά; Η υποθετική σκέψη ότι αυτή η πολιτική ασκείται με αυτό τον τρόπο από ανικανότητα και όχι από σκοπιμότητα βρίσκει απάντηση στο γνωμικό “δεν ήξερες, δε ρώταγες;”». - Θεωρείτε ότι μπορεί να κλείσει η Ολυμπιακή; «Θεωρώ ότι η υπόθεση αυτής της εταιρείας αφορά ολόκληρο τον ελληνισμό. Η Ολυμπιακή δεν είναι κτήμα του κατόχου της κρατικής μετοχής της. Είναι απόκτημα της Ελλάδας γιατί είναι ο εθνικός μας αερομεταφορέας. Η Ολυμπιακή δεν έχει την υπεράσπιση μόνο των εργαζομένων σε αυτή. Η ασφάλεια και η αξιοπιστία αυτής της εταιρείας στους αιθέρες όλης της Γης είναι η εθνική μας υπερηφάνεια στους ουρανούς. Τα αεροπλάνα της Ολυμπιακής μεταφέρουν την ελληνική σημαία και αντιπροσωπεύουν τη χώρα παντού. Η ασφάλεια δεν αγοράζεται με τίποτε. Η εθνική υπερηφάνεια δεν προσκυνάει συμφέροντα. Η σημαία της πατρίδας δεν είναι οικόσημο. Ο κ. Χατζηδάκης πρέπει να γνωρίζει ως πολιτικός ότι τα λάθη που κάνει, έστω και από άγνοια, εις βάρος δημόσιας περιουσίας όπως είναι η Ολυμπιακή, δεν θα του στερήσουν μονάχα ψήφους. Βέβαια κάποιοι ίσως πουν ότι και τα λάθη είναι επιτρεπτά και ανθρώπινα, ακόμη και στην άσκηση της πολιτικής λειτουργίας. Σωστό. Στην περίπτωση, όμως, της Ολυμπιακής τα λάθη τους είναι μοιραία». Στα πράγματα «Η Ολυμπιακή αφορά ολόκληρο τον ελληνισμό» Για εφαρμογή μεθοδευμένου και συστηματικού σχεδίου απαξίωσης, συρρίκνωσης και τελικά διάλυσης των Ολυμπιακών Αερογραμμών κατηγορούν την κυβέρνηση 48 βουλευτές του ΠαΣοΚ οι οποίοι κατέθεσαν Επίκαιρη Επερώτηση στη Βουλή. Από την πλευρά τους, οι εργαζόμενοι της Ολυμπιακής αντιδρούν στα σχέδια συρρίκνωσης και θεωρούν ότι οι διοικήσεις ευθύνονται για τα υψηλά ελλείμματα της εταιρείας. « Η κατάσταση στην ΟΑ αυτό το καλοκαίρι είναι σίγουρα η πιο μίζερη και η πιο απογοητευτική στην ιστορία της ως σήμερα » τονίζει ο κ. Ι. Πέππας, εκπρόσωπος των εργαζομένων στη Διοίκηση της Ολυμπιακής. Και θεωρεί υπεύθυνους τον υπουργό Μεταφορών και τις διοικήσεις τις οποίες αυτός διόρισε. - Τι σημαίνει για την Ολυμπιακή η περικοπή δρομολογίων; «Η συνεχής συρρίκνωση, οι κατά καιρούς φήμες και σεναριολογίες, η μεθοδευμένη απαξίωση της ΟΑ απέναντι στο επιβατικό κοινό και η ακατάσχετη ασχετοσύνη τους για το αεροπορικό έργο έχουν βάλει μέσα τον Ομιλο Εταιρειών Ολυμπιακής πάνω από 100 εκατ. ευρώ το τελευταίο 11μηνο. Η απόσυρση της Ολυμπιακής από διάφορους προορισμούς προς τους οποίους χρόνια τώρα πετούσε δεν γίνεται για την προστασία της εταιρείας από ζημιογόνους γραμμές αλλά γίνεται για την “προστασία” του ανταγωνιστή ιδιώτη της δημόσιας ΟΑ. Πώς γίνεται την ίδια στιγμή που η ΟΑ ανακοινώνει το από και προς διάφορες περιοχές κόψιμο των δρομολογίων της η ιδιωτική αεροπορική εταιρεία της χώρας να αναπτύσσεται και να καλύπτει το κενό της ΟΑ; Πώς γίνεται ο υπουργός Μεταφορών και οι διοικήσεις τις οποίες ο ίδιος διορίζει να ασκούν μια τέτοια πολιτική εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος μιας κρατικής εταιρείας (αφού αποδεδειγμένα δημιουργούν νέα γενιά ελλειμμάτων), ενώ παράλληλα ο ανταγωνιστής ιδιώτης της δημόσιας εταιρείας να αναπτύσσεται και να απορροφά το κενό που δημιουργείται στην αγορά; Η υποθετική σκέψη ότι αυτή η πολιτική ασκείται με αυτό τον τρόπο από ανικανότητα και όχι από σκοπιμότητα βρίσκει απάντηση στο γνωμικό “δεν ήξερες, δε ρώταγες;”». - Θεωρείτε ότι μπορεί να κλείσει η Ολυμπιακή; «Θεωρώ ότι η υπόθεση αυτής της εταιρείας αφορά ολόκληρο τον ελληνισμό. Η Ολυμπιακή δεν είναι κτήμα του κατόχου της κρατικής μετοχής της. Είναι απόκτημα της Ελλάδας γιατί είναι ο εθνικός μας αερομεταφορέας. Η Ολυμπιακή δεν έχει την υπεράσπιση μόνο των εργαζομένων σε αυτή. Η ασφάλεια και η αξιοπιστία αυτής της εταιρείας στους αιθέρες όλης της Γης είναι η εθνική μας υπερηφάνεια στους ουρανούς. Τα αεροπλάνα της Ολυμπιακής μεταφέρουν την ελληνική σημαία και αντιπροσωπεύουν τη χώρα παντού. Η ασφάλεια δεν αγοράζεται με τίποτε. Η εθνική υπερηφάνεια δεν προσκυνάει συμφέροντα. Η σημαία της πατρίδας δεν είναι οικόσημο. Ο κ. Χατζηδάκης πρέπει να γνωρίζει ως πολιτικός ότι τα λάθη που κάνει, έστω και από άγνοια, εις βάρος δημόσιας περιουσίας όπως είναι η Ολυμπιακή, δεν θα του στερήσουν μονάχα ψήφους. Βέβαια κάποιοι ίσως πουν ότι και τα λάθη είναι επιτρεπτά και ανθρώπινα, ακόμη και στην άσκηση της πολιτικής λειτουργίας. Σωστό. Στην περίπτωση, όμως, της Ολυμπιακής τα λάθη τους είναι μοιραία».
ΒΑΣΩ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ
Απόκομμα ΤΟ ΒΗΜΑ - ημερ. δημοσίευσης 30/8/2008

Τρίτη 26 Αυγούστου 2008

Μαδρίτη όμορφη - όπως πάντα...

Φτάσαμε στην Πρωτεύουσα της Ισπανίας, όμορφη - όπως πάντα - πολύβουη και παραδόξως…δροσερή। Αυτό ήταν πολύ ανακουφιστικό, μιας και μόλις είχαμε σωθεί απο τον μινι-καύσωνα των πρώτων ημερών του Ιούλη. Μετά απο έναν τυπικό cafe con leche, βρεθήκαμε στην πλατεία Sol, τον ομφαλό της Ισπανίας. Μιλιούνια στούς δρόμους, όλες οι φυλές του κόσμου! Κι εμείς κατευθυνόμαστε στο θέατρο Reina Victoria, για να δούμε το Ballet Flamenco De Madrid, στην παράσταση ‘’el sentimiento’’ (= το συναίσθημα ) σε χορογραφίες της Sara Lezana. Όμορφη παράσταση, γρήγορες εναλλαγές των χορών, πλούσια κοστούμια. Η τραγουδίστρια (cantaora), πληθωρική με δυνατή σπαρακτική φωνή, που άλλες φορές ακουγόταν απελπισμένη και στο αμέσως επόμενο κομμάτι, παιχνιδιάρική και ερωτική. Η Sara Lezana εντυπωσιακή παρά τα 63 της χρόνια!
Είδαμε διάφορους ρυθμούς flamenco όπως, solea, martinete, alegrias,caracoles, rumba,bulerias,soleares. Καθώς επίσης και κλασικό flamenco. Ένα δείγμα μοντέρνου flamenco πάνω στο μουσικό κομμάτι, ´´celos´´ (=ζήλεια) του ..δικού μας Yannis ενθουσίασε τους θεατές. Όμως η έκπληξη της παράστασης ήταν ο δικός μας …Γιώργος! Ένα ελληνόπουλο 20 ετών, μέλος της compania για δεύτερη σεζόν. Είχε ένα καταπληκτικό solo σε ρυθμό soleares. Λέγεται
Γιώργος Κυρκιλής, μεγάλωσε και πήγε σχολείο στον Πειραιά. Ήλθε στη Μαδρίτη πριν 2 χρόνια, πέρασε στο πανεπιστήμιο Universidad Complutense de Madrid όπου σπουδάζει και, καθώς χορεύει flamenco από 8 ετών,ξεκίνησε μαθήματα με τους Cristian Almodóvar, Inmaculada Ortega, Domingo Ortega, Joaquin Ruiz. Με το Ballet Flamenco de Madrid χόρεψε απο τον Μάϊο του 2007 ‘’Carmen’’ του Bizet και φέτος απο τον Μάϊο του2008 την παράσταση ‘’el sentimiento’’। Ακολούθησε την ομάδα απο τον Μάιο έως τον Ιούνιο σε περιοδία στην Πορτογαλία και σε πολλές πόλεις της Ισπανίας με την ‘’Carmen’’. Ένα ταλαντούχο παλλικάρι. Του ευχόμαστε να έχει υγεία και πολλές πολλές επιτυχίες!!!! Ole Jorge!
Estoy en Madrid! Ole!
* από το http://blogs.sch.gr/

Δευτέρα 25 Αυγούστου 2008

Αρχαία Ολυμπία: Η νίκη της φύσης



Ο ιερός χώρος επουλώνει τις πληγές του καλοκαιριού। Και η Φύση, που ξαναγεννήθηκε εντυπωσιακή, μας δίνει αισιοδοξία για την επιβίωση της λαβωμένης από την πυρκαγιά Πελοποννήσου

Κείμενο:
Κυριακή Βασσάλου, Φωτογραφίες: Γιώργος Ατσαμετάκης*

Άνοιξη! Η Φύση ζωντανεύει ξανά και σκορπάει τα στολίδια της παντού, σε όλες τις μικρές και μεγάλες γωνιές της, ακόμα και στις πλέον αδικημένες και ταλαιπωρημένες. Εφτασε, λοιπόν, και ώς την Ηλεία. Την πυρόπληκτη πια Ηλεία που μέχρι πέρυσι υποδεχόταν την άνοιξη ανθισμένη και ευτυχισμένη, φέτος ωστόσο την αγκαλιάζει με περισσή λαχτάρα για λίγο πράσινο, για ζωή, για αξιοπρεπή επιβίωση.
Πριν από ένα μήνα περίπου, και εν όψει της Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας στην Αρχαία Ολυμπία, έγιναν κάμποσα έργα και ενέργειες για τη βελτίωση της εικόνας του μνημείου, το οποίο να θυμίσουμε -όχι ότι υπάρχει κάποιος που έχει ξεχάσει- ότι πέρυσι οι καταστροφικές φλόγες έφτασαν και… έκαψαν ακόμα και τον Κρόνιο Λόφο, απειλώντας σοβαρά να εισέλθουν και στον κυρίως χώρο.
Φέτος, τώρα, τα όποια δέντρα σώθηκαν ή αναδασώθηκαν είναι ανθισμένα, ο ιερός λόφος κατά τι πρασινισμένος και η ζωή μοιάζει να συνεχίζεται κανονικά στην Αρχαία Ολυμπία. Η εκδήλωση της Αφής έγινε (κάπως επεισοδιακά, αλλά όχι εξαιτίας ημών!), τουρίστες από όλο τον κόσμο εξακολουθούν να έρχονται σε οργανωμένα γκρουπ ή μεμονωμένα, και ολόκληρη η γύρω περιοχή παίρνει βαθιές οικονομικές ανάσες στη σκιά του αρχαιολογικού χώρου - μνημείου παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.
Τίποτα δεν είναι όπως πριν. Και την αίσθηση του καμένου δεν θα την αποχωριστείτε σε τούτο το ταξίδι. Σε καμιά περίπτωση όμως το τοπίο δεν είναι αυτό του περασμένου Αυγούστου, ούτε του χειμώνα που μας άφησε. Το ανοιξιάτικο χορτάρι που δειλά δειλά έχει κάνει την εμφάνισή του στην καμένη γη θυμίζει ότι όπου δεν φτάνει ο άνθρωπος, ευτυχώς φτάνει η Φύση και γιατί όχι(;) ευκαιρία να φτάσουμε κι εμείς. Ετσι, για να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας.
Δύο οι δρόμοι που οδηγούν στην Ολυμπία που θα μείνουμε και την Αρχαία Ολυμπία που θα επισκεφθούμε. Ο παλιός παραλιακός και περισσότερο επικίνδυνος (Κορίνθου-Πάτρας-Πύργου) και ο νεότερος και λιγότερο επικίνδυνος στο μεγαλύτερο μέρος του τουλάχιστον (Κορίνθου-Τριπόλεως με παράκαμψη προς Ηλεία). Οποιο δρόμο κι αν ακολουθήσετε, θα χρειαστείτε δυόμισι με τρεις ώρες. Απλώς, ο δεύτερος συνιστάται, εκτός από την όποια ασφάλεια παρέχει, και για την πλούσια Φύση της πελοποννησιακής ενδοχώρας και συγκεκριμένα του νομού Αρκαδίας μέχρι τα σύνορά του πια με την Ηλεία.
Κατά τ' άλλα, η Ολυμπία που θα μας φιλοξενήσει διαθέτει κάμποσες ξενοδοχειακές μονάδες, αρκετά συμπαθητικές και περιποιημένες, ο ολοκαίνουργιος κεντρικός πεζόδρομος της κωμόπολης προσφέρεται για βόλτα, καφέ ή ποτό, ενώ για φαγητό αξίζει μια επίσκεψη στα γύρω χωριά.
Οσο για την Αρχαία Ολυμπία, που στάθηκε η αφορμή για τούτη την εκδρομή, δεν έχουμε παρά να πούμε ότι το Ιερό της Ολυμπίας απλώνεται στους πρόποδες του Κρονίου Λόφου, ανάμεσα στον Αλφειό και τον παραπόταμό του Κλαδέο.
Σύμφωνα με ενδείξεις, η λατρεία στην περιοχή έχει τις απαρχές της στη Μυκηναϊκή Εποχή, κατά την οποία λατρευόταν ο Πέλοπας και η Ιπποδάμεια, ενώ ακόμη παλιότερα πρέπει να λατρεύονταν εδώ ο Κρόνος, η Ρέα, η Ειλείθυια, η Θέμιδα και ο Ιδαίος Ηρακλής. Στα τέλη του 4ου αι. π.Χ., το Ιερό αποκτά την οριστική του μορφή, η οποία υφίσταται παρεμβάσεις και τροποποιήσεις κατά τα ελληνιστικά και ρωμαϊκά χρόνια. Προετοιμάζοντας την επίσκεψή μας στο χώρο, σημειώνουμε τα… βασικά:

• Το Γυμνάσιο, όπου λάμβαναν χώρα οι προπονήσεις των αθλητών στο ακόντιο, τον δρόμο και τον δίσκο.
• Την Παλαίστρα που οικοδομήθηκε για τις ανάγκες προπόνησης των αθλητών στην πάλη, το άλμα και την πυγμή.
• Το Θεηκολεών που χρησίμευε για τη διαμονή των θεηκόλων, ιερέων της Ολυμπίας.
• Το Ηρώον: Κυκλικό κτίσμα με βωμό αφιερωμένο σε άγνωστο ήρωα.
• Το Λεωνιδαίο, δωμάτια για τη φιλοξενία επισήμων και επισκεπτών.
• Τα Λουτρά - Θέρμες, τα Ρωμαϊκά Λουτρά και τις Θέρμες του Λεωνιδαίου.
• Το Βουλευτήριο, την έδρα της Ολυμπιακής Βουλής.
• Τον Ναό του Διός: Εργο του Λίβωνα (5ος αι. π.Χ.), θεωρείται ο «κανών» της δωρικής ναοδομίας. Εδώ βρισκόταν και το περίφημο χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία, έργο του Φειδία, ύψους 12 μ. περίπου. Με το κλείσιμο του Ιερού, το άγαλμα μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και καταστράφηκε ολοσχερώς στη μεγάλη πυρκαγιά του Ιπποδρόμου, το 475 μ.Χ.
• Τη Στοά της Ηχούς ή Επτάηχος.
• Την Κρύπτη, τη μνημειακή είσοδο του Σταδίου, και το τρίτο κατά σειρά Στάδιο του 5ου αι. π.Χ.
• Τους Θησαυρούς, μικρά ναόσχημα οικοδομήματα, αφιερώματα ελληνικών πόλεων και αποικιών.
• Το Μητρώο: Δωρικός περίπτερος ναός, αφιερωμένος στην Κυβέλη.
• Το Νυμφαίο: Υδραγωγείο ημικυκλικού σχήματος.
• Το Προϊστορικό κτίριο, δηλαδή τη θεμελίωση μεσοελλαδικού αψιδωτού κτιρίου (2000-1600 π.Χ.).
• Το Ηραίο που φιλοξενούσε τα αγάλματα του Δία και της Ηρας, καθισμένα σε θρόνο. Εκεί βρισκόταν και το περίφημο άγαλμα του Ερμή του Πραξιτέλους.
• Το Πελόπιο: Κενοτάφιο αφιερωμένο στον Πέλοπα.
• Το Φιλιππείο: Κυκλικό περίπτερο κτίσμα. Η οικοδόμησή του άρχισε από τον Φίλιππο Β΄ και τελείωσε από τον Μέγα Αλέξανδρο.
• Το Πρυτανείο, όπου υπήρχε ιερή εστία με το άσβεστο πυρ.


* από την εφημ. "H KAΘHMEPINH"

Παρασκευή 22 Αυγούστου 2008

Οδυσσέας Ελυτης: Του Αιγαίου

1.
Ο ερωτας.
Το αρχιπελαγος
Κι η πρωρα των αφρων του
Κι οι γλαροι των ονειρων του
Στο πιο ψηλο καταρτι του ο ναυτης ανεμιζει
Ενα τραγουδι

Ο ερωτας
Το τραγουδι του
Κι οι οριζοντες του ταξιδιου του
Κι η ηχω της νοσταλγιας του
Στον πιο βρεμενο βραχο της
η αρραβωνιαστικια προσμενει
Ενα καραβι

Ο ερωτας
Το καραβι του
Κι η αμεριμνησια των μελτεμιων του
Κι ο φλοκος της ελπιδας του
Στον πιο ελαφρο κυματισμο του ενα νησι λικνιζει
Τον ερχομο.

2
Παιχνιδια τα νερα
Στα σκιερα περασματα
Λενε με τα φιλια τους την αυγη
Που αρχιζει
Οριζοντας-

Και τ'αγριοπεριστερα ηχο
Δονουνε στη σπηλια τους
Ξυπνημα γαλανο μεσ'στην πηγη
Της μερας
Ηλιος-

Δινει ο μαϊστρος το πανι
Στη θαλασσα
Τα χαδια των μαλλιων
Στην ξεγνοισια του ονειρου του
Δροσια-

Κυμα στο φως
Ξαναγενναει τα ματια
Οπου η Ζωη αρμενιζει προς
Τ'αγναντεμα
Ζωη-


ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ, ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ, ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ

Δευτέρα 11 Αυγούστου 2008

Σπάρτη: Μουσείο της Ελιάς και του Ελληνικού Λαδιού*





Το Μουσείο της Ελιάς και του Ελληνικού Λαδιού στη Σπάρτη στεγάζει τα ίχνη πολιτισμού που άφησε η μακραίωνη και πολυδιάστατη παρουσία της ελιάς στον ελληνικό χώρο, από τα προϊστορικά χρόνια ως τις μέρες μας।
Το ΜΕΕΛ βρίσκεται στην καρδιά της Λακωνίας, μιας από τις πιο χαρακτηριστικές ελαιοπαραγωγούς περιοχές της χώρας μας। Στεγάζεται στο κτίριο της παλιάς Ηλεκτρικής Εταιρείας Σπάρτης, το οποίο παραχωρήθηκε στο Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, με σκοπό τη διαμόρφωση και λειτουργία του Μουσείου. Το έργο της κατασκευής εντάχθηκε στα ΠΕΠ Πελοποννήσου και χρηματοδοτήθηκε από το Β΄ και το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, ενώ τα λειτουργικά έξοδα καλύπτονται από τη χορηγία της Τράπεζας Πειραιώς.Στον άνω όροφο του Μουσείου παρουσιάζεται η μακραίωνη ιστορία των δυο αγαθών (της ελιάς και του λαδιού) και, παράλληλα, αναδεικνύεται η πολύπλευρη σημασία τους για τον ελλαδικό χώρο, σε πεδία όπως η οικονομία, η διατροφή, η υγιεινή, οι λατρευτικές συνήθειες, τα λαϊκά έθιμα. Στον κάτω όροφο παρουσιάζεται η εξέλιξη της τεχνολογίας των ελαιοτριβείων στην Ελλάδα, από τους μεταβυζαντινούς χρόνους έως το πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Εκτίθενται μηχανισμοί που έχουν αποκατασταθεί, καθώς και μεγάλες κινούμενες μακέτες, που δίνουν ζωντανή εικόνα των παραδοσιακών τεχνικών παραγωγής του λαδιού.Στην υπαίθρια έκθεση παρουσιάζεται μια πρωτοποριακή αποκατάσταση τριών αρχαίων ελαιοτριβείων (προϊστορικού, ελληνιστικού και βυζαντινού). Στο πλαίσιο ειδικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων, οι μηχανισμοί αυτοί θα τίθενται σε λειτουργία, δίνοντας τη δυνατότητα στους νεαρούς επισκέπτες να ζήσουν μια μέρα σε ένα αρχαίο ελαιοτριβείο και να βγάλουν το δικό τους λάδι «με τον παλιό τρόπο»!
*από το περιοδικό: "Εναλλακτικός Τουρισμός"
http://www.etmagazine.eu/content/view/51/89/lang,el/

Οταν η λατρεία του κέρδους αντικαθιστά τη λατρεία της φύσης

Χωροταξία:
της Σοφίας Σπανέλη*
Το παρελθόν και n... σύγχυσn που οδnγεί στην ανάπτυξn της Νάξου με τn Νάξο στο περιθώριο
Περίπτωση μαζικής παράνοιας είναι για κάποιον παρατηρητή, ο τρόπος που διαχειριζόμαστε σαν λαός το παρελθόν μας.
Από τη μία όλο το σύστημα της παιδείας μας έχει βάλει σκοπό να μας απομακρύνει από την ουσία της Ελληνικής Κοσμοθέασης που είναι η λατρεία των φυσικών δυνάμεων και ο απεριόριστος σεβασμός στη Φύση και κατ' επέκταση στο φυσικό περιβάλλον, αλλά και να μας δημιουργήσει, μεταξύ σοβαρού και αστείου, μια χυδαία εικόνα για τη μυθολογία μας σαν ένα παραμυθάκι όπου πρωταγωνιστούν αργόσχολοι με έντονη σεξουαλικότητα.
Από την άλλη πάλι, κάθε φορά που πρέπει να προβάλουμε τη δημόσια εικόνα μας, ειδικά μπροστά στους «ξένους», γυρίζουμε το διακόπτη και γεμίζουμε εθνική υπερηφάνεια για τους φωτοδότες προγόνους μας, τους διάσημους Θεούς μας, τους ιερούς μας τόπους, το παρελθόν μας...
Λαμπρό παράδειγμα της σύγχυσής μας είναι η πρόσφατη περιπέτεια της «δικής μας» Αριάδνης. Η Νάξος είναι το νησί του Διόνυσου και της Αριάδνης, επαναλαμβάνουμε συνεχώς σε τουριστικούς οδηγούς, σε λογότυπα επιχειρήσεων, σε τοπικές γιορτές. Για να δείξουμε μάλιστα σε πόσο μεγάλη εκτίμηση τους έχουμε, στήσαμε ένα άγαλμα μιας αποκεφαλισμένης και ακρωτηριασμένης «Αριάδνης», στην ακρογιαλιά των «Παλατιών», κάτω από την Πορτάρα.
«Κάθε έργο τέχνης είναι έκφραση προσωπικών εμπειριών, πύκνωση της βιοθεωρίας του καλλιτέχνη», πληροφορηθήκαμε μέσα από τα «Ναξιόλογα», την περιοδική έκδοση του Δήμου Νάξου. Κι επειδή η βιοθεωρία του συγκεκριμένου καλλιτέχνη είναι υπερβολικά... συμπυκνωμένη, ειδικά στον τρόπο που αντιλαμβάνεται τη θηλυκότητα, εμείς βάλαμε ένα κομμάτι άμορφο μάρμαρο, που δεν έχει καμία σχέση με την Ελληνική Αισθητική Αντίληψη, να υπερασπίζεται το παρελθόν μας.
Μήπως κι εμείς διακατεχόμαστε υποσυνείδητα από βλακώδη δαιμονοφοβία, ίδια με αυτή των οθωμανών κατακτητών που, από θρησκευτικό φανατισμό, είχαν απαγορεύσει την εξόρυξη παριανού μαρμάρου, για να μην τύχει και φτιάξουν αγάλματα οι Γραικοί και... μπουν οι «αρχαίοι δαίμονες μέσα τους και ζωντανέψουν», όπως γράφει ο Σιμόπουλος;
Με παρόμοια σύγχυση αντιμετωπίζουμε και τα μνημεία μας. Τα βλέπουμε σαν ερείπια, σαν αξιοθέατα και τελικά σαν επιταγές για να εξαργυρώνουμε πιο εύκολα το μύθο και το παρελθόν μας.
Παρελθόν όμως κοντεύει να γίνει και το όμορφο κυκλαδονήσι μας με τις μοναδικές αμμουδιές και τους γραφικούς οικισμούς, που ανακάλυπταν μόλις λίγες δεκαετίες πριν οι πρώτοι ταξιδιώτες. Σήμερα στις αμμουδιές φυτρώνουν δάση από ενοικιαζόμενες ομπρέλες (αφού κάπως έτσι εννοείται η τουριστική αξιοποίηση), στους γραφικούς οικισμούς η θέα περιορίζεται συχνά μέχρι το απέναντι μπαλκόνι, τα ποτάμια μπαζώνονται για να γίνουν οικόπεδα, ενώ ο ορίζοντας πληγώνεται όλο και περισσότερο από όγκους μπετόν, κεραίες και καλώδια. Η παραδοσιακή κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική, τόσο ακριβής στην εξυπηρέτηση της ανάγκης και τόσο εναρμονισμένη με τον φυσικό χώρο, χαρακτηρίζεται από την εποχή μας ως «γραφική» και περιορίζεται σε σκηνογραφικό ντεκόρ τουριστικής ατραξιόν.
Από τη σχέση μας με τη Φύση, που είναι το μέτρο των πραγμάτων και ο μοναδικός έγκυρος οδηγός για την όποια λογική πράξη, έχει απομείνει μόνο η κατώτερή της μορφή, αυτή της
εκμετάλλευσης.
Αναμασάμε τις λέξεις «γραφικό νησί» από κεκτημένη μόνο ταχύτητα, ενώ οι μόνοι γραφικοί είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Τελικά ούτε το πρόσφατο παρελθόν μας δεν μπορούμε να διαχειριστούμε με κάποιο μέτρο. Με τη φόρα που πήραμε θα καταφέρουμε μέσα σε χρονικό διάστημα δύο γενιών να καταστρέψουμε ό,τι δημιούργησαν όλες οι προηγούμενες γενιές μαζί.
Επαναπαυόμαστε, γιατί γνωρίζουμε ότι η Νάξος έχει ακόμα μεγάλα αποθέματα πλούτου για κατανάλωση. Ωστόσο τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, την εξαντλήσαμε!
Πέσαμε επάνω της σαν νεοφώτιστσι χρυσοθήρες που ανακάλυψαν φλέβα χρυσού.
Υποβιβάσαμε το νησί από γενέθλιο τόπο ενός θεού σε «τουριστικό προορισμό» και με αυτή τη βάση κτίζουμε το μέλλον.
Δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι, μόνο αν το νησί είναι όμορφο στα δικά μας μάτια, τότε θα εξακολουθεί να είναι όμορφο και στα μάτια των επισκεπτών του.
Αλλιώς θα πεταχτεί σύντομα στα αζήτητα της τουριστικής αγοράς, σαν στυμμένη λεμονόκουπα.
Το χειρότερο από όλα είναι ότι έχουμε μεταφέρει στους νέους τη δική μας σύγχυση, τη λάθος εικόνα, μέσα από τους παραμορφωτικούς καθρέφτες της απληστίας και της άγνοιάς μας:
« . . . Ο τόπος μου είναι ωραίος. Έχει πολλά σπίτα, πολλά παιδιά και ένα σχολείο. Ο τόπος μου είναι τόσο ωραίος που ακόμα και οι τουρίστες τον επισκέπτονται συχνά.. .», γράφει στην έκθεσή της με θέμα «ο τόπος μου», μαθήτρια δημοτικού σχολείου σε χωριό της Νάξου.
Τα συμπεράσματα δικά σας...
Μοναδικό αισιόδοξο μήνυμα των καιρών, είναι το γεγονός ότι όλο και πληθαίνουν οι φωνές των ανθρώπων και των εντύπων που δεν δέχονται την παγιωμένη διάχυτη αντίληψη, ότι τα πράγματα έτσι είναι και δεν αλλάζουν, ότι η εξέλιξη είναι μονόδρομος, ότι ανάπτυξη σημαίνει διαρκή έκπτωση στην αισθητική.
Το μέλλον θα δείξει...

πηγή: περιοδικό ΑΡΧΑΤΟΣ
Σημείωση 11ο Τεύχος
http://eyploia.aigaio-net.gr/modules.php?name=News&file=categories&op=newindex&catid=21

Ξένοι περιηγητές στην Ελλάδα (15ος - 20ος αιώνας)


Πολιτισμός:
Τα νησιά
Ο Έρωτας είναι ο θάνατος
καθώς περιμένω μέρες και μέρες
για να γυρίσεις
έτσι που τριγυρίζεις τα νησιά
νησιά θανάτου καθώς περιμένω
τόσες ημέρες κι ώρες θανάτου
για να γυρίσειςγιατί έρωτας είναι ο θάνατος
απ’ του θανάτου τα νησιάνα ξαναρθείς।
Μίλτος Σαχτούρης

Το Ανθολόγιο των χρονικών των Ξένων Περιηγητών - (Συλλογή Δ. Κοντομηνά) στηρίζεται στον κατάλογο της Εκθεσης (16 Μαΐου - 16 Ιουνίου 2005) με τίτλο "Ανάδυση και η Ανάδειξη Κέντρων του Ελληνισμού στα Ταξίδια των Περιηγητών (15ος - 20ος αιώνας)".
Η εισαγωγή και τα σχόλια είναι της Ιόλης Βιγγοπούλου, ενώ ο κατάλογος κυκλοφόρησε σε σχεδιασμό και επιμέλεια του Κ. Σπ. Στάϊκου, απο τις Εκδόσεις "Κότινος".

"Στα βήματα του Παυσανία"

Συγγραφέας Συλλογικό έργο
Η αναζήτηση της ελληνικής αρχαιότητας
Ο τόμος αυτός είναι αφιερωμένος στην εξερεύνηση των αναγνώσεων του Παυσανία και των σχέσεών τους με την ανακάλυψη της Ελλάδας κατά τους νεότερους χρόνους, καθώς η "Ελλάδος περιήγησις" είναι το κείμενο εκείνο που συνδέθηκε όσο κανένα άλλο με την αναζήτηση της ελληνικής αρχαιότητας. Κάτω από αυτό το σκεπτικό δεν περιορίσαμε την έρευνά μας στην "τύχη" του κειμένου με τη φιλολογική έννοια του όρου, αλλά την επεκτείναμε στο ευρύ φάσμα της δεξίωσης του Παυσανία από τη δυτική παιδεία των νεότερων χρόνων. Εργαστήκαμε πάνω σε ένα πλούσιο υλικό, εκδόσεις και μεταφράσεις της "Περιήγησης" αλλά και επεξεργασίες της σε έργα ιστοριογραφικά, γεωγραφικά και αρχαιογνωστικά. Αναζητήσαμε τη διάχυση του έργου στις τέχνες και στα γράμματα, αλλά και την αφομίωσή του σε αναδημιουργίες λογοτεχνικές ή εικαστικές, που του προσέδωσαν διφορετική μορφή και νέα επικαιρότητα. Μελετήσαμε την επίδραση της "Περιήγησης" στην ταξιδιωτική γραμματεία και εικονογραφία αλλά και τις λειτουργίες της εικονογράφησης του έργου. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου καταθέτουμε στοιχεία γύρω από τον Παυσανία, τις διαδρομές του, τη δομή και το περιεχόμενο του έργου του, ενώ στο τελευταίο επιχειρούμε μια αποτίμηση της "Περιήγησης" από τους αρχαιολόγους που μελετούν σήμερα τους χώρους που ο Παυσανίας περιηγήθηκε και περιέγραψε (Αθήνα, Σπάρτη, Δελφοί, Ολυμπία, Μεσσήνη). Οι αναγνώσεις του Παυσανία κατά τους νεότερους χρόνους συγκροτούν ένα σύνολο ποικίλου περιεχομένου και άνισης έντασης. Επικεντρωμένες στο αρχαίο κείμενο ή διάχυτες στη γενική παιδεία, άμεσες ή έμμεσες, λόγιες ή εκλαϊκευτικές, οι αναγνώσεις του Παυσανία ωθούνται από ποικίλα κίνητρα και προσεγγίζουν το αρχαίο κείμενο σύμφωνα με την ιστορική θέαση της εποχής τους. [...] (από τον πρόλογο του Γιώργου Τόλια, διευθυντή ερευνών ΙΝΕ/ΕΙΕ) Περιέχονται τα κείμενα: Ι. Ο Περιηγητής Παυσανία και η εποχή του (2ος αι. μ. Χ.) - Γιάννης Α. Πίκουλας, "Αντωνίνοι" - Παναγιώτης Τσέλεκας, "Υπόμνημα (Στέμματος) Αντωνίνων" - Γιάννης Α. Πίκουλας, "Ρωμαϊκή αυτοκρατορία" - Γιάννης Α. Πίκουλας, "Παυσανίας - Βιογραφικά" - Γιάννης Α. Πίκουλας, "Το έργο: χρονολόγηση - διάρθρωση" - Γιάννης Α. Πίκουλας, "Τα ενδιαφέροντα του Παυσανία" ΙΙ. Από την αρχαιότητα στην αναγέννηση - Celine Guilmet, "Η επιβίωση του κειμένου του Παυσανία" ΙΙΙ. Ο Παυσανίας στους νεότερους χρόνους (1418-1820) - Celine Guilmet, "Ουμανιστικά χειρόγραφα της "Περιήγησης"" - Κωνσταντίνος Σπ. Στάικος, "Η πρώτη έκδοση του Παυσανία: "Ελλάδος Περιήγησις"" - Celine Guilmet, "Η έντυπη διάδοση της "Περιήγησης", 16ος -17ος αιώνας" - Γιώργος Τόλιας, "Ο απόηχος της "Περιήγησης", 16ος -17ος αιώνας" - Celine Guilmet, Αλίκη Ασβεστά, "Ο Παυσανίας και η αρχαιολογική στροφή του πρώιμου διαφωτισμού" - Αλέξης Μάλλιαρης, "Ο Παυσανίας και η αρχαιολογική "ανακάλυψη" της Πελοποννήσου στα χρόνια της βενετικής κυριαρχίας (1685-1715)" - Celine Guilmet, "Η γαλλική μετάφραση του Nicolas Gedoyn" - Celine Guilmet, "Η "Περιήγηση" και η εικονογραφία της ελληνικής αρχαιότητας" - Γιώργος Τόλιας, Αλίκη Ασβεστά, "Οι Dilettanti αναγνώστες του Παυσανία" - Celine Guilmet, Αλίκη Ασβεστά, "Γύρω από την Ανάχαρση, 1789-1820" - Αλίκη Ασβεστά, Celine Guilmet, "Η "Περιήγηση" και οι τοπογράφοι, (1800-1820) - Γιώργος Τόλιας, "Οι ελληνικές αναγνώσεις της "Περιήγησης" και η αναβίωση της "Ελευθέρας Ελλάδος"" - Celine Guilmet, "Εκδόσεις του Παυσανία, 1792-1889" - Celine Guilmet, "Αναπαραστάσεις με βάση τον Παυσανία" - Celine Guilmet, "Κείμενα και εικόνες του Παυσανία" ΙV. Ο Παυσανίας σήμερα - Μια αποτίμηση - Γιάννης Α. Πίκουλας, "Οι διαδρομές" - Λήδα Κωστάκη, "Τα άστη: α. Αθήνα" - Ελένη Κουρίνου, "Τα άστη: β. Σπάρτη" - Ξένη Αραπογιάννη, "Τα ιερά: α. Ολυμπία" - Ροζίνα Κολώνια, "Τα ιερά: β. Δελφοί" - Πέτρος Θέμελης, "Ο συνδυασμός: Μεσσήνη" - Γιάννης Α. Πίκουλας, "Το οικιστικό πλέγμα" Πίκουλας, Ιωάννης Α. (Συγγραφέας) Τσέλεκας, Παναγιώτης (Συγγραφέας) Guilmet, Celine (Συγγραφέας) Στάικος, Κωνσταντίνος Σ. (Συγγραφέας) Τόλιας, Γιώργος (Συγγραφέας) Ασβεστά, Αλίκη (Συγγραφέας) Μάλλιαρης, Αλέξης (Συγγραφέας) Κωστάκη, Λήδα (Συγγραφέας) Κουρίνου - Πίκουλα, Ελένη (Συγγραφέας) Αραπογιάννη, Ξένη (Συγγραφέας) Κολώνια, Ροζίνα (Συγγραφέας) Συλλογικό έργο (Συγγραφέας) Μπούρα, Κ. (Μεταφραστής) Ηλιάδης, Ηλίας (Φωτογράφος) Γεωργοπούλου, Μ. (Επιμελητής) Guilmet, Celine (Επιμελητής) Πίκουλας, Ιωάννης Α. (Επιμελητής) Στάικος, Κωνσταντίνος Σ. (Επιμελητής) Τόλιας, Γιώργος (Επιμελητής) Αθήνα 01/01/07Εκδόσεις Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (Ε.Ι.Ε.). Επιστήμης Κοινωνία Έκδοση 1 Βιβλίο Σελίδες 253ISBN 960-7998-38-3
Κατηγορία
Αρχαιότητα
Ταξίδια και περιηγήσεις

http://www.booksfromgreece.gr/shop/products/getProductDetails.asp?pid=122927