Ο ιερός χώρος επουλώνει τις πληγές του καλοκαιριού। Και η Φύση, που ξαναγεννήθηκε εντυπωσιακή, μας δίνει αισιοδοξία για την επιβίωση της λαβωμένης από την πυρκαγιά Πελοποννήσου
Κείμενο:
Κυριακή Βασσάλου, Φωτογραφίες: Γιώργος Ατσαμετάκης*
Άνοιξη! Η Φύση ζωντανεύει ξανά και σκορπάει τα στολίδια της παντού, σε όλες τις μικρές και μεγάλες γωνιές της, ακόμα και στις πλέον αδικημένες και ταλαιπωρημένες. Εφτασε, λοιπόν, και ώς την Ηλεία. Την πυρόπληκτη πια Ηλεία που μέχρι πέρυσι υποδεχόταν την άνοιξη ανθισμένη και ευτυχισμένη, φέτος ωστόσο την αγκαλιάζει με περισσή λαχτάρα για λίγο πράσινο, για ζωή, για αξιοπρεπή επιβίωση.
Πριν από ένα μήνα περίπου, και εν όψει της Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας στην Αρχαία Ολυμπία, έγιναν κάμποσα έργα και ενέργειες για τη βελτίωση της εικόνας του μνημείου, το οποίο να θυμίσουμε -όχι ότι υπάρχει κάποιος που έχει ξεχάσει- ότι πέρυσι οι καταστροφικές φλόγες έφτασαν και… έκαψαν ακόμα και τον Κρόνιο Λόφο, απειλώντας σοβαρά να εισέλθουν και στον κυρίως χώρο.
Φέτος, τώρα, τα όποια δέντρα σώθηκαν ή αναδασώθηκαν είναι ανθισμένα, ο ιερός λόφος κατά τι πρασινισμένος και η ζωή μοιάζει να συνεχίζεται κανονικά στην Αρχαία Ολυμπία. Η εκδήλωση της Αφής έγινε (κάπως επεισοδιακά, αλλά όχι εξαιτίας ημών!), τουρίστες από όλο τον κόσμο εξακολουθούν να έρχονται σε οργανωμένα γκρουπ ή μεμονωμένα, και ολόκληρη η γύρω περιοχή παίρνει βαθιές οικονομικές ανάσες στη σκιά του αρχαιολογικού χώρου - μνημείου παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.
Τίποτα δεν είναι όπως πριν. Και την αίσθηση του καμένου δεν θα την αποχωριστείτε σε τούτο το ταξίδι. Σε καμιά περίπτωση όμως το τοπίο δεν είναι αυτό του περασμένου Αυγούστου, ούτε του χειμώνα που μας άφησε. Το ανοιξιάτικο χορτάρι που δειλά δειλά έχει κάνει την εμφάνισή του στην καμένη γη θυμίζει ότι όπου δεν φτάνει ο άνθρωπος, ευτυχώς φτάνει η Φύση και γιατί όχι(;) ευκαιρία να φτάσουμε κι εμείς. Ετσι, για να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας.
Δύο οι δρόμοι που οδηγούν στην Ολυμπία που θα μείνουμε και την Αρχαία Ολυμπία που θα επισκεφθούμε. Ο παλιός παραλιακός και περισσότερο επικίνδυνος (Κορίνθου-Πάτρας-Πύργου) και ο νεότερος και λιγότερο επικίνδυνος στο μεγαλύτερο μέρος του τουλάχιστον (Κορίνθου-Τριπόλεως με παράκαμψη προς Ηλεία). Οποιο δρόμο κι αν ακολουθήσετε, θα χρειαστείτε δυόμισι με τρεις ώρες. Απλώς, ο δεύτερος συνιστάται, εκτός από την όποια ασφάλεια παρέχει, και για την πλούσια Φύση της πελοποννησιακής ενδοχώρας και συγκεκριμένα του νομού Αρκαδίας μέχρι τα σύνορά του πια με την Ηλεία.
Κατά τ' άλλα, η Ολυμπία που θα μας φιλοξενήσει διαθέτει κάμποσες ξενοδοχειακές μονάδες, αρκετά συμπαθητικές και περιποιημένες, ο ολοκαίνουργιος κεντρικός πεζόδρομος της κωμόπολης προσφέρεται για βόλτα, καφέ ή ποτό, ενώ για φαγητό αξίζει μια επίσκεψη στα γύρω χωριά.
Οσο για την Αρχαία Ολυμπία, που στάθηκε η αφορμή για τούτη την εκδρομή, δεν έχουμε παρά να πούμε ότι το Ιερό της Ολυμπίας απλώνεται στους πρόποδες του Κρονίου Λόφου, ανάμεσα στον Αλφειό και τον παραπόταμό του Κλαδέο.
Σύμφωνα με ενδείξεις, η λατρεία στην περιοχή έχει τις απαρχές της στη Μυκηναϊκή Εποχή, κατά την οποία λατρευόταν ο Πέλοπας και η Ιπποδάμεια, ενώ ακόμη παλιότερα πρέπει να λατρεύονταν εδώ ο Κρόνος, η Ρέα, η Ειλείθυια, η Θέμιδα και ο Ιδαίος Ηρακλής. Στα τέλη του 4ου αι. π.Χ., το Ιερό αποκτά την οριστική του μορφή, η οποία υφίσταται παρεμβάσεις και τροποποιήσεις κατά τα ελληνιστικά και ρωμαϊκά χρόνια. Προετοιμάζοντας την επίσκεψή μας στο χώρο, σημειώνουμε τα… βασικά:
• Το Γυμνάσιο, όπου λάμβαναν χώρα οι προπονήσεις των αθλητών στο ακόντιο, τον δρόμο και τον δίσκο.
• Την Παλαίστρα που οικοδομήθηκε για τις ανάγκες προπόνησης των αθλητών στην πάλη, το άλμα και την πυγμή.
• Το Θεηκολεών που χρησίμευε για τη διαμονή των θεηκόλων, ιερέων της Ολυμπίας.
• Το Ηρώον: Κυκλικό κτίσμα με βωμό αφιερωμένο σε άγνωστο ήρωα.
• Το Λεωνιδαίο, δωμάτια για τη φιλοξενία επισήμων και επισκεπτών.
• Τα Λουτρά - Θέρμες, τα Ρωμαϊκά Λουτρά και τις Θέρμες του Λεωνιδαίου.
• Το Βουλευτήριο, την έδρα της Ολυμπιακής Βουλής.
• Τον Ναό του Διός: Εργο του Λίβωνα (5ος αι. π.Χ.), θεωρείται ο «κανών» της δωρικής ναοδομίας. Εδώ βρισκόταν και το περίφημο χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία, έργο του Φειδία, ύψους 12 μ. περίπου. Με το κλείσιμο του Ιερού, το άγαλμα μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και καταστράφηκε ολοσχερώς στη μεγάλη πυρκαγιά του Ιπποδρόμου, το 475 μ.Χ.
• Τη Στοά της Ηχούς ή Επτάηχος.
• Την Κρύπτη, τη μνημειακή είσοδο του Σταδίου, και το τρίτο κατά σειρά Στάδιο του 5ου αι. π.Χ.
• Τους Θησαυρούς, μικρά ναόσχημα οικοδομήματα, αφιερώματα ελληνικών πόλεων και αποικιών.
• Το Μητρώο: Δωρικός περίπτερος ναός, αφιερωμένος στην Κυβέλη.
• Το Νυμφαίο: Υδραγωγείο ημικυκλικού σχήματος.
• Το Προϊστορικό κτίριο, δηλαδή τη θεμελίωση μεσοελλαδικού αψιδωτού κτιρίου (2000-1600 π.Χ.).
• Το Ηραίο που φιλοξενούσε τα αγάλματα του Δία και της Ηρας, καθισμένα σε θρόνο. Εκεί βρισκόταν και το περίφημο άγαλμα του Ερμή του Πραξιτέλους.
• Το Πελόπιο: Κενοτάφιο αφιερωμένο στον Πέλοπα.
• Το Φιλιππείο: Κυκλικό περίπτερο κτίσμα. Η οικοδόμησή του άρχισε από τον Φίλιππο Β΄ και τελείωσε από τον Μέγα Αλέξανδρο.
• Το Πρυτανείο, όπου υπήρχε ιερή εστία με το άσβεστο πυρ.
* από την εφημ. "H KAΘHMEPINH"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου